Bevers

Alhoewel ik niet veel tijd kan vrijmaken om te bloggen, betekent dat nog niet dat er niet gevist zou worden. Maar dit jaar toch niet zo veel als anders en soms met minder interesse. Zo gaat dit het al heel mijn hengelcarrière.
Wat is er de laatste tijd dan wel gebeurd ?
Als fan van vintage materiaal kon ik de hand leggen op 2 tweehandse Orvis vliegenhengels : een driedelige tien voet Western voor een 7 lijn en een tweedelige 8 1/2 voet Henry's Fork voor een 5 lijn. Beide hengels decennia oud, maar in onberispelijke staat  en in oerdegelijk niet gladgeslepen carbon. Een beetje zwaar maar stevig en nostalgisch mooi. Aan de 7 hengel waarvan ik de actie best als midflex beschrijf, wist ik trouwens al mijn eerste reservoirforellen te vangen.
Verder kon ik bij een Engels bedrijf in een sale een nieuwe 9 voet lange Orvis Superfine voor een 6 lijn kopen. Terug in ruwe blank uitvoering. Dat de hengel een full flex parabolische actie heeft kon ik alvast merken op reservoir waar ik meer dan 10 minuten nodig had om met 18/100 een 56 cm lange regenboog te landen. Een beetje te lichte hengel voor dit werk dus.
Ook werd een bezoek gebracht aan de opendeurdag van P & S Flyfishing te Koersel, voor ons niet echt bij de deur. Maar ik moest er naar toe om mijn Beulah Switchrod terug te brengen ter reparatie. Om een onverklaarbare reden waren immers plots twee barstjes in het achterste deel van deze hengel gekomen. Bovendien was het goede gelegenheid om Patrick Steenhout,de sympathieke
eigenaar van deze zaak, eens buiten de e-mailcorrespondentie te ontmoeten.  Na enkele weken zond Patrick me voor deze hengel al een  hengeldeel in garantie op. Niets dan lof voor zijn service.  

Le castor en action

Ondertussen brachten Paul en ik twee maal een bezoek aan diverse Ardense rivieren. Voorlopig echter zonder veel succes wegens een gebrek aan plaatselijke kennis, het verbod om in het voorjaar wadend te vissen, het eerder bescheiden visstand, de vele aalscholvers, en noem maar op. Met de nimf en droge vlieg, zelfs toen we vis zagen stijgen, lukte het niet. Op het kunstaasparcours wist ik evenwel met een traditionele goudkleurig Mepps Aglia nr. 2 een mooie beekforel te vangen. En verder maakte de mooie omgeving veel goed.
Op onze tochten ontmoetten we de voorzitter van de club, een aimabel man, die ons verzekerde dat het vliegvissen wel zou beteren later in het seizoen. Terwijl we aan de waterkant verder keuvelden, riep hij plots "castor". En inderdaad toen we later langs het parcours verder wandelden, zagen we overal de overduidelijke sporen van bevers. Aangeknaagde en een omver gekauwde bomen. Zelfs een landbouwer, die de bomen van een beverdam aan het verwijderen, was om de loop van de rivier te verzekeren. Bevers zitter er dus volop in de Ardennen, maar ook dassen. Getuige hiervan waren de twee aangereden, dode dassen, die we op korte afstand op de snelweg zagen liggen.
Tot slot heb ik er dit jaar al vijf, eerder kortstondige bellyboottrips op reservoir op zitten. Echter met geen overdonderend resultaat. Aanbeten voldoende,met missers volop. Tot nu toe kwamen zes forellen in het net waarvan de grootste 56 cm. Dat het aan mijn aanpak ligt is overduidelijk. een vliegvisser uit Namen wist immers forel na forel te vangen met de bung. Alhoewel het qua vangsten verleidelijk lijkt op dit systeem over te schakelen, doe ik vooralsnog niet. Ik vind het veel te veel op statisch dobbervissen lijken zodat ik voorlopig verder ga met mijn actieve manier van vliegvissen. Of het me lukt lezen jullie later

wel.