Niettegenstaande we nog deze maand van plan zijn een paar maal met de boot de grote plassen op te gaan om te vertikalen, doen we dit het liefst gedurende de week. Op de weinige windstille dagen is het in het weekend zo druk aan de trailerhellingen dat het niet leuk meer is. Het zou zondag dus feederen worden op één van de grote rivieren.
Het is eerder vroeg in het seizoen. We verwachtten nog geen grote vangsten. Enkele mooie blankvoorns, een grote winde of een paar mooie brasems zou al voldoende zijn om onze dag te doen slagen.
Om 11.00 uur zaten we op onze moeilijk toegankelijke stek aan de getijderivier. Paul en ik, zo'n tien meter van elkaar verwijderd, heavy feeder met 80 grams korf opgetuigd bij de hand. We begonnen beiden met een 2 oz top, maar vlug zou blijken dat dit te licht was en een 3 oz top onontbeerlijk was. Op de molen 30/100 nylon met als onderlijn 16/100 nylon met haakje 14. We vissen liever met behoorlijk zware nylon op een rivier vol steenstort met aangegroeide mosselen omdat nylon veel schuurbestendiger is dan dyneema. Als voer hadden we een mengeling van bruin paneermeel, beschuitmeel, polenta en nog een aantal geheime ingrediënten die Paul me niet wilde meedelen. Een handvol maden werd aan het voer toegevoegd. Ik kleefde het gaas van mijn voerkorf voor de helft af met plakband opdat het voer niet zo vlug uit de korf zou gaan.
 |
| De eerste brasem van de dag |
De getijderivier stroomde behoorlijk hard, het afgaand tij was nog niet op z'n einde. We wierpen onze korven zo'n veertig meter ver, juist ver genoeg om ongeveer tien à vijftien meter voorbij het steenstort op de rivierbodem te liggen. Tot mijn grote verbazing had ik na tien minuten, vlak na het inwerpen van mijn tweede korf, al een heel mooie aanbeet. Alle spanning viel van de lijn, de feedertop veerde recht en ik stond een zwaar beukende vis aan het eind van de lijn te drillen. Omwille van mijn dunne onderlijn kon ik geen druk genoeg op de zit zetten waardoor hij zich vast zwom in de stenen met als gevolg dat ik korf en vis kwijt was. Daar baal ik nu van. Dit zou me vandaag niet meer overkomen. Ik besloot een onderlijn van 20/100 nylon met plat gesmede Mustadhaak nr.12 te monteren. Dit vind ik nu eens een heel zware witvismontage maar de stenen lieten me geen ander keuze toe. Paul viste ondertussen met 18/100 onderlijn. Naarmate de stroming geleidelijk afnam kwamen de aanbeten er goed in. De witvis had blijkbaar geen last van het nog ijskoude water. Paul wist de eerste vis van de dag, een dikke brasem van ruim twee kilogram, na een zware en lange dril te landen. Deze rivierbrasems zijn toch van een ander allooi dan hun soortgenoten op stilstaand water. Waar we eerder blankvoorn of winde verwacht hadden, kregen we gedurende vijf uur aanbeet na aanbeet van brasem en dit tot het getij van richting veranderde. Tot dan hadden we nog geen last gehad van zwartbekgrondels maar plots kwamen die vervelende kwelduivels op de proppen waardoor we geen brasem meer vingen.
Maar we konden op een zeer geslaagde dag terug kijken. Op zes uur tijd wisten we drieëntwintig grote en ijzersterke brasems, tussen anderhalve en drie kilogram, te vangen en nog zo'n tiental kwijt geraken. Meestal omdat ze van de haak los schoten en nog éénmaal doordat een groot exemplaar zich tussen de stenen vast zwom. Verder vingen we nog een aantal zwartbekgrondels maar noch blankvoorn, noch winde was van de partij. Nochtans hadden we deze vissoorten eerder verwacht dan brasem.
We konden na een mooie visdag de terugreis naar huis aanvangen en sinds lang konden we nog eens visdag afsluiten in de McDonalds aan de grensovergang te Meer voor een portie chicken nuggets met een grote portie friet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten