Zander only

Het is lang geleden dat beide vismaten nog eens tijd hadden, maar gisterennamiddag was het eindelijk zover. Ik stopte 's middag met werken waarna we samen naar Nederland reden. Het doel was om vanop mijn boot te vertikalen. Niet te trollen of te werpen met plugjes, maar zoals vroeger enkel vertikaal op snoekbaars of op baars eventueel.
Aan sommige boten in de haven te zien, was er een storm gepasseerd. Van verschillende boten waren de meertouwen  stuk gebroken. Zo ook van de boot naast de mijne, met als gevolg dat die grotere boot bij wind constant tegen mijn boot aanbonkte. Dankzij een oud stuk touw en het betere klimwerk van Nico kon de naastliggende boot vastgelegd worden zodat de schade kon beperkt worden.
Het was al over 15.30 uur toen we de haven uitvoeren. Voor de eerste maal dit zomerseizoen was het weer optimaal. Er was weinig wind en het was bewolkt. Bovendien toonde de rivier zich ook van zijn beste kant : er liep voldoende stroming. Direct naar de dichtbijzijnde stek en vertikalen maar. Nico had er zoals vaak een oude Culpritshad in paars-witte kleur aan. Paul en ik gaven de voorkeur aan de Berkley Ripple Shad in de 9 cm uitvoering, respectievelijk in de lichtpaarse en knalgroene kleur. We visten deze shads op loodkoppen van 30 gram zwaar. Ik heb maar sinds kort dit type shad aangekocht en er tot nu toe nog niet mee gevist maar deze Ripple Shad bevalt me wel. Hij is stevig, geribbeld, van geurstoffen voorzien (onder het motto baat het niet dan schaadt het niet) en vertoont een mooie actie. Het enige nadeel, dat ik momenteel zie, is dat de onderzijde van de shad betrekkelijk dun is waardoor het moeilijk is een extra dregje door de shad heen te fleuren.
Het eerste visuur bleef het stromen waardoor we kans hadden om een snoekbaars aan de schubben te komen. Nico had als eerste succes. Op zijn Culpritshad wist hij op 8 meter diepte een mooie, dikgevreten snoekbaars van 67 cm aan de haak te slaan. De nul was van het bord. Het volgende halfuur kregen Nico en ik nog een viertal aanbeten op dieptes tussen de 8 en 11 meter, maar geen enkele aanbeet kon verzilverd worden. De snoekbaarzen schoten steeds direct na het aanslaan los. Waarschijnlijk waren de nog resterende snoekbaarzen op de stek hierdoor gealarmeerd want aanbeten kregen we niet meer. Vlak voor de stroming uitviel kon ik nog op de Ripple Shad in helgroene Granykleur een mooie baars van rond de 40 cm vangen. Paul had tot dan nog niet het minste tikje gehad.  
De stroomloze periode van anderhalf uur brachten we door met rondvaren, sightseeing en birdwatching. Vooral de lepelaars zijn fantastisch om zien.
Toen de stroom er terug in kwam waren we op een stek 10 km verderop aangekomen. Een kleine geelgroene Saltshaker op een jigkop van 28 gram bracht me het volgende kwartier 2 snoekbaarzen van rond de 55 cm in het net. Ook Nico liet zich niet onbetuigd, maar Paul had nog steeds geen stootje gezien.
Op het einde van de avond werden terug een aantal nieuwe, doch bekende stekken aangedaan. Ik viste nu met een Illex Nitro Soft Wild Darter op een jigkop van 35 gram. De tweede drift over de stek kreeg ik een keiharde aanbeet, die ik echter miste omdat ik juist de boot aan het bijsturen was. De volgende drift kreeg ik echter een herkansing. Op 11 meter diepte  kreeg ik terug een aanbeet, echter heel voorzichtig ditmaal. Ik sloeg direct hard aan en zwaar stompend begond e snoekbaars te vechten. Na drie minuten dril op 20 ponds fireline had ik de snoekbaars nog geen meter van de bodem gekregen. Integendeel de vis nam steeds meer en opnieuw lijn. Zou ik uiteindelijk mijn record van 90 cm,14 pond verbreken ? Enkele minuten later kon de snoekbaars eindelijk geland worden. Hij was behoorlijk groot, maar zeker niet de verhoopte recordvis. Tijdens de dril was blijkbaar de haak uit de bek geschoten en wonder bij wonder was het buikdregje vast komen te zitten tussen de gestekelde rugvin waardoor de snoekbaars plots over een superkracht bleek te beschikken. De grootste vis van de avond mat uiteindelijk "maar" 74 cm.
Net voor donker wist Paul zijn eerste en enige snoekbaars van de dag te vangen op een zilverwitte Culprithad. De vis was rond de 60 cm.
In totaal zijn we 6 uur op het water geweest, waarvan we zo'n vier en een half uur gevist hebben . Het uiteindelijk resultaat bedroeg 9 snoekbaarzen tussen de 55 en 74 cm en 1 grote baars. Behoorlijk vonden we.Vertikalen kan dus nog altijd lonen. Dit moeten we eens vaker doen.







  

Meer weten over shads ? (3)

Reeds jaren vissen we met grote shads (15 tot 20 cm, en soms langer) op snoek en eerlijk gezegd, zijn we hierbij nooit teleurgesteld geweest. In tegenstelling tot ander kunstaas, zoals pluggen en spinners, ben ik van oordeel dat shads minder dressuurgevoelig zijn en dus langer snoeken zullen weten te verleiden. Waarschijnlijk komt dit omdat shads niet alleen natuurlijk lijken en aanvoelen , maar ook onopvallende en bescheiden trillingen uitzenden. Zoals we reeds vaker vaststelden, vangt kunstaas met een geringe of matige actie meestal beter dan kunstaas dat agressieve signalen uitzendt.

Zoals alle andere kunstaassoorten hebben snoekshads ook hun beperkingen. Op water dieper dan 5 meter en hard stromend water is het moeilijk grote shads op diepte te krijgen en te houden, tenzij je heel zware loodkoppen gebruikt en dan nog. Zeker trollend vissen is in deze omstandigheden moeilijk. Ik vis bij voorkeur met shads op snoek op (zeer) ondiep (polder)water tot water met een maximale diepte van zo'n 5 meter. Meestal werpend, zelden trol ik met shads.

Tenzij ik heel diep wil vissen of trollen, monteer ik snoekshads nooit op een jigkop. Reeds meer dan tien jaar geleden vond vismaat Freddy een systeem uit dat niet alleen een perfecte aasaanbieding geeft, maar tevens voor een optimale haakkans zorgt. Dit systeem bestaat uit een centrale as van 1 mm dik roestvrijstaal (die extra vastgezet wordt met koperdraad) en twee met 0,6 mm rvs aan elkaar doorverbonden haken (meestal weerhaakloze dreggen Gamakatsu maat 2 bij een standaardshad van 15 cm) die zich zo'n 6  cm van elkaar bevinden. De dreggen bevinden zich bijgevolg op 1/3 lengte en 2/3 lengte van de shad. Deze haken worden middels een stangetje van 1 mm rvs in de shad vastgeprikt.Je hoeft trouwens deze stangetjes zelf niet meer te maken : Spro produceert ze onder de naam Pike Fighter Stinger Spikes. Het langwerping schuiflood, varierend van 5 tot 12 gram naargelang de diepte en de soort shad, zit eveneens op een rvs stangetje en wordt gewoonweg in de shad vastgeprikt. Dit kan dichtbij de kop van de shad waardoor de shad een duikelende actie krijgt of halverwege waardoor de shad meer rechtlijnig loopt . Bijgevoegde foto zegt meer dan 1000 woorden.

Om de shad mooi recht in het water te laten lopen is meestal minimaal 5 gram lood vereist, veel hangt hierbij af van het gewicht van de shad en de weerstand van de schoepstaart. Bij weinig lood loopt de shad scheef en vertoont hij vaak te weinig flankende bewegingen en staartactie. Zelfs op ondiep polderwater gebruik ik meestal 7 gram lood. Voor snoek haal ik de shad meestal tegen eenzelfde snelheid en in een rechte lijn in, alhoewel variëren ook wel een snoek of snoekbaars tot aanbijten weet te verleiden. Experimenteren dus.

Met volgende shads heb ik goede ervaringen.

De topper onder de shads blijft nog altijd de Fox Pro shad van 17,5 cm (foto nr. 1, staat is dmv aansteker terug vastgezet in de kleuren firetiger, oranje, forel, geel en wit met roze staart. Zoals als veel goed kunstaas worden ze niet meer geproduceerd. Ze worden momenteel vervangen door shads van een ander slanker model en uit een andere materie, die niet aan de oude Fox Pro Shad kunnen tippen. Het oud model Fox Pro shad is niet alleen stevig, snoekbestendig (op sommige shads ving ik meer dan 20 snoeken), en kleurvast, maar ook voorzien van een mooie schoepstaart die zorgt voor een uitstekende flankende actie. De shad is voorzien van een centraal gat voor exacte plaatsing van de haak of in mijn geval rvs-stang. Van al de soorten shads die ik ooit gebruikte, staat dit model op eenzame hoogte. Een betere snoekvanger had ik nimmer.

Eveneens goed vangend, gefabriceerd uit betrekkelijk stevig materiaal en ook met een uitstekende actie is de 18 cm lange Shad GT van Delalande (nr. 3), een Frans merk. Het aanbod van kleuren is niet zo uitgebreid, maar de kleuren chartreuse, redhead en roze scoren goed. Delalande is tevens de producent van de Sandra (nr 4), een softbait die een shad met een geperforeerde twisterstaart combineert. Dit kunstaas in de afmetingen 16 en 23 cm en in de kleur redhead heeft me ook al regelmatig eens een snoek opgeleverd maar is toch niet zo regelmatig qua vangsten als de shad.

Ook de uiterst slappe Mann's shad (nr. 2) van 15 cm in de kleuren firetiger, roze en bruin vallen de snoeken graag aan. Deze shad lijkt echter wel op een vod, het is echt geen zicht. Niettegenstaande de zachtheid en de slapte van deze shad (die overigens niet langer meer in productie is, maar nog steeds verkrijgbaar) als verkoopsargument aangeprezen wordt, heb ik er mijn twijfels over. Deze shad is werkelijk zo zacht als boter en meestal na één snoekaanbeet naar de knoppen. Maar vangen doet deze shad wel uitstekend. En daar gaat het nu juist net om.

Meer weten over shads ? (2)

In tegenstelling tot veel andere vertikaalvissers, ben ik geen liefhebber van shads met een v-staartje. Ik heb er nooit goed mee gevangen. Bovendien zijn de meeste van deze shads eigenlijk niet bestemd voor het vertikalen. Ze zijn immers voorzien van een gleuf om de haak in te plaatsen en derhalve meer geschikt om te dropshotten.

Eén grote uitzondering maak ik echter wel voor de de Illex Nitro Soft Striking Wild Darter 110 (foto nr. 1). Deze heel stevige, maar betrekkelijk vormloze shad heeft enkel op het einde een klein plat staartje. Ik gebruik deze shad bij voorkeur op hard stromend water, waar hij bijna niet te verslaan is. In stromend water neemt deze shad immers niet veel weerstand waardoor hij gemakkelijk tegen de bodem te vissen is. De geel-witte versie geniet nog steeds mijn voorkeur maar ook de gouden, roze en zilveren uitvoeringen zijn zeer goed. Bij deze shad heeft Illex echt aan alles gedacht. Niet alleen is het materiaal zeer stevig en toch soepel, maar ook is in het midden van de shad een gaatje aangebracht dat toelaat de haak mooi te centreren. Hij ziet er niet uit maar het is een echte vanger.

Twee andere favorieten van mij zijn van Spro. Een immens populair merk bij veel hengelaars, maar toch één waar ik soms mijn bedenkingen bij heb. Vaak blijkt er toch iets aan het kunstaas te haperen : pluggen die niet mooi recht lopen, shads die alles behalve stevig zijn. Met scheeflopende pluggen en halve shads vang je immers niets. Met zoveel tevreden klanten geef ik ze maar het voordeel van de twijfel. Spro heeft  twee goed vangende shads, al zijn ze meestal na de eerste aanbeet stuk. En dat laatste is heel vervelend als je goed in de vis zit en volop beet begint te krijgen. Een echt goede maar uiterst tere vanger is de langwerpige, spieringachtige HS810 Playboy met het kleine schoepje in de 9 en 13,5 cm uitvoering (nr. 2). Ik zie in de recente catalogus dat de kleuren gewijzigd zijn maar ik ving vooral op de witte, bruine en firetiger-uitvoering veel snoekbaars. Na de eeerste aanbeet ben je wel meestal al het staartje kwijt.Ook de Spro Dullshad 9cm, in de kleur Passion Kiwi, weet zowel veel baars, als snoekbaars te verleiden. Je mag je enkel niet dul maken op de slechte kwaliteit van de shad, die binnen de kortste keren stuk is. Zorg dus dat je van deze beide shads genoeg vervangexemplaren bij je hebt.

Toen de softbaits van Rozemeijer op de markt kwamen, kreeg ik als testexemplaren enkele octotails (nr. 3) en pintails (nr. 4) in oranje kleur. Qua concept en vangkracht bleken deze shads uitstekend. Qua kwaliteit echter zeer bedroevend. Na de vangst van een snoekbaars kon je meestal deze dure shads weggooien. Ze scheurden en braken terwijl je erop keek. Niettegenstaande de vangkracht, een echte ontgoocheling. Ik twijfel er niet aan dat deze shads qua model uitstekend waren. Waren ze van degelijke kwaliteit geweest dan zouden ze zeer succesvol geweest zijn, maar niets was minder waar. Hopende dat de commerciële exemplaren beter zouden zijn dan mijn testexemplaren had ik een tiental zakjes Rozemijershads gekocht. Ze waren spijtig genoeg even fragiel. Bovendien, toen ik na een aantal maanden de kunstaasdoos bekeek waarin deze shads op een jigkop opgeborgen zater bleken ze een witte, slijmerige, alles verterende substantie af te scheiden. Echt vies om te zien. Niettegenstaande de uitstekende vormgeving waren deze Rozemeijershads door hun slechte kwaliteit dus een gemiste kans.
Heel stevig en goed van kwaliteit daarentegen zijn de Fox Zander Proshads (nr. 5), ontworpen in samenwerking met Luc Coppens. Ze komen (kwamen) in drie variëteiten waarvan ik bij voorkeur de 3,5 " Warrior gebruik.
Dit type heeft een grote rechthoekige schoepstaart en pakt derhalve veel weerstand in het water. Niet echt geschikt voor het zwaar stromende water dus. Maar een goede vanger en bovenal stevig door het rubberachtig materiaal waaruit deze shad vervaardigd is. De chartreuse-zilver, firetiger en gele uitvoeringen dragen mijn voorkeur weg.
Een volgende keer meer over shads. Ik besluit alvast met nog een paar tips. Gebruik op de jigkop niet al te grote haken. Maat 2/0 is een mooi gemiddelde voor een standaardshad van zo'n 10 cm. Vroeger had ik de gewoonte op zijn minst 4/0 haken te gebruiken maar die steken door hun lengte al bijna halverwege de shad uit en beïnvloeden de actie nadelig. Probeer ook eens, zelfs op grotere diepte, kleinere maten shads (5 tot 7 cm) dan de gebruikelijke 10 tot 12 cm maat. Vaak ligt hier de sleutel tot het succes. Maar al te vaak vingen we (grote) snoekbaars op kleine shads wanneer normale en grotere maten faalden.

Meer weten over shads ? (1)

Mijn hengels en kunstaas liggen meestal gebruiksklaar in de wagen. Regelmatig pik ik na het werk een paar uurtjes vissen mee en eerlijk gezegd, daar geniet ik het meest van. Ontspannen vissend na het werk, zolang het maar enkele uren zijn. Ik hou er immers niet van om op mijn eentje vele uren na elkaar te hengelen. De verveling slaat dan te vaak toe. Veel te saai dus, zelfs met de oortjes van mijn Ipod in de oren. Vissen doe je nog steeds best met twee. Met een goeie vismaat die je door en door kent en die dezelfde passies deelt. Hoogstens vissen we met drie maar dan begin je bij het kunstaasvissen elkaar al een beetje voor de voeten te lopen. Aangezien door allerlei omstandigheden mijn vismaten het momenteel te druk hebben, trek ik er maar alleen op uit. Weliswaar niet van harte.
Gisterennamiddag had ik vier uurtjes vrij gemaakt om opnieuw het kanaal te bevissen. Beide stekken, die me vorige maal een aardige hoeveelheid baars opleverden, bleken helemaal leeg. Geen vis, geen enkele aanbeet, niets. Dan maar experimenteren en op goed geluk een aantal door mij nooit beviste stekken uitproberen. Het waaide hard over de gehele lengte van het kanaal, wat het dropshotten er niet makkelijker op maakte. Door de strakke zijwind diende ik mijn ultralichte hengeltje te vervangen door een vijftiengrammer met een 1/2 ounce loodje. Alleen zo was het mogelijk contact met de bodem te houden. De volgende uren ving ik her en der, zowel dicht als wel 25 meter uit de oever, zes eerder kleine baarzen en de onvermijdelijke bot. Altijd beter dan niets, maar een echt succes mocht ik het niet noemen Onder een paar aangemeerde boten zwom een school grote harders. Mijn eerder stuntelige pogingen om er één tot aanbijten te verleiden, hadden het gebruikelijke negatieve resultaat. Ooit slaag ik er wel in een harder te vangen. Ik blijf alvast proberen.
Het moet nu meer dan vijfentwintig jaar zijn dat ik met shads op baars en snoekbaars vis. Ik heb de evoluties binen het hengelen steeds op de voet gevolgd en was er dan ook als de eersten bij om zowel werpend, als vertikalend, met shads te vissen. Overigens ging de twister de shad vooraf. Die werd ergens midden de jaren zeventig geïntroduceerd en mocht toen bij sommige hengelsportwinkeliers op weinig begrip rekenen. Ik herinner me nog goed dat een gerenommeerde winkelier en auteur uit het Gentse twisters als nieuwlichterij, die eerder vissers dan vissen zouden vangen, afdeed. Blijkbaar had hij deze verfoeide twisters nooit geprobeerd want vangen deden ze als de beste.
Eénmaal vertrouwd met shads bleken die oneindig veel mogelijkheden te bieden. Ze waren en zijn nog steeds top voor het werpend en vertikaal vissen op snoekbaars en baars. Tevens bleken het supergoede snoekvangers te zijn en tevens een kunstaas dat niet zo dressuurgevoelig is.
Ik geef graag een overzicht van mijn favoriete shads. Shads die ik de voorbije twee decennia met veel succes gebruikte.
Vooraleer de verschillende soorten shads aan bod te laten komen, eerst het belangrijkste. Geen enkele shad zal succes opleveren als die niet goed op de jigkop zit.  Prik de haak steeds in het midden van de shad, zorg ervoor dat hij niet verfrommeld op de haak zit. Goede presentatie daar gaat het om. Goede presentatie en het juiste gewicht van loodkop. Veel te lang heeft de hengelsportpers de nadruk gelegd op zo licht mogelijke loodkoppen. Op die manier kunnen de snoekbaarzen de shad gemakkelijk naar binnen zuigen en mis je weinig aanbeten, zo zegt men. Misschien waar, maar nog veel belangrijker is dat de shad ten alle tijde bij de bodem, de plaats bij uitstek voor snoekbaars, aangeboden wordt. Wie het langst dichtst bij de bodem vist , vangt eenvoudig weg het meest. Stroming en wind zorgen er vaak voor dat de loodkop boven de bodem zweeft en dus quasi kansloos is.  Ik geef daarom de voorkeur, ook op stilstaand water, aan zware loodkoppen die me steeds de aanwezigheid van de jigkop juist tegen de bodem garanderen. Loodkoppen tot 50 gram op stromend water en bij veel wind zijn echt niet te zwaar. Om meer aanbeten te verzilveren raad ik eveneens het gebruik van een bijkomend dregje (meestal nr. 6) op gevlochten lijn aan. Ik fleur nog altijd het dregje door de shad heen. Ik prik het niet bovenaan zoals vele anderen doen. Alhoewel je uiteraard met een dregje bovenaan  bevestigd minder vaak blijft vasthangen, haak je volgens mij minder vis. Ook de Gamakatsu Twinex haak, een fleur met een klein extra bevestigingshaakje, speciaal als bijhaak voor shads ontwikkeld, kan mij niet bekoren. Ik vind dat het haakje nooit in een mooie positie op de shad staat.
De eerste jaren van het vertikalen maakte ik bijna uitsluitend gebruik van de originele Mister Twister Killer Shad en de Culprit Shad. De keuze aan shads was toen ook niet groot.

De Mister Twister Killer Shad (nr.1 op foto) is 3" (7,5 cm) lang en heeft drie inkepingen in het lichaam die de shad flexibel maken. Spectaculair veel actie zit er evenwel niet in. Deze shad fladdert een beetje met de staart en dat is het. Ik vis de Killer Shad op een loodkop met een 3/0 haak zonder bijkomend dregje waardoor deze shad zich leent om tussen de stenen te vissen zonder direct vast te hangen. Deze shad heeft me veel snoekbaars, maar ook baars, opgeleverd. Mijn voorkeur gaat uit naar de roze uitvoering, waarna de zwart-witte en groen-gele versie volgen. Dat dit klein shadje grote snoekbaarzen oplevert blijkt uit de vangst van 14 ponds snoekbaars, 90 cm lang, op de roze uitvoering.

Over al de jaren heb ik echter de meeste snoekbaarzen gevangen op het oud model Culprit shad van 10 cm lang (nr.2). Dit is de versie met de platte rug. Op mijn thuiswater was de paars-witte versie echt onklopbaar. Spijtig genoeg was die kleur toen al zeldzaam en nu al helemaal niet meer te krijgen.Mijn vismaten en ik moeten er zo'n 500 van gekocht hebben waarvan er nu nog maar een tiental meer van overblijven. Deze laatste exemplaren dienen vaak als redder in nood. Beschadigde exemplaren worden met lijm en vuur hersteld. Het verlies van één van de laatste exemplaren wordt zeer betreurd. Mocht ik maar met één shad mogen vissen, zou het deze zijn. Honderden snoekbaarzen en baarzen, van klein tot heel groot, hebben we met deze paarse Culprit gevangen. Daarnaast vangen de kleuren groen-oranje (vooral voor baars), paars-groen en bruin-wit van het oud model Culprit ook behoorlijk. Het nieuw model Culprit, dit met de ronde rug, levert beduidend minder vis op. Belangrijk om te weten is dat bij de oude Culprits shads in een soepeler en een stugger materiaal voorkomen. De soepeler exemplaren vangen beduidend beter.
Wie het vooral op baars gemunt heeft, zal zeker goede zaken doen met de 5 cm lange shadjes van Mister Twister (nr. 3) en dan vooral in de kleur zwart-geel. Ik vis deze shadjes op  jigkopjes van 3 tot 14 gram. Op sommige dagen vang je hier baars na baarrs (en snoekbaars) mee. Ook de kleinste maat Saltshaker (nr. 4) van Lunker City is een goede (snoek)baarsvanger. De grotere maat is ook goed, maar niet zo geschikt voor zwaar stromend water. De grote schoepstaart geeft heel wat weerstand in het stromend water en heeft de neiging in het water te "klimmen", waardoor extra zware koppen noodzakelijk zijn om goed de bodem te kunnen bevissen
Een goede snoekbaarsvanger is ook de 4" (10 cm) Sea Shad van Bass Assasin Lures (nr. 5). Ik verkies de kleuren wit-roze "glow"uitvoering en geel, maar ook de andere kleuen vangen uitstekend. Het is me echter een raadsel waarom deze shads zo weinig baars vangen.
Ziehier een eerste benadering. In volgende posts ga ik graag verder op het onderwerp shads in.

Baars en bot in kuiltjes en langs taluudjes

Gelukkig is deze week een korte week, want het zat me de laatste dagen op het werk echt niet mee. Morgen nationale feestdag, waarna een brugdag en daarna weekend. Normaal gezien dus vier dagen thuis en vrij, ware het niet dat ik zondag de volledige dag op mijn werk van permanentie ben.

Ik heb me ter compensatie dan maar vandaag een  namiddagje verlof genomen om te baarzen op het kanaal. Met de Spinhoven Mosquito 00, een driegrammer van 2 m lang, een oud Penn-molentje met 14/100 nylon, een wartelloodje van 3 gram en een dropshotmontage zou voor de kanaalbaarzen vandaag geen ontsnappen mogelijk zijn. Althans zo had ik het in mijn geest gepland.

Ultralicht dropshotten op baars

Even leek het alsof een zware onweersbui roet in het eten zou gooien, maar de weergoden waren me daarna gedurende vier uur genadig zodat ik toch kon vissen.

Baars vangen (niet vissen) valt of staat met een grondige kennis van de stekken en laat ik die nu eens toevallig hier hebben. Waar veel andere vissers zich op de moeite zien om te experimenteren en nieuwe stekken te zoeken, mag ik graag het één en het ander uitproberen. Lekker klooien. Gekke gezichten van medevissers, die denken "waar staat die nu te vissen ?" Vaak levert het helemaal niets op en zijn terug een aantal kostbare visuren verspeeld. Maar soms, heel soms, heb je geluk. Dan vind je langs een uitgestrekt, monotoon kanaal op 7 meter diepte een kuiltje van enkele vierkante meters waar winter en zomer baarzen in vertoeven. En dan vind je met veel moeite ook een taluudje, te klein om eigenlijk te noemen, maar toch voldoende om steeds de vangst van enkele zwartgestreepte stekelridders te garanderen.

Het zal jullie dan ook niet verwonderen dat ik direct naar deze stekken gereden ben.  Het was een mooi weerzien. Sinds verleden seizoen had ik er immers niet meer op baars gevist. Aan het gras te zien, dat nog mooi rechtop stond, hadden andere vissers nog steeds deze stek niet gevonden. Houden zo, dacht ik. Zouden de baarzen er nog zijn ?
En ja hoor. Reeds bij de eerste worp, direct na het afzinken van mijn licht loodje, dat gezien de diepte behoorlijk wat tijd duurt, direct een aanbeet. De baars komt zwaar stompend dichterbij maar vlak in de oever voel ik niets meer. Onderlijn nog intact. Losgeschoten dus. Waarschijnlijk te licht gehaakt.
De komende uren zal ik op deze stek ongeveer om de drie-vier worpen een aanbeet krijgen. De baars bijt echter niet door en mijn hengelcombinatie is zeer licht waardoor ik een zestal baarzen verspeel door los schieten. Verder mis ik nog een aantal aanbeten. Ik kan toch nog acht baarzen aan de kant krijgen, alle variëren tussen de 25 en 30 cm. Mooie baarzen die op een licht hengeltje hard knokken voor hun vrijheid. Die ze toch krijgen, maar dat weten die baarzen niet. De grootste baars, ik schat zo'n goeie 35 cm groot, raak ik op het einde van de dril kwijt door lijnbreuk. Mijn lijn was tussen de stenen van de overbeschoeiïng geraakt en kapot geschuurd. Na een tweetal uren is deze stek uitgemolken, ik krijg geen aanbeten meer.

Op naar de stek met het kleine taluudje. Hier moet je nog precieser vissen, de baarzen liggen immers steeds op een oppervlakte van slechts een goede vierkante meter geconcentreerd. Meer is het niet. Ook hier is het direct prijs. Maar ook hetzelfde scenario van vangen en kwijtraken. Ik vang drie kleinere baarzen en geraak er nog vijf kwijt. Vlak voor een nieuw onweer kan ik de namiddag afsluiten met de vangst van een botje van zo'n twintig centimeter. Wat vechten die kleine rakkertjes toch op een ultralicht hengeltje.

De thuisreis doe ik in de gietende regen met nul visibiliteit. Twee kilometer van thuis, mag ik nog eens tien kilometer omrijden. Het onweer heeft immers de straten van mijn dorp onder water gezet. Thuis wacht me de toespraak van de Koning. Niet dat ik daar naar uitzie.   

  

Uitgeregend

Reeds meer dan week ligt een doos met een halve liter maden in de ijskast klaar voor gebruik.
Gisteren reed ik na het werk naar het kanaal. Op de weinig beschikbare obstakelvrije stekken zaten vissers zodat ik niet aan hengelen toekwam. 
Vandaag herkansing. Mijn gebruikelijke stek was vrij. Een tiental grote korven voer met maden werden een vijftal meter van de overliggende oever geworpen. Daarna schakelde ik over op een kleinere korf van 25 gram, schuivend gemonteerd met 70 cm 12/100 onderlijn en haak nr.16.
Normaal gezien laten de eerste aanbeten hier niet zo lang op zich wachten. Echter vandaag niet. Routinematig wierp ik om de vijf minuten een nieuwe korf in, met telkens verse maden op de haak. Rustig en begeleid laat ik de korf dan naar de bodem zakken, waarna ik na 30 seconden voorzichtig de korf een vijftigtal centimeter dichterbij trek, en zo verder.  Deze manier van semi-actief vissen heeft me al veel vis opgeleverd. Behalve vandaag. De 1 ounce glasvezeltop weigert te bewegen.
Ondertussen vraag ik me al een uur af waar de indringende geur van rotte vis vandaan komt. Ik heb al in het water en het riet gekeken. Ik bemerk niets. Tot ik mijn viskoffer verplaats en ik een enorm grote dode, verpletterde en stinkende wolhandkrab zie liggen. De visser, die gisteren op de stek zat, heeft waarschijnlijk gisteren dit monster gevangen. Raadsel opgelost.
Na twee uur krijg ik een eerste voorzichtige aanbeet. Het is een voorn. Daarna volgen een grote brasem, opnieuw een voorn en vervolgens een blei. Waarna alle activiteit op de stek stilvalt en het plots verschikkelijk begint te waaien en te stortregenen. Dit heeft geen zin meer. Opkrassen dan maar.
Ondertussen heb ik opnieuw iets om naar uit te kijken. Alhoewel ik gezworen had geen hengels meer te kopen en al zeker geen fabriekshengels (ik ben een Spinhovenfanaat), heb ik me toch niet kunnen beheersen. Eén van de hengelsportzaken, waar ik regelmatig kom, is nu verdeler van het Japanse merk Reins. En die hebben naast uitstekende softbaits ook ultralichte jig- en dropshothengeltjes in het gamma  Ik mag graag ultralicht baarzen. Daarom heb ik een ultralicht (ca. 2-3 gram) Reinshengeltje besteld, nl. de fluogroen-witte Ajiringer RAZ 7'2"UL. Dit is het hengeltje waar de helft van streetfishend Frankrijk mee vist. Ik ben benieuwd.


 

Zonneschijn, harde wind, onweer, hagelbuien en snoekbaars

Heel veel zin om te vissen had ik nog steeds niet, maar toch wel al een beetje. Bovendien had ik mijn visboot al bijna een maand niet gezien, zodat ik een trip naar de haven meer dan nodig vond. Ook Nico had na twee hektische weken wel wat wat verstrooiing nodig zodat we gisterenmiddag alsnog de reis naar Nederland aanvatten om op zijn minst een paar uurtjes te vertikalen.
Tijdens de heenreis zagen we het direct aan de rookpluimen van verschillende fabrieken : er zat een meer dan strakke wind. Als die uit de verkeerde hoek kwam, konden we behoorlijk en efficiënt vertikalen wel vergeten.
Aangekomen in de haven was de eerste geruststelling dat mijn visboot er nog lag. Na een paar diefstallen van andere boten en de diefstal van een rvs-schroef van mijn eigen boot, heb ik er immers niet veel vertrouwen meer in. Bovendien werkte mijn gps/dieptemeter nog steeds. Wat een geluk. De vorige maal liet ik het toestel immers van anderhalve meter hoog uit mijn handen op de keiharde grond vallen.
Een tegenvaller was de wind die niet alleen hard, tot windkracht 6, toe was maar ook nog uit de verkeerde hoek kwam zodat er behoorlijke golven liepen. Verder werden we bij aankomst direct getracteerd op een felle onweersbui zodat we eerst een half uur dienden te schuilen vooraleer we de boot en onze hengels konden optuigen.
Vertikalen ging het worden. Met die harde wind zat er niet anders op dan dat ik de boot zo goed mogelijk trachtte te positioneren zodat alvast Nico zo goed mogelijk kon vissen. Er liep stroom, maar niet veel. Eigenlijk was er te weinig stroming om goede vangsten te garanderen. Tijdens het vissen werden we om de haverklap geconfronteerd met hevige buien gepaard gaande met windstoten en zware hagelstormen. Toch lukte het me in deze omstandigheden een paar stekken met actieve snoekbaars te vinden zodat na twee uur de teller op vier snoekbaarzen voor Nico en op 1 snoekbaars voor mij stond. De snoekbaarzen waren van niet al te groot formaat, ergens achter in de vijftig centimeter tot zestig centimeter toe, dikgevreten en kogelrond .Verder werden  doort ons beiden nog vier exemplaren tijdens de dril verspeeld. Hard aanbijten deden ze echt niet.

Na een aantal onweersbuien hield het uiteindelijk op, de zon brak door zodat onze kleren eindelijk konden drogen. Spijtig genoeg wakkerde de wind verder aan zodat we verplicht werden het vertikalen te staken en over te schakelen op trollen. Dit leverde helemaal  niets op. Het water dreef vol met losgeslagen vuil en groen zodat na vijftig meter trollen telkens diende gestopt te worden om onderlijnen en en haken te bevrijden van hinderlijk vuil.

Het was echt niet het beste weer om
er met de boot op uit te gaan



Op een luwe plaats konden we werpend met kleine plugjes vissen. Eventjes kijken of de roofbleien geen zin hadden. Behalve een baars van zo'n veertig centimeter op een blauwe ondiep lopende Rapala Shad Rap in helblauwe kleur, vingen we niets.

Na vijf uur vissen besloten we te stoppen. De wind is te hard, de stroming er bijna uit. Op de terugweg vaar ik traag over een aantal potentiële snoekbaarsstekken. Op één ervan zie ik op de dieptemeter op negen meter diepte een schooltje vis in een kuiltje liggen Dit moet wel snoekbaars zijn. Met veel moeite hou ik de boot op de stek die maar een tiental vierkante meter groot kan zijn. Nico laat zijn shad afzakken en vangt direct een snoekbaars van rond de zestig centimeer. Ik krijg ook direct een aanbeet maar de vis schiet los. Kort daarna brengt Nico de grootste snoekbaars van de dag in de boot, de vis moet rond de vijfenzestig centimeter zijn.

De moeilijke  hengelomstandigheden indachtig, zijn we tevreden met zeven snoekbaarzen en één baars. Onze vangst mag ook tevreden zijn. Ze werd immers liefdevol terug gezet