Alles geprobeerd

Ligt het aan het weer ? Is het water te zuiver en dus minder visrijk geworden ? Is in Nederland de invloed van de beroepsvisserij op het roofvisbestand nu duidelijk merkbaar  ? Zijn de diverse hengelwaters, die ik uitkies, plots totaal visloos geworden ? Kan ik plots niet meer vissen ? Is het een samengaan van al deze factoren ? Ik weet het niet, maar één zaak staat vast : ik kan me de tijd niet herinneren dat ik zoveel (quasi) visloze vistrips na elkaar had.
Een geluk dat vissen en jagen voor mijn vrienden en ikzelf een totaalbeleving zijn waarbij vangsten en buit natuurlijk welkom, maar zeker niet alles bepalend zijn. Een ijsvogel, een plots uit het niets opvliegende roerdomp, een bewegingsloze zilverreiger starend in het water, hazen die elkaar in paringsdrift achterna hollen, zelfs een plots wegvluchtend konijn geven kleur aan onze dag. Evenals in zomerjurkjes voorbij fietsende dames en verleidelijk zonnebadende exemplaren in bi- of monokini.
Werk, privéléven en hengelen verzoen ik door het regelmatig inlassen van korte vissessies van gemiddeld zo'n twee à drie uur. Hengels, toebehoren en viskledij liggen dan meestal ook standaard in mijn wagen.

Mijn eerste snoekje ooit op dit Vlaamse kanaal

De laatste weken ondernam ik verschillende vispogingen. Vlak na de opening had ik een meer dan twee uur durende kunstaassessie op een Vlaams kanaaltje, waarvan ik vermoedde dat er weleens een snoek zou kunnen huizen. Vlaanderen heeft spijtig genoeg weinig of geen openbare hengelwaters waar het roofvisbestand voldoende is om een leuke dag te beleven maar ik blijf proberen. En soms lukt dat wel. Het droevige is dat er in Vlaanderen bij veel roofvissers nog steeds geen goede mentaliteit heerst. Het is verbeterd, meer hengelaars zijn overtuigd van catch and release, maar toch. Ik heb al vaak ervaren dat wanneer hengelaars je een snoek zien vangen en terugzetten dit vaak het startsein is voor een intensieve snoekvangst- en meeneemcampagne Het ie een eigenaardig fenomeen maar sommige Vlaamse hengelaars kennen pas rust als alle snoek uit het water gehaald is, bij voorkeur middels het vissen met en laten slikken van levend aas.. Vandaar dat ik steeds zo low profile  mogelijk vis en zeker niet uitpak met vangsten en stekken op een manier waarop schade zou kunnen berokkend worden. Zeker behoorlijk asociaal, maar zwijgen is vaak de enige methode om je vissucces een tijdje te verlengen. Ook lukt dit niet altijd. Vlaanderen is dicht bevolkt en altijd heeft iemand wel iets gezien.
Ik ging dus aan de slag in een oud Vlaams kanaaltje, dat eigenlijk maar sinds een tiental jaren over een behoorlijke waterkwaliteit beschikt. Bij dergelijke pogingen vis ik meestal met een shad. In dit geval de nieuwe Foxshad van  zo'n 13 cm lang. Niet te groot kunstaas zodat de kans op een snoekbaars of een grote baars ook reëel blijft. Na zo'n half uur vissen, zie ik plots dat de roze shad gevolgd wordt. Vlak voor de oever slaat het snoekje toe en mijn eerste roofvis hier is een feit. Klein weliswaar, maar een bewijs dat ze er zitten. Dat geeft goede moed. Spijtig genoeg blijft het erbij. Het intensief afvissen van oeverzones en kruidplekken levert niets meer op. Maar er zit blijkbaar snoek, zeker één. Hier probeer ik zeker nog eens.
Verder hebben Nico en ik ons roofvisgeluk uitgeprobeerd op een aantal kanalen in de ons omringende regio. Vissend met kleine en grotere shadjes op baars en snoekbaars. Deze laatste vissoort moet er zeker ook voorkomen, want verleden jaar heb ik nog één gezien vlak voordat hij van de haak schoot. Helaas, we vissen samen vier uur en vangen niets. Op het grote kanaal zien we zowel Vlaamse hengelaars als Oost-Europeanen met zware werphengels en kleine levende aasvisjes verschillende mini-snoekbaarsjes vangen. Deze dertig centimeter grote visjes zullen niet meer groeien want ze worden genadeloos is emmers gegooid om te sterven. Smaken heerlijk in de frituur weten ze ons nog te verzekeren. Hier draait onze maag echt van om. Ik denk dat ik nog eens contact opneem met de (onderbezette) dienst beteugeling van het Agentschap voor Natuur en Bos, want dit is me echt te gortig. Zonder enige toekomstvisie van de inbreuk plegende hengelaars ook. Zij zullen immers de eersten zijn om te klagen dat er geen vis meer zit. Nico en ik  houden deze dag de nul op het bord. Wat we ook proberen, we vangen niets.
Tot slot probeer ik enkele dagen later nog een witvispoging op het kanaal waar ik dit voorjaar al trottend toch behoorlijk wat voorn kon vangen. Mijn verwachtingen zijn hoog, de vangsten niet. Na drie uur hengelen sluit ik af met nul aanbeten. Waar gaat dit naar toe ? Van een serieuze dip gesproken.