Zomaar een overpeinzing

Volgens Mahatma Gandhi is de beschaving van een volk te meten aan de mate van respect waarmee ze met hun dieren omgaat.
Het mag misschien wel eigenaardig overkomen dat ik als passioneel jager en visser deze quote over neem. Ik geef er evenwel mijn eigen invulling aan. Onder respect versta ik immers niet het vaak overdreven, zelfs wereldvreemde, gedrag, waarmee baasjes met hun huisdieren omgaan. Ik mag dan een honden- en  kattenvriend zijn. Het gaat me echt te ver als huisdieren op een ziekelijke manier vermenselijkt worden.
Het gaat me in deze eigenlijk meer over het volgende.
Nu voor mij terug een drukke periode van beroepsactiviteit aangebroken is, pleeg ik wel eens na gedane arbeid een wandeling langs het viswater te doen. Daarbij viel enkele dagen terug mijn oog op een snoekdobber die steeds maar rondjes door het water deed. Een aangezien dobbers dit niet uit zichzelf doen kon het niet anders of er hing nog een snoek aan vast. De volgende dag vond ik de dobber met onderlijn terug evenwel zonder snoek. De hoofdlijn bestond uit licht nylon, eigenlijk te licht om mee te snoeken, en de onderlijn uit gevlochten lijn die doorgebeten was. Resultaat een verspeelde snoek met een haak in zijn strot.  Deze snoek ging waarschijnlijk een ellendige dood tegemoet. Duidelijk het gevolg van de daden van een onwetende hengelaar. Dit noem ik nu eens gebrek aan respect. Als je vist doet het dan ook zoals het hoort. En daar ontbreekt het vaak aan.
Je mag natuurlijk niet veralgemenen. Heel veel vissers hebben het beste voor met hun buit. Zeker karpervissers, zonder roofvishengelaars te kort te doen, blinken hier in uit. Zachte onthaakmatten en wondverzorging na het onthaken zijn ondertussen gemeengoed geworden. Dit is het andere uiterste van het verhaal.
Langs de andere kant zijn er echter nog tal van hengelaars die echt niet weten hoe het hoort. Die het misschien  wel goed bedoelen maat toch maar wat aanmodderen. Intriest eigenlijk.
Zowel in de jacht, als bij het vissen, zijn levende levens het essentiële onderdeel van je natuurbeleving. Ze verdienen dan ook het grootst mogelijk respect. In wezen is er weinig verschil tussen jagen en vissen toch liggen de voorwaarden die gesteld worden om de activiteit te mogen beoefenen mijlenver uit elkaar. Pas na een lange opleiding en het slagen in een door de overheid georganiseerd theoretisch en praktisch jachtexamen kan men zich een beginnend jager noemen, terwijl eenieder zomaar geacht wordt de hengelreglementering en de praktische handelingen onder de knie te hebben. Alsof een karper of een snoek veel minder respect verdient dan een haas of een fazant. Ik kan er eigenlijk niet goed bij.
En ja, ik weet het. We worden platg egooid met bureaucratische regeltjes. Maar zou het toch niet beter zijn mocht een visvergunning pas na het slagen in een theoretische en praktische test uitgereikt worden ?