Mijmerend jerkbaiten

Aangezien ik gisteravond laat van de jachtwachter nog een telefoontje kreeg dat we de laatste dag van het jaar toch niet zullen kunnen jagen omwille van de nog steeds aanwezige sneeuw, ben ik vandaag terug naar de polder gereden.
Alleen, mijn vismaten zijn immers allen verhinderd. Spijtig, maar helaas niets aan te doen.
Desondanks wil ik toch het jaar al vissend afsluiten. Binnen enkele dagen start immers het werkjaar opnieuw en dan zal er veel minder tijd zijn.

Op de plek aangekomen word ik terug welkom geheten door de overmijdelijke woeste horde aalscholvers. Her en der zijn ze al aan het duiken. Het kan toch niet anders dan dat ze de aanwezige vissen verjagen.

Het is mistig en windstil, geen snoekweer dus. Het water is door de smeltsneeuw behoorlijk troebel. Geen al te goed voorteken. Maar ik ben er nu toch en wie niet waagt, niet wint.

Vlug aangekleed. Mijn pas aangekochte  Le Chameau Vierzonord Plus (5 mm neopreen !) laarzen sluiten goed aan en zijn uitstekend tegen de koude. Deze laarzen zijn echt een aanrader voor wie veel kilometers struint.







Mijn vertrouwe Cor Spinhoven hengel opgetuigd met een Quantum PTI Energy 20 molen. Aan de Torx 15 lbs gevlochten lijn een spinstang met daaraan een knalroze Mann's shad van 15 cm. Je weet wel nog één van die oude slappe shads die direct stuk zijn maar toch vangen.

Ipod aan, oortjes in en vissen maar.

Al bij de tweede worp - mijn Ipod is nog maar pas aan de intro van Sweet Jane van Lou Reed toe- een schot van onder een restant in het water drijvend gras, een droge tik, aanslaan en hangen. Een korte dril. De snoek vecht niet zo hard omwille van de koude, denk ik en enkele minuten later ligt een moddervette snoek van rond de 85 cm op oever. Onthaken is een fluitje van een cent. Reeds geruime tijd vis ik immers enkel weerhaakloos, niet alleen uit respect voor de snoek, maar ook uit zelfbehoud. Ik belandde immers al drie keer op de spoedafdeling  (waarvan één maal in Ierland, na een trip van 60 km naar het "dichtsbijzijnde" ziekenhuis) met dreggen die muurvast zaten. 

Alhoewel mijn dag nu al goed is, heb ik voor de rest van de vistijd weinig vertrouwen. Al te vaak heb ik meegemaakt dat na een vroeg gevangen snoek er geen enkele meer volgde.

En zo vergaat het me nu ook. Het volgend anderhalf uur geen reactie.

Eén vande 8 snoeken die de Babybuster wel lustte

Mijn gedachten dwalen af naar het voorbije jaar. Vriesweer in het begin waardoor van kunstaasvissen in januari en februari niet veel terecht kwam. Mijn jaarlijkse Ierlandreis met Frank eind april die zeer geslaagd was. Wij visten uit de bellyboot en vingen samen in zeven dagen 336 snoeken. Ons record was daarmee gebroken. Mijn trip met Paul naar de onontgonnen scherentuin naar Oskarshamn, Zweden, in juni. Verblijf in een blokhutje van 17m² in een dorpje met 10 inwoners. In the middle of nowhere dus. 500 km² kustwater met talloze eilandjes en een onnoemelijk aantal gevaarlijk onderwaterrotsen, waar onze Zweedse gastheer tweemaal tegen aanknalde en wat hem enkel de uitspraak "a rock" ontlokte, stoïcijns zoals hij was. We waren te laat in het seizoen, zo bleek later. Het werd bijna niet meer donker en volgens de autochtonen beïnvloedt dat de bijtlust van de snoek in negatieve zin. Toch in zeven dagen nog een een vijftigtal snoeken gevangen. Niet veel en niet zo groot, maar de natuur, de rust en de fauna waren fantastisch . Zoals gewoonlijk van juni tot november op de grote rivieren gevist. De vangsten waren niet goed, zeker snoekbaars en baars gaan achteruit. Toch één memorabele dag met Nico beleefd waarbij wij op anderhalf uur tijd 10 roofbleien tussen de 65 en 80 cm vingen en er nog eens een vijftal even grote kwijtspeelden. Een matig jachtseizoen, gehinderd door de weersomstandigheden. Maar toch geslaagde bosduivendagen met meer dan 100 stuks. En op persoonlijk vlak de beroerte die op het einde van het jaar mijn altijd actieve moeder trof en direct liet inzien hoe relatief alles is. Gelukkig is ze nu herstellende.

Ondertussen bleef ik routinematig verder vissen. Aangezien enig teken van leven uitbleef heb ik de shad dan maar verwisseld voor een pas aangekocht driedelig Foxplugje in firetigerkleur. De 10cm lange zinkende Fox Trojan is een soort imitatie van de Illex Hamakura maar heeft toch een ietwat andere actie. Tien worpen met deze nieuwe plug, een korte stoot, hangen en ...los. Nog een halfuurtje verder geprobeerd maar zonder resultaat.

En dan de ingeving van de dag. Een Strikepro Babybuster inde Nemokleur(oranje met zilver/zwarte strepen) aangeknoopt. Wat dan gebeurde had ik nooit durven verhopen, maar was een zeer mooie afsluiter van het jaar. Aan dit jerkbaitje kon ik immers op een goede twee uur tijd nog 8 snoeken vangen die qua afmeting tussen de 65 en 90 cm zaten. Op ongeveer vijf uur vissen dus : 9 snoeken en 3 missers.  De laatste snoek van het jaar ving ik tijdens het hardrocknummer High Voltage van AC/DC.

Een zeer goede afsluiter. We kunnen met een gerust gemoed 2011 in.    

Wondere webwereld (2) - filmpje kijken ?

Sinds Youtube worden we via het internet overspoeld met tal van sites waarop filmpjes allerhande te zien zijn. Ook over jagen en vissen valt er veel te vinden. Soms interessant en leerrijk, vaak ook vervelend en oude wijn in nieuwe zakken.
Nog net voor het jaareinde wil ik jullie toch attent maken op de Duitse website http://www.bisclips.tv/, Dein Angel Video Magazin.

Vooreerst is deze site een promotiekanaal voor het hengelmagazine Rute & Rolle en nieuwe hengelproducten, maar dit neemt niet weg dat hier ook tal van andere, vaak boeiende,  filmpjes te zien zijn. Veel aandacht gaat uit naar hengelen op roofvis en salmoniden, maar ook karpervissen, witvissen , zeehengelen, hengeltechniek, visreizen en zelfs koken (het zou anders geen Duitse website zijn) komen uitvoerig aan bod. Ook vissen in Scandinavië, voor veel Duitsers de eerste keuze qua hengelbestemming, wordt vaak behandeld.

Uit de videos blijkt alvast dat ook in Duitsland zich een technische omwenteling op hengelgebied heeft voltrokken en dat het catch and release-principe ook in dit land de kop boven water steekt. Positief, nietwaar ?

  

Verwen je tacklebox (1)

De laatste 30 jaar vis ik grotendeels met kunstaas en kunstvliegen. Daarnaast kan ik het niet laten om (antiek) kunstaas te verzamelen, een hobby binnen een hobby.
Gedurende al die jaren heb ik wel wat kunstaas de revue zien passeren. In mijn beginjaren moest ik het doen met een Luxor Successpinner, het verzwaarde Meppsgamma,  een imitatie Heinzlepel en de onvermijdelijke ABU Hi-Loplug. Als ik veel geluk had, vond ik wel eens winkelier die de veelgeroemde Terriblespinners in stock had. Toch ving ik met dit kunstaas veel snoek en naar mijn normen grote baars, maar wel niet in België, maar in Nederland. In Polsbroekerdam, in de Lopikerwaard, bij Van Vliet nota bene. Aangezien ik toen maar een jaar of dertien was moest ik toen steeds een chauffeur-kunstaasvisser zien te vinden om me daarheen te brengen. Iedere trip (ruim 400 km heen en terug) was een avontuur op zich. We vingen toch wel met twee gemiddeld een tiental snoeken per dag. Als ik dit vertelde in België, een snoekloos land, werd ik steevast als leugenaar bestempeld. Dat waren nog eens tijden ! (terwijl ik het schrijf, betrap ik mezelf erop dat ik nu toch wel oud begin te worden). Toen ving je nog in de polder grote baarzen tot 40cm en met de vlok, vlieg of zelfs spinner steendikke ruisvoorns. Spijtig genoeg is dit nu heel wat minder geworden.
Nu worden we overspoeld met kunstaas en het blijft voor mij nu nog steeds verleidelijk om telkens wat nieuws aan te kopen. Een winkelier moet ook leven niet waar.

Als eerste in de rij van aan te kopen kunstaas : de Illex Freddy 170 Catwalk (17 cm, 48 gram). Deze schoeploze jerkbait heeft bij gewoon indraaien (wat ik nog het beste vind) een zeer ruim uitslaande actie die snoek op bepaalde dagen zeer aantrekkelijk vindt . Deze zinkende jerkbait is zelfs op redelijk ondiep water goed te  gebruiken.Toen we enkele jaren geleden nogmaals eens in Ierland waren, ving ik op 7 opeenvolgende worpen met deze Freddy Catwalk 170 zeven snoeken. De volgende dag ving ik met hetzelfde kunstaas de grootste snoek - omstreeks de meter denk ik - van onze zevendaagse bellyboattrip. Op de foto zie je dan ook mijn gehavend exemplaar dat al een vijftigtal snoekaanvallen heeft moeten doorstaan. Nu hij aan één oog blind is, werd hij door mij op verplicht pensioen gesteld. 

Op de foto ook één van de beste hengelboeken over Ierland geschreven door een Ier zelf, namelijk Dr. Ken Whelan. Vroeger wetenschapper in dienst van de Central Fisheries Board, nu in het bijzonder geïnteresseerd in het wel en wee van de atlantische zalm. "The angler in Ireland" (ISBN 0-946172-13-7; 1989) behandelt zowel vissen in zoet (coarse - witvis/roofvis en game - salmoniden) als zout water en is een uitstekend referentiewerk voor de hengelaar die Ierland bezoekt.

Earfood (2) - Vertelselmuziek

Begin jaren tachtig werd, na Rapper's Delight van de Sugarhill Gang en The Message van Grandmaster Flash and the Furous Five, rap en hiphop steeds succesvoller.
Alhoewel ik in de meest uiteenlopende muziekstijlen geïnteresseerd ben als het maar niet te klassiek is, sprak het genre -enkele uitzonderingen niet te na gesproken-me toch niet zo aan. Mijn vismaat van destijds, Marc, refeerde naar deze muziekstijl steeds met de term "vertelselmuziek van negers". In die tijd werden de bewoordingen allicht niet als denigrerend ervaren.

Ondertussen is echter het album "Illmatic" van Nas één van mijn all time favorieten geworden. Nas(ir) Jones,  in 1973 geboren in New York, bracht in 1994 dit onvergetelijk rapalbum uit. Werkelijk een meesterwerk van een twintigjarige en eigenlijk door hem nooit meer geëvenaard. Zeer origineel en lyrisch, weliswaar met de gebruikelijke straatpoëzie over stedelijke armoede en benderivaliteit . Luister en ontdek "It ain't hard to tell", "The world is yours" en "Life's a bitch" (that's why we get high cause you never know when you're gonna go of ...that's why we get out fishing...).

Op zijn opvolger "Stillmatic" uit  2001 staat trouwens "Got Ur self a gun", wel zo toepasselijk op jagers, alhoewel zeker zo niet bedoeld.

Neem eens de moeite. Sit and enjoy "Illmatic" 

Wondere webwereld (1)

Veel meer dan jagen is vissen een technische aangelegenheid.
Natuurlijk spelen inzicht, watersense, weer, kennis van het viswater, stroming, getij, enz. een belangrijke rol, maar succes komt maar al te vaak door een uitstekende techniek of aangepast materiaal. Dit is één van de aspecten die vissen zo boeiend maakt. Bovendien kan je je techniek steeds verbeteren, terwijl andere factoren , zoals het weer, onbeïnvloedbaar zijn.
Om je hengelkennis uit te breiden, is het internet je bondgenoot. Als ik wat tijd heb, ga ik dan ook steevast op zoek naar nieuwe inzichten in het hengelen.
Op één van mijn zoektochten kwam ik terecht bij Flanatack, http://www.flanatack.com/, een vernieuwende Franse website. De volledige titel van de site luidt : "Flanatack, la pêche des carnassiers au leurre, reports de pêche, techniques et tests de leurres" of "Flanatack : kunstaasvissen op roofvis, visverslagen, techniek en tests van kunstaas".
Deze mooi vormgegeven, vernieuwende en zeer informatieve site bevat uitstekende reviews van soft- en hardbaits.   De site is vaak Japans geörienteerd, maar ook Europese en Amerikaanse merken komen aan bod. Veel aandacht gaat o.a. uit naar het Japanse merk Reins.Verder bevat de site topics over hengeltechniek en visverslagen. Aan deze site kan je zien dat op het vlak van kunstaasvissen en catch&release Frankrijk de laatste jaren enorm geëvolueerd is.Verder is deze site ook uitstekend om je kennis van het de Frans taal bij te schaven, maar dit terzijde.
Flanatack is echt een site om ideeën op te doen en dat deed ik dan ook met volle overtuiging.
Vaak vis ik na het werk nog enkele uurtjes. Omdat België behoorlijk roofvisarm is, een situatie die er niet op verbeterd is sinds de overheid van oordeel was om snoek terug zijn beschermde status af te nemen, moet ik me vaak tevreden stellen met het ultralicht vissen op vaak piepkleine baarsjes. En daarvoor gebruik je best klein kunstaas.

Op zoek naar heel klein kunstaas kwam ik dus bij Flanatack.com terecht. Uit de vele artikelen begreep ik dat het merk Reins ( website : http://www.reinsfishing.com/, blog : http://www.reinsfishing.blogspot.com/) enorm populair was.  Verder bleek dat dropshotten ook erg in is in Frankrijk en dat bij het baarsvissen heel vaak gebruik gemaakt van de Reins Rockvib shad van 2" (5 cm) en 3" (7,5 cm). Veel wedstrijden blijken met dit shadje gewonnen te zijn. Dit kunstaasje is in feite een soort geribbeld wormpje met een klein shadstaartje. In het water heeft het een nerveuze actie. Het is tal van kleuren verkrijgbaar. Verder zijn deze shads er ook in grotere maten (10 en 12,5 cm) en zelfs nog groter of met afwijkende vorm, die meer geschikt voor de snoekbaars- en zelfs meervalvisserij zijn.

Dit moest ik hebben. Dus op zoek.

Een halfjaartje geleden bleek dit wondershadje echter nog niet zo goed verkrijgbaar. Uiteindelijk kwam ik terecht op de website van Carnashop Frankrijk (http://www.carnashop.fr/.) Dit is nu echt eens een welvoorziene webwinkel. Veel aandacht gaat uit naar innoverend kunstaas, vaak Japans van origine. Ik heb dan ook direct een voorraadje van deze rockvibshads 2" en 3" besteld in de kleuren glow melon (code : 141), chartreuse pearl (015), clear pearl (422), white pearl (319), pink silver (317), cherry shrimp (410), super  pink (412), chartreuse pepper (419) en mentaiko (307). De service was uitstekend. Binnen een week had ik alles thuis geleverd en kon ik aan de slag.

Ik heb er tot nu toe nog maar een drietal maal mee kunnen vissen maar steeds heb ik er baars aan gevangen, zowel terwijl ik de Rockvib shad viste op een doorsnee jigkop van 3 gram, als op een dropshothaak. Ze zijn inderdaad heel goed. Dus wil je kleine of grote baarzen tijdelijk het leven zuur maken, kan ik je de Rockvib shad van Reins van harte aanbevelen.

In de mist

Deze week heb ik vakantie.

Een drietal jachtdagen stonden op het programma maar door de sneeuw zijn die tot nu toe in het water (ijs ?) gevallen. Leve dan ook de Vlaamse hypercorrecte wetgeving die bepaalt dat de jacht verboden is welke de hoeveelheid sneeuw ook is die de grond bedekt. Men mag immers niet in staat zijn de sporen van het wild te volgen om zodoende de buit gemakkelijker binnen te halen. Waarom men dan ook de jacht op vliegend wild verbiedt, is me een raadsel. Welke sporen zijn hier te traceren ?
Ondertussen jagen ze over de taalgrens, in Wallonië, er verder lustig op los omdat de wetgeving daar veel soepeler, maar ook realistischer, is.
Bovendien is de Vlaamse regelgeving volgens de berichtgeving op de website van de Hubertus Vereniging Vlaanderen ruim voor interpretatie vatbaar zodat geen enkele Vlaamse jager nog echt goed weet wat mag en niet. Komt daar nog eens bij dat de publieke opinie, vaak uit vermeende dierenliefde, steeds minder jachtminded is zodat je er er bijna zeker kunt van zijn dat je bij het eerste schot in de nabijheid van de geringste hoeveelheid sneeuw een bezoekje van de politie krijgt. Een leuke jachtdag onder vrienden stel ik  me echter anders voor.

Genoeg gezeurd.

Na aankoop van de laatste nieuwjaarscadeautjes ben ik in een dikke mist langsheen het kanaal naar de polder gereden. Het kanaal gaf een zeer sombere indruk. Het kon ook niet anders door al dat zwart van de tientallen aalscholvers die ofwel lustig vis aan het opduiken waren, ofwel in de omringende populieren zaten te drogen. Echt geen reclame voor het, weliswaar bijna afgelopen, jaar van de biodiversiteit. Niettegenstaande de aalscholverproblematiek terecht en tot vervelens toe door de Vlaams Vereniging van Hengelsportverbonden en in het bijzonder door zijn voorzitter dr. M. Coussement op de agenda gebracht wordt, is een oplossing nog steeds even ver af. Aangezien de aalscholverpopulatie m.i. de natuurlijke draagkracht overschreden heeft, zal dit zich meer en meer laten voelen in de hengelvangsten. De helende werking van hengelen op de depressieve geest zal door de toegenomen frustatie van de hengelaar ruimschoots overschreden worden, een doemscenario voor de vissers maar een goudmijn voor de psychiaters. Donkere vistijden breken dus aan. Actie is meer dan ooit nodig en met actie bedoel ik natuurlijk actief ingrijpen in de populatie. Dus niet afwachten tot de laatste vis opgegeten is waardoor de aalscholvers sterven en er terug een evenwicht op een lager niveau komt zoals de theorie van de milieubeschermers dicteert. Deze theorie is in dezelfde kringen ook mateloos populair met betrekking tot de regularisatie van de steeds maar aangroeiende vossenpopulatie. Geen prooidieren meer, geen vossen meer. Zo eenvoudig is dat ! Een weinig appetijtelijk vooruitzicht : een biotoop zonder dieren, maar ja alles went.
Eén zaak nog vooraleer je me er van verdenkt op totale destructie uit te zijn. Niets is minder waar. In deze jongen schuilt nog altijd een milieubeschermertje, zij het dan één van de realistische soort.  Aalscholvers en vossen horen thuis in de natuur. Punt, laten we het daar met ons allen over eens zijn. Ik zou het spijtig vinden er geen meer te zien. Maar te veel is te veel, zoals ook te weinig, te weinig is.

Geen verder gezeur meer. Laat ons vissen.

Omstreeks 11.00 uur kwam ik aan het polderwater dat tot mijn verbazing grotendeels ijsvrij was. Mijn oude vertrouwde driedelige Spinhoven heavy spinstok opgetuigd en achtereenvolgens de nieuwe 7" Fox Pro Shad in firetigerkleur, de oude 7" Fox Pro Shad in knaloranje, die nieuwe gedeelde swimbait van ITT Fishing in goudvisuitvoering en de drijvende Salmo Warrior Crank in voornkleur aan de lijn. Na meer dan drie uur intensief vissen...helemaal niets. De aalscholvers, die ook hier in grote getale aanwezig waren, hadden terug meer succes. Natuurlijk, het waren allesbehalve goede omstandigheden : mist, koud, geen wind, een woeste meute aalscholvers en invloed van stroperij. Getuige hiervan was het aandoenlijk antiek snoektuigje met ketting en fleurhaak dat ik uit het water opviste. Eenzelfde snoektuigje met levende aasvis heb ik, toen ik een jaar of tien was, jaren gebruikt in de Damse Vaart, zonder ook maar enig resultaat. Hoe kon ik toen weten dat men geen snoek vangt in een water waar bijna geen snoek zit.

Vlug eens over softbaits gesproken.

Het is geen leugen en ook geen geheim meer dat de nieuwe Fox Pro Shads veel minder goed zijn dan de oude, waaraan ik tientallen en tientallen snoeken wist te vangen. De nieuwe zijn slanker, kwetsbaarder, hebben een minder flankende actie, gaan beduidend minder lang mee en vangen bijgevolg niet zo goed. Dietmar : je zal je extensieve studie moeten herhalen tot de perfectie bereikt wordt, ware het niet dat de ultieme (snoek)softbait er onder de vorm van de oude Fox Pro Shad al was.

Na het vissen nog eens langs het jachtrevier gereden. Sneeuw en nog eens sneeuw. De dooi zit er wel in maar jagen zal morgen waarschijnlijk nog niet mogen.Toch zouden we nog het overtal hazen en fazanten  moeten kunnen oogsten.

Maar desondanks alles toch terug heel mooie momenten langs de waterkant.

Een ijsvogel gespot die gelukkig de ijstijd overleefd heeft. Voor mijn voeten een grote zilverreiger zien weg vliegen. Verder in de sneeuw sporen van hazen, fazanten en vossen ontdekt. Alleen de roerdomp die ik verleden jaar op mijn pad ontmoette en met een ijzingwekkende kreet uit paalhouding weg vloog, ontbrak er nog aan. Maar ja, een mens kan niet alles hebben. En roerdompen zijn zeldaam.

Earfood (1)

De winter met het bijhorende ijs duurt nu wel al lang genoeg. Sinds enkele dagen dooit het echter een beetje. Zou ergens een watertje open liggen ? Als ik vandaag wat tijd vind, waag ik het er op en ga eens een bezoekje brengen aan een dichtbijzijnde polder. Misschien vang ik wel een snoek of zo.

In ieder geval de Ipod mee.

Terry Reid op de playlist. "Wie is dat ?", zal ik je horen zeggen. Eerlijk gezegd tot voor enkele maanden had ik van deze singer-songwriter en sessiemuzikant nauwelijks gehoord. Bij het zien van The Devil's Rejects, een must-see horrorfilm van Rob Zombie uit 2005, werd mijn aandacht direct getrokken door 2 prachtige songs. Toen ik de original soundtrack van deze film bekeek, bleek het over twee lange prachtige nummers van Terry Reid, namelijk "Brave awakening" en "Seed of memory" uit het album Seed of memory van 1976 te gaan. Luister en overtuig jezelf, het is een ware ontdekking.  

Overigens bevat de soundtrack van The Devils Rejects ook nog een nummer met de welluidende titel "I'm at home getting hammered (while she's out getting nailed) van Banjo & Sullivan. Ook dit is, alleen al om de titel, een revelatie. 

Mijn digitale visvriend

Ik ben altijd van mening geweest dat luide muziek niet thuis hoort in de natuur. Vroeger, in de tijd van de transistorradio, was het onvermijdelijk dat iedereen en alles meedeelde in je persoonlijke muzikale voorkeur. Ik nam dus nooit een radio mee naar de waterkant.
Gelukkig bestaat de Ipod van Apple nu bijna 10 jaar. De oplossing voor de eenzame visser.

Begrijp me niet verkeerd. Ik ga liever uit vissen met enkele vismaten. Net zoals jagen is vissen voor mij eerder een sociaal gebeuren, dan een hobby in eenzaamheid. Maar toch gebeurt het dat ik na het werk er nog enkele uurtjes op uit trek om baars met ultralicht kunstaas te bevissen of ruisvoorn met een nimf te belagen.  Bij deze uitstapjes is mijn Ipod Classic mijn trouwe metgezel. Er staan ondertussen meer dan 2000 songs op. Dankzij mijn Ipod met zijn divers aanbod hou ik het vissen op mijn eentje langer vol en heb ik meer resultaat. Een digitale muzikale visvriend dus. In volgende posts vertel ik wel wat er in mijn playlists staat en me bij uitblijvende aanbeten opbeurt.

Hierbij dient echter opgemerkt te worden dat bij het jagen een Ipod een eerder hinderlijk apparaat is. Bij de jacht op bosduiven durfde ik deze mp3-speler wel eens mee te nemen om het soms lange wachten te verzachten. De ervaring heeft me echter geleerd dat bij elk schot de Ipod-oortjes uit je oren vliegen en je met de losgekomen draden hopeloos in de bramen verwart. Bij het jagen dus geen aanrader en ook al omwille van de veiligheid niet aan te bevelen.

Start !

Reeds jarenlang lees ik blogs van medevissers en -jagers. Het is immers altijd interessant om met anderen in contact te komen om ervaringen uit wisselen of nieuwe ideeën op te doen.
Ik heb lang geaarzeld om zelf een blog te beginnen omdat de tijd me vaak ontbreekt.

Vanaf nu dan toch een poging in de hoop dat ik jullie regelmatig over mijn favoriete onderwerpen zal kunnen berichten. Voor mij zijn immers jagen, vissen, muziek en zoveel meer "a way of life".