Bosduiven vanop de hoogzit

In het begin van deze week stapten Frans en Roland mijn kantoor binnen niet alleen om me een voorspoedig nieuwjaar te wensen maar vooral om me vandaag uit te nodigen voor een voormiddag  "op de duiven".  Roland wist me te vertellen dat in zijn uitgestrekte jachtterrein honderden en honderden bosduiven rondvlogen en dat het de bedoeling was het bestand een beetje in te perken. Alhoewel mooie vogels met hun witte nekband en witte vleugelstrepen, doen bosduiven veel schade aan allerlei landbouwgewassen. Populatiecontrole is dus op zijn plaats. Bovendien zijn bosduiven wantrouwig en niet zo gemakkelijk binnen schot te krijgen, wat bosduivenjacht tot een uitdaging maakt. Aangezien ze schuw zijn en daardoor plots van koers verwisselen, leveren ze vaak mooie schoten op. Evenmin is het wildbrtaad te versmaden. Ik keek al uit naar zaterdag, want duivenjacht beschouw ik als één van de mooiste en moeilijkste vormen van kleinwildjacht.
We hadden afgesproken om 8.30 uur. Vaak is de jacht op bosduiven in de winter best 's voormiddags omdat de duiven dan actief op zoek gaan naar voedsel.
Toen ik deze morgen opstond zag ik het direct. Geen echt duivenweer : zwaar bewolkt, lichte regen en weinig wind. Juist het tegenovergestelde van goed duivenweer dat veel wind en droog weer veronderstelt. Bij regen blijven de duiven vaak in hun slaapbossen zitten en zijn er weinig of geen aanvliegende duiven ("is er geen vlucht" in het jagersjargon).

Om 9 uur zat ik al in de hoogzit die zich in een bosje bevindt. Normaal gezien wordt een hoogzit geassocieerd met grootwildjacht en zie je voor duivenjacht zelden of nooit een hoogzit gebruiken maar ik moet zeggen praktisch is het wel. Je ziet de bosduiven immers heel goed aanvliegen. Op de grond heb ik de plastic lokduiven uitgestald. Ook de bomen worden voorzien van plastic lokkers. Ik moet toegeven  dat ik weinig vertrouwen heb in plastic lokkers maar voorlopig heb ik niks anders. Naarmate ik hopelijk duiven binnenhaal zal ik die lokkers wel vervangen door dode bosduiven die ik met stevig groen ijzerdraadje ondersteun. Van die draadjes heb ik er meestal een twintigtal in mijn tas. Als geweer gebruik ik mijn trouwe Perazzi kaliber 12 met zowel onder, als boven 1/4 choke. Patronen zijn van Mirage, staal, nummer 3. 

Aangezien het nog steeds regent start de ochtend heel traag. Tegen tien uur heb ik een drietal duiven binnen. Veel kansen hebben zich nog niet aangeboden. Grote groepen duiven trekken me veel te hoog en dus buiten schot voorbij.

Het verbetert zodra de wind wat opsteekt en de regen mindert. De duiven beginnen aan te vliegen en komen binnen een weidelijk bereik van 25 à 35 meter. De bosduiven vliegen soms betrekkelijk hoog voorbij, maar soms laten ze zich, aangelokt door hun dode companen,  naar het bosje zweven, wat hen meestal fataal wordt. Een dodelijk schot haalt hen binnen. Het is geen supervoormiddag, maar mooi is hij toch. Zeker als op een bepaald moment troepen grauwe ganzen voorbij vliegen. Schot na schot vermeerdert de buit. Om 12.30 uur tel ik 17 stuks. Ik heb 32 patronen verschoten. 

Na de jacht verzamelen we bij Roland waar naar aloude jagersgewoonte de voormiddag afgesloten wordt met een hapje (toast met hazenpastei), een drankje en heel veel verhalen over jagen en vissen.