donderdag 31 mei 2012

Op jacht naar de pijl van Neptunus

Gisterennamiddag had ik vrij en het was te mooi weer om binnen te blijven. Quasi windstil, zonnig weer, warm maar toch niet té. Ideaal geepweer. Geepvissers houden immers niet van veel wind en golven die hun aas voor de geep onzichtbaar maken.
Vlug in de diepvries geduikeld. Dra was een diepgevroren geep en een Grevelingenharing gevonden van enkele jaren terug, die nu als geepaas zouden gepromoveerd worden. Wat geepdobbers en onderlijnen in de tas, alsook enkele zeebaarspluggen zoals Sammy's. Geepaas en drankjes gingen mee in de koelbox.Paul was eveneens tijdig present zodat we om 13 uur op onze favoriete breker stonden. Niemand was ons gelukkig voor zodat we het rijk voor ons alleen hadden. Het tij ging reeds behoorlijk af zodat er voldoende stroom stond om met gepen te starten. Paul had een minishadje op de haak van zijn onderlijn vast geprikt, terwijl ik het traditionele geepreepje uit probeerde. Niettegenstaande het vlakke wateroppervlak was er echter van geep geen spoor. Toch kreeg ik na pakweg een halfuur mijn eerst aanbeet. Een korte ruk aan de lijn, even enkele seconden draad geven, aanslaan en de eerste geep was een feit. Vervolgens wist Paul er twee op zijn witte minishadje te vangen. Toen het water bijna volledig af was wist ik nog een geep op een oppervlakteplug te vangen. Met veel bravoure stortte de grote geep zich op de Sammy. We besloten nog enkele uren bij opkonend water te vissen zodat er een hele tijd diende gewacht te worden. Bij opkoimend tij werd de geep plots heel actief. Overal was beweging van geep te zien. Keer op keer werd ons aas gevolgd door gepen, echter zonder dat de meivis kon gehaakt worden. Vooraleer we de breker dienden te verlaten omdat het water te hoog kwam wisten we nog twee gepen te vangen zodat ons totaal op zes kwam te staan. Het was een prachtige namiddag en avond die we samen in de Mc Donalds te Goes afsloten.
   

dinsdag 29 mei 2012

Niets

Gisteren zijn Paul en ik voor de eerste maal met de boot op de rivier geweest om te verticalen en trollen op snoekbaars en baars. Om heel kort te zijn : op 6 uur vissen vingen we helemaal niets. Zelfs geen aanbeet kregen we.
Op voorhand vonden we het al geen goed idee om in dergelijk zonnig warm weer uit vissen te gaan. Snoekbaars is immers niet zo bijtlustig bij zon. Bovendien is het veel te druk op het water. Maar ja, de boot lag al enkele weken te dobberen in de haven en er moest dus gevist worden. Met het bovenvermelde resultaat. Mijn Nederlandse vismaat, die ook op het water tegen kwam, verging het trouwens heel wat beter. Hij had 's morgens vroeg werpend met shads op snoekbaars gevist en had er vijftien. Kon hij nu eens met ons lachen.

zondag 27 mei 2012

Ultralichte opener (2)

Zondag moest er gewerkt worden. Maar niet vooraleer ik enkele uren gevist had.
Om 6 uur 's morgens, wat een ongoddelijk uur, was ik present om meteen te moeten vaststellen dat mijn favoriete stek ingenomen was door twee bierdrinkende Polen. Althans dit kon ik uit hun nummerplaat aflezen. Eén ervan was met het bierflesje Bavaria in de hand in slaap gevallen, de andere reageerde verdoofd om mijn "guten morgen"
Baars op Palpuntin pilkertje
Dan maar een eindje verder gevist. Met het lichte pilkertje. En ja hoor bij de eerste worp vang ik direct een mooie baars, die gevolgd wordt door vier van zijn soortgenoten. Goed en niet goed. Op dit vlak ben ik namelijk bijgelovig. Ik vang die dag verder nooit goed als  ik bij de eerste worp reeds succes heb.  En zo ook vergaat het me deze dag. Uren verstrijken. Aas wordt verwisseld. En inderdaad , geen succes. Totdat mijn twistertje hard door een snoekbaars genomen wordt. Terug een mooie dril op mijn ultralicht Reins hengeltje. Meer en meer begin ik van dit hengeltje te houden.
Ik verwissel nog een vijftal maal van stek en regelmatig van kunstaas maar vangen is er niet meer bij.  De zon begint krachtig te schijnen en dan laat de snoekbaars het meestal afweten. Wel krijg ik zeker twintig aanbeten van zwartbekgrondels op mijn twister die voor hen net iets te groot uitvalt en wordt mijn shadje zeker tienmaal door behoorlijk grote baarzen gevolgd. Ik kan de dag afsluiten met nog een baars. Tijd om naar het werk te rijden.

zaterdag 26 mei 2012

Ultralichte opener

Nico moest werken vandaag. Paul en Roland hadden een feest waar hun aanwezigheid op prijs gesteld werd. En mijn andere vismaten hadden eveneens (werk)verplichtingen. Bootvissen zat er vandaag niet in, ook al om dat er heel wat wind stond.
Vanmorgen stond ik al om halfzeven aan de waterkant met de Reins Ajiringer 7' 6". Een tweekleurig geel-groen ultralicht hengeltje, dat ik verleden jaar kocht. Een beetje aan de dure kant vind ik nog altijd. Maar wel met een supergevoelig topje.
Aan mijn ragdunne dyneema had ik een tweegrams jigkopje met een 5 cm lange gele twister. De originele Mr. Twister twister, want die vind ik nog altijd de beste. Zeker wanneer het kleine twistertjes betreft. Heel wat imitaties wapperen niet verleidelijk met het staartje. Mr Twister doet het wel en zelfs bij lage inhaalsnelheid.
Worp na worp viste ik een steenstort af. Vastzitten ? Op een enkele keer helemaal niet. Dit kan enkel als je heel lichte jigkopjes gebruikt die als het ware over de stenen zweven. Zoals steeds geef ik het jigkopje ruim de
tijd om goed tot de bodem af te zakken. Er staat zo'n twee meter water dus het afzakken duurt wel even. Daarna vis ik heel traag, met kleine haaltjes en steeds contact houdend het twistertje terug.  De stek ken ik en is goed. Daar twijfel ik niet aan. Na een uur nog steeds geen aanbeet. De baarzen laten tegen alle verwachting in verstek gaan. Vooraleer ik verkas, werp ik nog een laatste maal ver uit. Mijn twistertje raakt de bodem en direct een snoeiharde aanbeet op het ragfijne topje.  Drillen op dit dunne stokje is echt een plezier. Een minuut later land ik het eerste snoekbaarsje van het jaar. Slechts 40 cm maar ik ben tevreden. Tien minuten later volgt een tweede, ietwat grotere snoekbaars. Wanneer de zon volop gaat schijnen is het echter gedaan met de aanbeten van snoekbaars.
Maar nog steeds geen spoor van baars. Ik rommel door mijn vistas en vind in een hoek een 5 grams Palpuntin pilkertje van Reins. Een onooglijk maar peperduur (8, 20 euro !) geel pilkertje. Nu moet je weten dat ik weinig vertrouwen in pilkers voor de roofvisserij op zoet water heb. Ik heb er bijna nooit op gevangen. Maar deze maal is het blijkbaar anders. Ik werp parallel met de oever uit en laat het pilkertje tot de bodem afzinken om het daarna met afwisselend korte en lange halen binnen te vissen, er zorg voor dragend dat het pilkertje steeds tot bij de bodem afzinkt. Reeds bij de eerste worp wordt het pilkertje door een horde woeste baarzen achterna gezeten. De volgende worp hangt de eerste baars op het pilkertje. Spijtig genoeg zit het pilkertje dermate diep dat de baars bloedt. Dat is even balen.De rest van de voormiddag zie ik steeds weer actie van baars achter het pilkertje. Maar vangen,ho maar. Om 14 uur eindig ik met een totaal van 2 snoekbaarzen en 6 mooie baarzen. Maar ik heb een veelvoud van baarzen gezien die interesse vertoonden in de Palpuntin. Dit wordt beslist een toppertje. Ik ben er zo van overtuigd dat ik om weg naar huis nog vlug bij de hengelsportzaak stop om nog enkele van deze peperdure kunstaasjes te kopen. Hopelijk blijven ze hun prijs waard.




woensdag 23 mei 2012

Met dank aan Ravon

Alhoewel we 70 procent van onze vistijd doorbrengen al kunstaas vissend op roofvis, zijn Nico en ik eigenlijk geïnteresseerd in alle vormen van visserij. Als we maar buiten zijn en beet krijgen. Een aanbeet maakt ons nog steeds even blij als 35 jaar geleden.
Als de paling loopt staat het peurgerei klaar, zit er tong of wijting  voor de kust gaan we 's nachts vanaf het strand vissen, een kring in het wateroppervlak volstaat om de vlokhengel uit de kast te halen, de vangst van de eerste zeebaars is voldoende om met het waadpak aan op een breker in volle stroming te staan en in de winter wordt de havenblankvoorn met de nimf belaagd.
Ook nieuwe vissoorten wekken onze interesse op. Zo waren we bij de eersten die op roofblei visten en er ook vingen. Ondertussen hebben we er al meer dan honderd in de boot gehad.
Velen vinden de diverse soorten grondels, zoals zwartbekgrondels, Kesslersgrondel en marmergrondels, die nu overal in de grote rivieren voorkomen flink vervelend. Wij ook. Ze nemen direct je aas dat voor andere vissen bestemd is met een verschrikkelijke vraatzucht. Je feedertop plooit door alsof een 4 ponds brasem er met je voerkorf vandoor gaat. Niets van. Het is een zwartbekgrondel van hooguit 10 cm. Bovendien zijn we bang voor het biologisch evenwicht. Deze grondels, die gelet op de vele aanbeten die we krijgen, in onwaarschijnlijk hoge aantallen moeten aanwezig zijn, zijn echte alleseters en we vrezen een ernstige predatie op de eieren van andere vissoorten. Het kan bijna niet anders dan dat de voortplanting van vissoorten, zoals baars en snoekbaars, in het gedrang zal komen.
Maar zoals altijd maken we van de nood een deugd door gericht op deze supervervelende grondels te vissen. We zullen ze een lesje leren ! Ultralicht met een dropshothengeltje en 3 tot 5 gram lood. Met een haak nr. 4 en een stukje zager.
Dit weekend gingen Nico en ik 's avonds enkel uurtjes aan de slag. Vissend tussen de stortkeien dicht bij de oever. Want daar zitten ze. In grote aantallen. En we vingen ze ook. Zo'n veertig exemplaren waarbij het zwarte exemplaar dat jullie op de foto zien. Geen idee welke grondel dit nu weer was. Opnieuw een nieuwe soort die vanuit het Oostblok onze wateren aan het innemen was ? Nergens vonden we terug met welke indringer we te maken hadden. Uiteindelijk dan maar beroep gedaan op de deskundige expertise van de stichting Ravon (Reptielen, Amfibieën en Vissenonderzoek, www.ravon.nl ). Foto gemaild met wat uitleg. Een dag later had Kris Joosten onze vraag al beantwoord. Het bleek toch een zwartbekgrondel te zijn, meer bepaald een mannetje in zwart paarkleed, dat waarschijnlijk door ons weggevangen was bij het nest dat hij bewaakte. Terug wat bijgeleerd. Tevens kregen we een handige determinatietabel met betrekking tot de nieuwe grondelsoorten toegestuurd. Bedankt Ravon. Bij determinatieproblemen weten jullie nu ook de weg.

vrijdag 18 mei 2012

Er even tussen uit

Bijna twee weken rijd ik van thuis naar mijn werk om vervolgens allerlei boodschappen te doen om daarna in het ziekenhuis mijn vader te bezoeken met wie het gelukkig langzaam aan wat beter gaat.
Dit kon ik niet volhouden. Ik was aan wat ontspanning toe. In tegenstelling tot mijn normale vistijdenpatroon zat ik vanmorgen al om 6.30 uur aan de oever van het kanaal. De roep van de koekoek weergalmde in de vroege ochtend. De moedereend met kuikens waren ook van de partij, alsook de twee kraaien die daar hun territorium hebben en de gehele dag niets anders doen dan nesten leeg roven en eendenkuikens opeten. Was ik maar in ons jachtterrein.
Vandaag stond er maar een lichte stroming. Ik ging aan de slag met de lange matchhengel met centrepin en 2,5 grams dobber. Vlug enkele stevige ballen voer om daarna ieder drift mondjesmaat bij te voeren. Wachten maar tot de eerste aanbeet. En die bleef maar uit. Pas na twee uur vissen blijft mijn dobber precies een beetje haperen en ik sla aan. Een mooie dril en na een minuut ligt een giebel in het schepnet. Om daarna terug anderhalf uur zonder aanbeet te zijn. Vlak voor ik besluit naar huis te rijden krijg ik een pracht van een opsteker en weet ik nog een mooie brasem van drie pond te vangen. Twee vissen op een voormiddag hengelen. Beter dan de hengelaar een vijftig meter verder die met de feederhengel aan de slag gegaan is. Die heeft immers op het ogenblik, dat ik vertrek, niks, nul, zero.    

zaterdag 12 mei 2012

Beroeps

Samen met een aantal hengelaars tracht ik een waterpartij zo duurzaam en ecologisch  mogelijk te beheren. Dit impliceert niet alleen een streven naar de verbetering van de waterkwaliteit en een optimalisering van de inheemse aquatische plantengroei, maar ook de aanleg van paaiplaatsen en vistrappen om de vismigratie te bevorderen. We doen dit nu zo'n tien jaar en langzamerhand  beginnen onze inspanningen vruchten af te werpen. We krijgen steeds meer vis en tevens ook meer soorten.
Voor één keer niet voorbestemd voor consumptie
Door de hevige regenbuien van de laatste dagen was het waterpeil echter zodanig gestegen dat een heleboel karpers (die we rond zagen zwemmen) en  waarschijnlijk ook andere vissoorten een stuw hadden genomen, waar dat ze eigenlijk achter hadden moeten blijven. Hierdoor kwamen de karpers in gevaar. De waterloop waar ze nu in rond zwommen gaf immers uit op een groot gemaal waar ze zeker tot vismeel zouden vermalen worden. Met de hulp van een bevriende visserijbioloog werd een reddingsoperatie opgestart. We kregen een aantal schietfuiken en wat ander materieel uitgeleend.Het zou niet gemakkelijk zijn maar met een beetje geluk zouden we (een deel van) de karpers kunnen recupereren en terug in veilig water uitzetten  Met al die netten tot onze beschikking voelden we ons echte beroepsvissers. Donderdagavond werden de fuiken geplaatst om de vrijdag geledigd te worden. We hadden maar één karper, maar wat een mooie zeelten, ruisvoorns en baars hadden we. En warempel ook een driedoornige stekelbaars. De zeelten in afmetingen van klein naar groot bevestigden ons dat we goed bezig waren. De paaiplaatsen geven duidelijk resultaat. Maar ik kreeg pas echt een glimlacht op mijn lippen bij het zien van vier kanjers van palingen. De grootste woog ruim anderhalve kilogram en joeg enkel toevallige voorbijgangers de schrik op het lijf. Ze dachten waarlijk dat het een slang was. Lang geleden dat ik zo'n mooie, grote en gezonde palingen gezien heb. En ze hebben nog een lang leven voor de boeg want we hebben ze, samen met alle andere vissen,  terug in een water uitgezet waar ze veilig zijn voor de bedreigingen van het gemaal. Dit moment kon eventje mijn gedachten verzetten. Nu ook gaan ze immers uit naar mijn vader die maandag een zware hartaanval gehad heeft en nu in het ziekenhuis ligt. Ik weet zeker dat ook hij blij zou geweest zijn met de vangst. Ik hoop dat hij ook nog mooie vis- en jachtdagen mag beleven.

zondag 6 mei 2012

Brasem !

Ook in de gesloten tijd vissen we onverminderd verder.
Aanvankelijk waren we van plan om te gepen en/of te zeebaarzen maar de tijdingen van bevriende hengelaars waren zo slecht dat we besloten te witvissen op het immer snelstromende kanaal. Paul met de bolognaisehengel met werpmolen en ikzelf met de matchhengel met centerpin.
Reeds twintig jaar heb ik een Adcock Stanton centerpin in mijn bezit maar ik heb er echt nooit veel mee gevist omwille van twee redenen. Niettegenstaande het een uitstekende kwaliteitsreel is, heeft deze reel geen antiretour wat heel vervelend is bij het beazen van de haak en alle andere zaken waarvoor je twee handen nodig hebt. Zonder antiretour draait de spoel direct in het wilde weg rond met de meest ingewikkelde pruiken tot gevolg. Dit probleem heb ik kunnen ondervangen door een elastiekje dat langs de ene kant rond mijn hengel zit en waarmee ik langs de andere zijde via het handvat de reel vastzet. Verder ontbreekt op deze reel een lijngeleider. Dit euvel heb ik nog niet kunnen oplossen zodat ik, zeker bij harde wind, geconfronteerd wordt met lijn die zich rond de reelvoet vastzet. Mijn centerpin is dus heel rudimentair maar langs de andere kant is het een plezier om er mee op stromend water te vissen en er vis mee te drillen. Geen enkele molen laat een zo geperfectioneerde manier van driftend vissen toe. Geen enkele molen heeft zo een direct contact bij het drillen van de vis.
De eerste van de dag. Er zouden er nog veel volgen.
Zaterdag was het rotweer. Koude wind en regenvlagen verplichtten ons onze herfstkledij aan te trekken. Om acht uur waren we aan de waterkant. Er was veel afvoer zodat het kanaal pittig stroomde.Onze taktiek bestaat uit heel frequent voeren met heel zwaar lokaas. De stroming neemt het voer mee en verspreidt het langzaam langsheen het traject dat de strommdobber volgt. Op het einde van een vijf uur durende sessie worden dan ook vaak de vissen op 15 meter afstand van de oorspronkelijke voerplaats gevangen. Aan de lijn een drie grams dobber van het Avontype. Op stromend water met veel bodemvuil verkies ik een dikke balsa antenne omdat die niet bij het geringste bodemcontact ondergaat.Dit scheelt een hele hoop valse aanbeten. Het eerste uur kregen we de vis niet op de plek. Daaran ging het behoorlijk. Althans voor mij maar spijtige genoeg niet voor Paul die zich met vijf vissen moest tevreden stellen. Toen we kort na de middag stopten telden we zes blankvoorns en vijftien brasems, waarvan de grootste de tweekilogrens overschreden.
Aangezien ik nog behoorlijk wat voer en maden over had ben ik deze morgen terug gereden. Pech. Twee extreem uitgeruste witvissers zaten op mijn gebruikelijke plek met de vaste hengel te vissen.  Ik moet  een sjofele indruk gegeven hebben toen ik met mijn oude rieten viskist, versleten schepnet en één hengel in de hand aan kwam. Desalniettemin had ik er vertrouwen in. Mijn medehengelaars minder. Ik hoorde aan hun wederzijds gepraat dat het hen niet mee zat. Ze waren voor de tiende maal in twee jaar aan dit kanaal en hadden nog nooit behoorlijk gevangen. Dat verwonderde me niet. Op dit snelstromende water visten ze met 1 grams dobbers en een vaste hengel met een korte opslag waardoor ze hun aas niet over het voer konden laten drijven. Mij zat het wel mee. Het ging zelfs nog beter dan gisteren. Reeds na tien minuten had ik mijn eerste blankvoorns en brasems binnen. Eigenlijk stopten de aanbeten niet gedurende de volledige sessie van vier uur. De brasems beten echter wel heel voorzichtig zodat ik zeker acht exemplaren tijdens het drillen kwijt raakte wegens te licht gehaakt. Na twee uur vissen zag ik mijn medevissers schoorvoetend naderen. Ze begrepen niet waarom zij niet en ik wel vis kon vangen."Of ik soms een wondervoer of -aas gebruikte", vroegen ze me. Ik stelde hun gerust. Niets van dit alles. Ik gebruik gewone witte maden als aas en paneermeel, polenta, beschuitmeel en collant als voer. Dit alles was zeker tien keer eenvoudiger dan alle geheime recepten die zij als wedstrijdvisser gebruikten. Ze knikten. "Wil je ons dan vertellen hoe het komt dat jij vangt en wij niet", vroegen ze vertwijfeld. "Geen probleem", zei ik. "Het ligt gewoon aan jullie techniek. Op  stromend water vis je nu éénmaal best trottend met zware dobbers en zwaar lokaas dat is alles."
Om twaalf uur ben ik gestopt. Het was terug een goede sessie met enkele mooie blankvoorns en vijftien brasems. Ook mijn medevissers van de dag stopten. Ze vertrokken, echter niet zonder mij te danken voor de tips. Ik hoop dat zij nu ook mooie dagen aan het kanaal mogen beleven.

woensdag 2 mei 2012

Terug

Meer dan een maand afwezig op het internet wegens tal van redenen. Computercrash, veeleisend werk en een flinke griep weerhielden me van bloggen. Echter niet van vissen. Nu en dan wat gestolen uurtjes aan de waterkant. Steeds met matchhengel en centrepin. Steeds met maden en zwaar lokvoer op basis van paneermeel, biscuit, polenta en collant. Steeds met Avondobbers of stickfloats die tot zo'n drie gram lood dragen lekker actief driftend vissen. Steeds op twee verschillende Belgische kanalen, die enkel gemeen hebben dat ze naar zee afvloeien en meestal behoorlijk stromen.Ik moet tot nu toe zo'n 8 maal gevist hebben en de resultaten waren, zeker naar Belgische normen, goed tot zeer goed te noemen. Niettegenstaande het overtal aalscholvers, ook in Vlaanderen, is de visstand dankzij de waterzuiveringsinspanningen van het laatste decennium  niet alleen toegenomen maar zijn ook de afmetingen van de vis navenant. Op al mijn visbeurten ving toch zeker zo'n 20 blankvoorns van 30 cm of meer. En dat was dertig jaar geleden, toen ik nog vaak witviste, zeker geen waar. Om het kort te houden: gedurende 8 visbeurten ving ik ongeveer 300 blankvoorns, 30 brasems, 10 ruisvoorns, 1 giebelhybride (denk ik, want de vis woog 4 pond), 1 kroeskarper, 1 baars en 1 schele pos. Ook ging ik de strijd aan met drie zware karpers maar met mijn 12/100 dunne onderlijn en matchhengel met ragdunne top kreeg ik ze niet moe en dus ook niet in het net.  Ook vonden Paul en ik nog een zondag tijd om te gaan feederen op de rivier in Holland.  Het startte slecht. Veel te veel stroming. Veel stortstenen waardoor we 80 grams-korf na korf verloren. Maar na twee uur keerde het tij, letterlijk en figuurlijk. Wat een supervangst. Op vier uur hadden we vijfentwintig zware brasems waarvan de grootste toch de drie kilogram haalde. En de rest moest er bijna niet voor onderdoen. knokken dat die rivierbrasems doen.  We raakten er ook nog een tiental kwijt. Paul sloot af met een pracht van een winde. Toen de zwartbekgrdndels begonnen te bijten, vonden we het tijd om huiswaarts te rijden. Maar denk nu maar niet dat we plots het roofvissen achter ons gelaten hebben.
En afgelopen vrijdag was het feest. Meestal ga ik er met een zekere tegenzin naar toe, maar éénmaal ik er ben, ben ik met geen stokken weg te krijgen. Vis- en jachtvriend Roland werd 65. En dat moest tussen gelijkgestemden uiteraard gevierd worden met excellent eten en drinken in een superlocatie. Wat werden we verwend. En wat een pracht van een montage met jachtbeelden van over de gehele wereld. Wat gaat de tijd naarmate je ouder wordt sneller voorbij. De drank deed zijn werk. Nostalgische verhalen werden boven gehaald. Het was dan ook bijna ochtend toen we thuis kwamen. De zaterdag kwam ik te moeizaam door. De laatste Drambuie was er blijkbaar te veel aan.