Update

Het is al een lange tijd geleden dat ik nog een bericht gepost heb.
Ondertussen zie ik in de statistieken dat ik behoorlijk wat lezers heb, die blijkbaar geïnteresseerd zijn in mijn leefwereld en passies. Ik vind het dan ook gepast om jullie lezers een update te bezorgen.
De laatste weken ben ik, op één maal na, niet aan vissen toegekomen. Mijn boot dobbert al enkele weken werkloos in de haven. Mijn hengels staan in de hoek maar wat te staan. Eén enkel keer heb ik met de machhengel en maden als aas een aantal uren vlak naast een uitgestrekt veld plompebladeren gevist met als hoofdbedoeling een mooie zeelt te vangen. Het is me niet gelukt. In bijna alle gevallen dat ik inwierp, had mijn dobber niet eens de tijd om te gaan staan. Direct liep de dobber weg met een zoveelste (kleine) ruisvoorn aan de haak. Ik moet er meer dan 100 gevangen hebben. Van zeelt geen spoor, wel ving ik bijna een heel mooie giebel, de grootste die ik ooit gezien heb. Spijtig genoeg schoot de haak vlak voor het schepnet los.
Sindsdien heb ik geen hengel meer aangeraakt, niet meer naar mijn vismaterieel omgekeken, zelden vissites op het internet bezorgd, maar enkele gesprekken met mijn vis- en jachtvrienden gehad en zelfs de laatste nummers van Het Visblad en De Roofvis niet ingekeken.
Zeer veel werk ten dele veroorzaakt door personeelgebrek, veel wind waardoor bootvissen uitgesteld werd, maar ook totaal geen zin in hengelen zijn de oorzaak van mijn visloze periode.
Ondertussen heb ik wel het schitterende liveconcert van Roxy Music in the Apollo, dat in 2001 plaats vond, verschillende malen op dvd herbekeken. Ik heb me naar aanleiding van zijn overlijden verdiept in het werk van Gil Scott Heron, de voorloper van de hedendaagse rapmuziek. "The revolution will not be televised" is een klassenummer. Hoe kan het dat ik dat niet kende. Verder heb ik de nodige documenten verzameld om mijn jachtverlof te vernieuwen (bureaucratie troef !), in een examenjury van de politieschool gezeteld, een persconferentie voor mijn werk gehouden en bij wijle nietsdoend nostalgisch teruggedacht aan vroeger. Bij dit laatste speelde mijn verjaardag zeker een rol.
Ook heb ik op tv "The End of the Line", een documentaire over de toekomst van de visserij in de wereldzeeën, herbekeken. Als je deze ontluisterende uitzending gezien hebt, weet je meteen waarom  je op zee steeds minder vangt. Schandalig hoe politiek en grootschalige visserij uit winstbejag met visbestanden omgaan. Duurzaam, vergeet het ! Nog tot 2050 duurt het, dan is alle vis op.Vroeger mocht ik graag in de zomer 's nachts vanop het strand op tong vissen. Gezellig in het donker met enkel het licht van de petroleumvergasser. Samen met vrienden op het strand gedurende een warme zomernacht, een glaasje wijn of een biertje erbij. Maar dit doe ik omwille van de zwaar tegenvallende vangsten al jaren niet meer. Wat een mooie tongen vingen we vroeger.Niet zo extreem veel, maar groot, tot meer dan een kilogram toe. Strandvissen blijft voor mij de mooiste zeevisserij, maar wat hebben alle inspanningen tot zin als je toch bijna niets vangt.
Binnen enkele weken wordt het op professioneel vlak terug wat rustiger. De zin in hengelen keert wel terug.
Als het zover is, verneem je het in ieder geval. 

Zuidwest 6

Gisteren was het op bepaalde momenten zuidwest 6. Heerlijk, niemand op het grote water, maar wel moeilijk, heel moeilijk vissen.
Toen we in de haven kwamen twijfelden we nog even of vissen wel mogelijk zou zijn. De enige schipper in de haven, ook een visser, keek ons maar meewarig toe toen we onze hengels optuigden.
Toch hebben Paul en ik het gepresteerd om 's namiddags een uurtje of zes met mijn al te gemakkelijk verlijerende boot te vissen. Na die tijd had ik het wel gehad. Doodop was ik van constant de boot in de wind te corrigeren.
Het werd terug een mix van varen, vertikalen, werpend vissen met plugjes en shadjes en vooral trollend vissen. Wat kan een mens anders in zo'n strakke wind.
Paul opende de score met een behoorlijke snoekbaars op een witte culpritshad aangeboden op een 45 grams loodkop. Ja, zoveel gewicht was nodig om het kunstaas tegen de 7 meter diepe bodem te krijgen. Daarna bleef het stil, heel stil. De wind wakkerde aan. Varen en vissen werd hoe langer hoe moeilijker.
Vlug even wat bekende roofbleistekken afgevist. Ze gaven niet thuis. Ook de bekende baarskuiltjes bleken visloos.

Dan maar trollen : op een uurtje tijd volgden 5 grote baarzen (rond 40 cm) en 1 snoekbaars van rond de 60 cm, waarna gedurende lange tijd terug niets meer. In ieder geval hadden we genoten van de dril van deze moooie vissen op de 15 grams spinghengel en 20/100 nylon. 

Een talud van 8 naar 12 meter leverde nog een snoekbaarsje op, waarna we besloten vooraleer te stoppen nog eens een oude beschoeiing werpend met shadjes af te vissen. Al bij mijn eerste worp werd mijn klein roze saltshakertje met een keiharde aanbeet door een kanjer van een snoek gegrepen. Echter niet voor  lang. Twee seconden later stond ik daar met enkel nog een wapperend eindje dyneema in de hevige wind. De lijn spijtig genoeg doorgebeten. Meteen het einde van de visdag. Uitgewaaid waren we zeker.      

Eerste visdag viel in het water, tweede niet

Als alles verlopen was, zoals gepland, dan hadden Nico en ik zaterdag 28 mei jl.voor de eerste maal dit seizoen met de boot op roofvis gevist. Maar ja, alles zat nog eens tegen. Ik stond zaterdag op met een fikse keelonsteking en voelde me te belabberd om de hengels ter hand te nemen. Een troost was dat het die dag zo hard waaide dat vissen op het grote water toch niet zou gelukt zijn. Een geluk bij een ongeluk dus.
Gisteren kwam echter de herkansing. Aangezien we geen ochtendmensen (meer) zijn, leggen we ons toe op het betere roofviswerk 's avonds. Rond een 13 uur voer ik de haven uit. Wat voor een drukte was me dat op het water. Het leek of heel Nederland met alles wat min of meer dreef bezit had genomen van de grote rivieren.  Kleine bootjes, grote jachten, waterskiërs, jetski's,... vaarden in een wirwar en met hoge snelheid rond. Nico, die nog maar enkele jaren geleden zijn vaarbewijs gehaald heeft, is nog steeds verwonderd hoe, in vergelijking met het autoverkeer, zo ongedisciplineerd soms gevaren wordt. Als daar maar geen ongelukken van kwamen.
De wind was ondertussen aangetrokken tot noord-oost 5 zodat enkel op de luwe plekken (en laten dat juist geen goede stekken zijn) kon gehengeld worden. Niettegenstaande de lage waterstand stroomde het nog behoorlijk. We zouden starten op snoekbaars. Ik ging aan de slag met een op mijn verzoek voor mij gebouwde vertikaalhengel van Cor Spinhoven, een 35 grams stok speciaal voor snelstromende grote rivieren. Nico begon met een dropshothengel voorzien van 30 gram lood. Bij mij hing een shadje van 8 cm op een 35 gramsloodkop in de speld. Zoals jullie wellicht vast stellen, zijn we op stromend water niet echt zo'n subtiele vissers. Op stromend water primeert slechts één zaak : in  omstandigheden van (harde) stroming en (veel) wind zoveel en zo lang mogelijk je aas zo dicht mogelijk tegen de bodem trachten te houden. En dat lukt maar met (heel) zware loodkoppen. Verder zijn we voorstander van het zo min mogelijk bewegen van de shad. Slechts om de zoveel seconden wordt de shad voorzichtig eens een paar centimeter van de bodem gelift.
Na anderhalf uur vissen en verkassen over een afstand van zo'n 8 km hadden we beiden nog geen aanbeet gehad. Echter niet getreurd. We bevissen ons thuiswater al meer dan 20 jaar, kennen bij wijze van spreken elk talud en elk kuiltje en weten dat de vis wel zou volgen. Niettegenstaande de visstand er zeker de laatste vijf jaar niet op verbeterd is, ben ik in ca. 500 visbeurten met de boot op ons thuiswater nog nooit visloos geweest (alhoewel het enkele malen niet veel scheelde en ik mijn dag met 1 snoekbaarsje of zo moest redden).

Eerste roofblei van het seizoen

Na twee uur vissen kreeg ik op 6 meter diepte eindelijk mijn eerste aanbeeet op de shad. De snoekbaars trok behoorlijk op de hengeltop. Ik kon dan ook mijn eerste snoekbaars dit seizoen, een exemplaar van zo'n 65 cm, landen. De volgende drift miste ik een snoekbaars waarna ik vervolgens nog een iets kleinere snoekbaars en een baars van 45 cm kon vangen.

Na deze vangsten waren we terug zo'n tien kilometer verder gevaren om nog wat gekende windluwe stekken te kunen bevissen. Een talud van 4 naar 8 meter leverde me opnieuw twee snoekbaarzen en een misser op. Nico slaagde er maar niet in met de dropshot wat te vangen zodat hij ook naar de shad overschakelde. Aanvankelijk echter ook zonder het verhoopte resultaat.

Tegen de avond aan werd besloten een tijdje plugjes te werpen. Eens kijken wat we daarmee konden vangen. Na een kwartiertje kreeg ik op mijn Salmo Hornet 5 SDR firetiger op zo'n drie meter diepte een onduidelijke aanbeet die ik echter kon verzilveren. Direct ging de vis door de slip en trok een tiental meter 20/100 nylon van de spoel. Dit moest een roofblei zijn. En ja hoor, na een dril van zo'n vijf minuten lag de eerste roofblei van het seizoen, een rover van rond de zeventig centimeter waar werkelijk geen schub verkeerd aan zat, in het net. Onthaken ging vanzelf : een punt van een dregje zat buiten de bek, een andere punt net binnen.

We visten verder tot ongeveer 21 uur, afwisselend trollend en werpend met kleine plugjes. Uiteindelijk wist Nico nog een mooie snoekbaars van rond de zeventig centimeter en vier mooie baarzen te vangen. Ikzelf had nog een tiental baarzen waarvan de helft tussen de 40 en 45 cm zat.

Eindresultaat van onze eerste visdag. Ca 8 uur gevist : 1 roofblei, 5 snoekbaarzen en een 15-tal baarzen gevangen op shad en plug en uiteraard netjes terug gezet . Om ons roofvislijstje compleet te maken trachtten we nog een snoek te vangen, maar dit plannetje mislukte.Voorwaar een mooie opener van het seizoen. We hebben al slechtere dagen gekend (maar ook veel betere natuurlijk).