Verder kabbelend

Het leven kabbelt verder.
Onze tweede snoektrip naar Ierland zit er ondertussen al bijna twee maand op. Om het ons gemakkelijk te maken : vijf dagen gegidst bootvissen op diverse grote meren. Wat we anders nooit doen. Maar we hadden dit maal echt geen zin om terug ferries te nemen, eindeloze drukke autostrades door Frankrijk en de UK te doorkruisen en met boten te sleuren  En het vissen zelf was terug geen al te groot succes. Noch in aantallen, noch in grootte. Maar dit aspect alleen mag de pret niet bederven. Mooi weer, dat wel. Te mooi. En smaakvolle tripple distilled Irish whiskey. Maar de snoek zelf liet zich weinig zien. zeker niet in de oeverzones, noch tussen de afstervende planten, noch in deondiepere zones tot 5 meter. Daar kregen we bijna geen enkele aanbeet. Zoals vaker in oktober werd het merendeel van de snoeken diep (8 meter) tot heel diep (14 meter) met getrolde, dunbladige lepels aan gesofistikeerde sleepsystemen gevangen. En met minimum 75 meter dun dyneema uitstaand achter de boot. Eéntonig, maar het werkt. Snoeken, die we met behulp van de visvinder op de randen van diepe taluds zagen staan, wisten we op die manier toch soms nog te verschalken. Op onze beste dag vingen we  er een vijftiental. Op sommige meren zagen we meer forellen stijgen, dan er activiteit van snoeken was. Spijtig genoeg was het forelseizoen juist gesloten. Paul en ik zijn samen tot nu toe zo'n 80 maal in Ierland geweest. Het is misschien kort door de bocht, maar onze conclusies zijn : het snoekvissen wordt er niet beter op terwijl de kwaliteit van het het forelvissen ons wel positief verbaast; grote aantallen, voornamelijk kleinere, snoeken, vangen kan nog altijd maar dan wel op kleinere, moeilijk bereikbare en moeilijk bevisbare meren in april en mei; de negatieve invloed van het illegaal meenemen van snoek, aalscholvers en zebramossels laat zich duidelijk voelen. De Ieren zijn zich hier steeds meer van bewust en trachten het tij te keren. Uit diverse gesprekken met de locals kan ik concluderen dat ze eerder voor forel (zuiverder meren met meer insecten door zebramossels) dan voor snoek een mooie toekomst weggelegd zien. Hoe dan ook Ierland met zijn fantastisch inwoners blijft een prachtig hengelland.

De grote rivieren leverden onze een ouderwets excellente snoekbaarsdag met een tiental grote (80+) exemplaren op. Laat dit nu net de week zijn waarin het water wat troebelder kleurde door de aanwezigheid van algen.  Zodra het water terug helder was, daalden de snoekbaarsvangsten tot enkele exemplaren per dag. De roofblei deed het goed tot ongeveer midden het seizoen.Ook met oppervlaktepluggen en streamers. De normaal gezien beste maand september liet ons echter in de steek. De baarsvangsten zijn al jaren niet meer zoals vroeger. Toch hadden we een  drietal goede dagen met zo'n 20 tot 40 exemplaren tot 45 cm per dag. Maar de trofee voor de grootste en mooiste vis ging dit jaar naar Nico met een zwaargewicht van een riviersnoek van rond de 115 cm, gevangen op een 8 meter diep getrolde (snoekbaars)plug. Dat we juist die dag het verkeerde, kleine schepnet meehadden waardoor de snoek met de hand diende geland te worden met een joekel van een snee in  mijn vinger tot gevolg, mocht de pret echter niet drukken.