Afgepeigerd

De combinatie werken, vissen, jagen en een aanslepende bronchitis hebben ervoor gezorgd dat ik nog steeds behoorlijk moe rondloop en moeilijk recupereer. Ik sleep me zowat een beetje door de dag heen. Maar opgeven, neen hoor.
Zo ben ik verleden week zaterdag en woensdag het jachtterrein in geweest.
De jacht op haas en fazant loopt voor ons al op een einde. Voorzichtig met de wildstand omspringen is het devies. Zaterdag was het de laatste jachtdag in het kleinste van onze jachtrevieren. We zijn steeds zeer voorzichtig wat het hazenbestand betreft. Daarom bejagen we nooit het volledige jachtterrein en leggen we ons zelf een maximumnorm van te oogsten hazen op.  Het maximale aantal hazen was sinds  de voorgaande jachtdag reeds bereikt. Deze dag zou dan ook besteed worden aan het bejagen van eenden en fazanten, maar ook aan een tocht doorheen het grootste deel van het revier om de wildstand eens van dichterbij te bekijken. Een geruststelling : het hazenbestand leek ons nog goed in orde. Her en der gingen voldoende hazen op de lopers. Als de natuur ons goed gezind is en we gespaard blijven van verkeersslachtoffers en stropers, belooft volgend jaar terug een goed jaar te worden.  Een dertigtal eenden, die op een nat weiland aan het foerageren waren, vlogen te vroeg en te ver op en bleven buiten schot  Enkele fazanten wisten ons te verrassen en de dans te ontspringen. 's Namiddags sloten we af met twee fazanten. Het was genoeg voor dit jaar. Het was hier mooi geweest. We eindigden allen samen met Sinterklaas en zijn Pieten, die op doortocht waren, in het dorpscafé.
Verleden woensdag was ik geïnviteerd voor een jachtpartij in een revier met bosjes, weilanden en vijvers. Het zou een jachtdag met een "mixed bag", zoals de Engelsen zeggen, worden. Het weer was prachtig en alles zat die dag voor mij mee. Zelden heb ik zo goed geschoten met staalhagel.
Sinds staalhagel verplicht geworden is, heb ik er nooit vertrouwen in gehad. Met lood was ik een behoorlijke schutter. Ik vind het als jager immers je plicht het wild zo goed mogelijk (niet te ver, niet te dicht, met de juiste patronen, enz.) aan te spreken om het zo snel en humaan mogelijk te doden. Staalhagel heeft volgens mij de weidelijkheid in de jacht naar beneden gehaald. De slagkracht van staal is niet zo groot als van lood waardoor wild vaak niet direct dood is door het schokeffect, maar slechts gekwetst.Hier heb ik het nog altijd moeilijk mee. Nazoeken is veel meer dan vroeger nodig. Aangezien de slagkracht van staalhagel aanzienlijk minder is dan van lood zie je ook soms niet dat wild gekwetst is. Verschillende keren zijn we reeds verrast door fazanten en eenden, die schijnbaar niet getroffen waren, enkele honderden meters ver plots dood uit de lucht vielen. Blijven nakijken is dus noodzakelijk. Een ander nadeel is dat staalhagel veel meer interne schade aan het wildbraad toebrengt en het wild veel meer bloedt. Schiettechnisch spreidt staalhagel niet zo goed als lood en is de weidelijke schootsafstand minder ver dan vroeger. Door een combinatie van weinig vertrouwen en het verschil in ballistische eigenschappen, zijn mijn schietprestaties met staalhagel veel minder consistent dan vroeger met loodhagel. Aangezien ik in het verleden steeds met loodhagel nr. 5 schoot, schiet ik nu met staalhagel nr. 3. De literatuur stelt immers dat staalhagels steeds twee nummers kleiner dient genomen te worden om in overeenstemming te zijn met loodhagel. De laatste jaren gebruik ik patronen Mirage soft steel (what's in a name, de korrels zijn nog met geen voorhamer te pletten), cal. 12, 32 gram, nr. 3. Ik geraak er meer en meer aan gewoon, maar het zal nooit mijn voorkeur wegdragen.


 De jachtdag startte aan een grote vijver waar de drijvers tientallen wilde eenden en Canadese ganzen deden opvliegen. Het grootste deel had de geposteerde jagers opgemerkt en ontweek ons op een behendige manier. Ik zag twee eenden plots afwijken en mijn richting uitvliegen. Twee schoten en daar lagen twee wilde eenden, die de hond direct apporteerde. Een goed begin. en zo ging de gehele dag op hetzelfde elan verder. Twee Canadese ganzen wist ik met evenveel schoten uit de lucht te plukken. Ze kwamen met twee harde ploffen, gelukkig maar, juist naast de drijvers neer. Bij het bos slaagden de faznten er niet in aan mijn schoten te ontkomen. Het einde van de jachtdag was een drift over circa 40 hectaren akker, maïsstoppel en weiland waar ik langs de zijkant in een gracht geposteerd stond. Normaal gezien niet de beste plaats. Maar het geluk zat me mee. Drie hazen liepen op tien minuten tijd mijn richting uit. Ik hield me doodstil om telkens maar aan te leggen als ze binnen schot waren. Mijn taktiek had resultaat. Ik kon de dag afsluiten met drie hazen. In totaal 11 stuks wild met 12 patronen. Ik was echt tevreden met mezelf, maar toch ook een beetje verveeld omdat ik als gast het merendeel geschoten had. Zoals altijd kwam mijn voldoening niet uit het aantal, maar uit de manier waarop.  En die was vandaag meer dan ok.