Dodelijke paling

Zet http://www.youtube.com/watch?v=oTFvAvsHC_Y op, giet een trappist, bij voorkeur een Orval, uit (voor de Vlamingen gemakkelijker dan voor de Hollanders) en geniet. Dat doe ik ook na een dagje vissen in de drassige polder.
Vandaag werd na een lange rit gestart op de stek der stekken. Aan de lijn wel een heel speciaal stukje kunstrubber.
Gisteren vond ik tussen mijn hengelspullen een DeLong Kilr Eel, een jaloersmakende 20 cm lange nepaal uit stevige rubber, volgens de verpakking geheel handgemaakt en eigenhandig voorzien van een penetrante anijsgeur. En ik die dacht dat anijs een illegaal middel was om fazanten te lokken. Blijkbaar werkt het ook bij snoek en musky. Het ruikt in ieder geval beter dan de spiering waar mee ik occasioneel pleeg te vissen.
De Kilr Eel wordt door de firma DeLong (www.justmusky.com) sinds 1946 geproduceerd en bestaat in twee maten, de bescheiden 8 inch versie en voor wie het wat groter wil (en wie niet), de 13 inch  (meer dan 30 cm) versie in tal van kleuren. Volgens de fabrikant maakt deze soft jerkbait hele stammen snoek en musky niet alleen gek, maar ook behoorlijk woest zodat ze volkomen verdwaasd zich op deze ersatzpaling storten. De leuze van de firma is dan ook "Man... Do they catch fish". Zonder vraagteken weliswaar.  Naar Amerikaans gebruik is deze plastic paling voorzien van twee grote en vooral zware, dikdradige, enkele Mustadhaken die verbonden zij met een extra stevige 100 lbs. staaldraad. Breken zal het geheel waarschijnlijk nooit. Omdat ik de twee enkele haken qua inhakingskans maar weinig te vertrouwen vond, heb ik het geheel maar van een extra dreg voorzien.Volgens de instructies wordt de Kilr Eel best met een neerwaartse beweging binnen gejerkt waarbij hij een uitslaande en rollende actie zou vertonen.Interessant om te weten is ook dat deze superaal door het Duitse hengelsportwonder Uli Beijer geroemd wordt om zijn uitstekende vangsteigenschappen. Je hoort het hierbij ook eens van een echte expert.
Met de jerkbaithengel en de Kilr Eel ging ik dus aan de slag. De valse paling, die overigens van een uitdagende s-vormige kromming voorzien is, bleek goed op ondiep water te vissen zijn, maar van de beloofde en geroemde snoekverleidende actie viel niet veel te merken. Af en toe slaagde ik er in deze nepperd naar rechts, eigenaardig genoeg nooit naar links, te doen uitslaan en met veel geluk en intens armgezwier kreeg ik er soms een rollende actie uit.  Ware mijn kunstpaling niet geel geweest, was het eigenlijk meer een winterpeen die schokkend door het water ging. Maar aangezien dit kunstaas sinds 1946 bestaat en dit niet zonder reden kan zijn, hield ik, weliswaar steeds wanhopiger wordend, vol. En waarachtig. Ik kreeg een aanbeet. Van onder een rietpol kwam de razende roofvis toegeschoten, Spijtig genoeg raakte de snoek los. Dus een foto van snoek met bedrieglijke aal ontbreekt voorlopig nog. Aan het haaksysteem moet duidelijk nog gesleuteld worden. Aan mijn manier van binnenvissen ook, al betwijfel ik of ik ooit mee actie uit dit stuk plastic zal krijgen.
Ondertussen had Paul meer geluk met de Salmo Warrior Crank. Een mooie tachtiger werd zijn deel.
De rest van de dag gingen we op zoek naar nieuw viswater.Dat we ook vonden maar dat door het donkerbruine water niet te bevissen viel, maar dat komt later wel.
De dag ging snel voorbij. Veel (jagende) snoeken werden gezien, mar bijten, ho maar. Paul ving ondertussen wel nog een snoekje op "het bolletje", de Cormoran Belly Dog.
Afgesloten werd terug op de superstek. Maar nu ging ik met de streamerhengel (Sparton general flyrod aftma 9-11, Hardy Salmon 1 reel en Scientific Anglers Pike Taper WF10F) met een 25 cm lange geel-wit- oranje tandemstreamer aan de slag. Leuk dat deze uitrusting nog van onder het stof kon gehaald worden.En an een uurtje intens vlieghengelen werd ik beloond met mijn enige snoek van de dag. Paul had de aanbeet gezien. De snoek schoot vanonder een wilg vandaan om de streamer 4 meter verder weg volop te nemen. Eén snoek was meer dan voldoende om mijn dag goed te maken.