Hazen jagen

Iedereen heeft goede en slechte momenten in het leven. Op sommige vlakken zit het je mee. Andere zaken dan weer vallen behoorlijk tegen. Ook ik bleef niet gespaard van tegenspoed. Gelukkig heb ik een goede vriendenkring waarop ik steeds kan terug vallen en steunen : een deel ervan zijn verwoede vissers, andere dan weer echte jagers. Weinigen onder hen echter vissen én jagen, zoals ik doe.
Het was gisteren dat samen met mijn jachtvrienden het jachtseizoen gestart werd. Sommige van mijn medejagers en drijvers had ik bijna een jaar niet gezien. De samenkomst aan het jachtveld 's morgens was dan ook allerhartelijkst. Er werd tijd genomen om wat bij te keuvelen. De jachtdrang is na al die jaren niet meer zo hevig dat we direct aan de slag willen gaan. Er was dus tijd voor een praatje en ook, zoals de traditie het vereist, een borrel voor aanvang. We zouden een halve dag hazen jagen om daarna naar gewoonte met een gezellig maal af te sluiten.

Er zouden nog twee hazen meer volgen

Iedereen zat vlug in de jachtkleren. Nog vlug mijn jachtgeweer, een oude Perazzi MX12, waarmee ik al tienduizenden patronen verschoten heb en die enkele jaren terug door Pletsers gereviseerd werd, opgehaald en mijn patronenriem omgord en we konden aan de slag. In de loop gingen vandaag Mirage patronen 32 gram, staal nr.3, een "goede" staalpatroon in zoverre dat die al zouden bestaan.
Zoals gewoonlijk was de groep beperkt tot vier geweren en enkele drijvers. Het weer zag er goed uit. Desalniettemin zouden we in de loop van de voormiddag toch een regenbui te verduren krijgen.
Jagen zien we als een vorm van natuurbeleving. We jagen dan ook met respect. Hazen die te ver lopen of niet goed kunnen aangesproken, worden niet beschoten. Zeker nu we al jaren verplicht worden met die verdomde staalhagelpatronen te schieten. Nog jonge, te kleine haasjes laten we lopen.
Afwisselend werden oude oneffen weilanden, maïsstoppels en enkele bietenvelden bejaagd. Na al die jaren zijn we goed op elkaar ingespeeld zodat alles vlot verloopt.
Al vanaf de start verliep de jacht voorspoedig. In een perceel groenbemesting kwamen twee hazen onder schot en ook binnen. Een derde haas zag de bui hangen en ging er reeds van ver vandoor zodat hij de dans kon ontspringen. Een volgend perceel leverde een konijn op. Een oude fazantenhaan ging reeds heel vroeg op de vleugels en kon ontkomen. Een wilde eend, die van op een vijver opvloog, kon ook binnen gehaald worden. Zo werd tot twee uur in de namiddag perceel na perceel afgejaagd, af en toe met een korte tussenpauze om een drankje te nuttigen. We sloten af met acht mooie hazen, een konijn en een eend. Een hoger aantal hazen gingen er vandoor of lieten we lopen en zo hoort het ook als je een goede hazenstand wil behouden. Geen echt spectaculair resultaat wat getallen betreft maar dar doen we het ook niet voor. Het is immers de totaalbeleving die telt. Op een stuk na kon alles, wat beschoten werd, binnen gebracht worden. We waren dan ook tevreden en konden goedgeluimd het middagmaal aanvatten.