Snoeken en hazen kijken in de polder

Paul kon zoals gewoonlijk wel wat tijd vrijmaken, ikzelf had verlof en de wind zou hard waaien. Tijd om eens af te zakken naar een Hollandse polder waar wij blijkbaar de enige hengelaars zijn die er regelmatig komen. Een polder, bijna voor ons alleen, daar houden wij van.
De plaatselijke landbouwer, een heel vriendelijke man op leeftijd, en zijn zoon zijn nog steeds heel verwonderd dat wij honderden kilometers rijden om een uur of vijf-zes te komen kunstaasvissen. Het zal wel dat wij een beetje gek zijn maar bij gebrek aan betere alternatieven zijn we het al jaren zo gewoon.
Toen we  na een twee uur durende rit de de deuren van de Jeep openden waren wij toch wel verrast door de gure,heel harde wind. We waren van plan van te streameren maar daar waaide het echt wel te hard voor. Niet alleen is het dan heel moeilijk de streamer goed te plaatsen maar het is bovendien gevaarlijk jezelf of je vismaat te haken. Daarenboven was het polderwater behoorlijk bruin. Ook geen goede omstandigheid als het op streameren aankomt. Gelukkig regende het toen nog niet.
Mijn keuze viel vandaag op een 50 grams baitcaster die ik begin dit jaar door Cor Spinhoven speciaal voor mij op maat liet maken. Een lichte baitcaster voor het betere polderwerk, 2,30 m lang zo dat ik me niet teveel naar het water moet buigen (rugsparend dus) en voorzien van een lang kurken handvat, warm bij koudere dagen. Als reel werd een Shimano Calais opgetuigd. Aan de spinstang kwam een oude Foxshad van 15 cm in de regenboogforeluitvoering te hangen.
We beperkten ons vandaag tot de hoofd- en zijsloten van deze grote polder zodat we niet te veel van hier naar daar dienden te rijden.
Uit iedere wetering, die ietwat uit de wind gelegen was, gingen tientallen wilde eenden en smienten op de vleugels. Een voortdurend gesnater van ganzen maakte er ons op attent dat de vogeltrek in volle gang was.
Het mag duidelijk zijn dat we graag in deze polder vissen, niet alleen omdat er een redelijk snoekbestand aanwezig is en we het rijk bijna voor ons alleen hebben, maar ook omdat deze polder bijzonder wildrijk is.
Naast grote aantallen waterwild komen er nogal wat hazen voor. En mag ik nu juist een zwak hebben voor deze dieren. Niet zozeer om ze te bejagen, maar veeleer om ze te bewonderen. Nog steeds ben ik blij als plots een haas uit zijn leger veert en op de vlucht slaat. Nog steeds verwonderd aangezien het lijkt alsof deze haas plots uit de grond te voorschijn komt gekropen. En nog mooier is hazen te spotten in hun leger. Vandaag vond ik er twee in hun leger. Ik kon Paul er telkenmale op attent maken. En tweemaal zijn we erin geslaagd deze hazen ook niet uit hun leger te laten schrikken. Belangrijk hierbij is steeds in beweging te blijven en niet te blijven stilstaan want daar kan een haas echt niet tegen. Immers, wanneer je stilstaat en een haas in zijn leger bekijkt, zie je dit dier steeds maar zenuwachtiger worden tot op het moment dat de haas op de vlucht slaat En we laten hazen liever liggen waar ze liggen.  Ook wanneer we jagen laat ik hazen in hun leger steeds ongemoeid.
En vissen deden we ook natuurlijk. Op het einde van de dag hadden we elk vier snoeken en een snoek gemist. Mijn laatste snoek moet zowat een 85 cm lang geweest zijn, nam de shad keihard en gaf bovendien nog een behoorlijke dril. De baitcaster deed zoals verwacht zijn werk uitstekend. Uitgewaaid en nat, want droog was het toch niet gebleven, konden we langs pikdonkere wegen de weg naar huis aanvatten.