It's not counting the fish

Al wat naar competitie neigt op hengelgebied is niet echt aan mij besteed.
Zoals een visvriend het verwoordt : "It's not counting the fish, it's the fishing that counts. Geef me maar gewoon een dagje buiten met vrienden. Jagen of vissen, het maakt me niet uit. Zolang het maar in een gemoedelijke sfeer verloopt. En natuurlijk appreciëren we wel op tijd en stond de vangst van een mooie snoek (liefst op streamer) of het neerhalen van een verre fazant.
Hopelijk kunnen we onze fieldsports, zoals de Engelsen het zo mooi verwoorden, blijven uitoefenen.
In deze overgemediatiseerde wereld is het door de vele sombere berichten soms moeilijk optimistisch te blijven. Nu eens vangen volgens de internetberichten de beroepsvissers alle roof- en witvisbestanden weg om de Russische markt te bevoorraden, dan weer nemen "sportvissers" het niet zo nauw met de regels.
Momenteel circuleert op het internet een petitie tegen de exploitatie van de witvisbestanden door de beroepsvisserij :  http://petities.nl/petitie/stop-beroepsvisserij-op-schubvissen De beleidsmakers hebben nog steeds niet begrepen dat sportvisserij aan de noden van veel meer mensen tegemoet komt en economisch veel belangrijker is.  In een wereld waar men de mond vol heeft van duurzaamheid, blijft men toch waardevolle visbestanden vernielen. Begrijpe wie kan. Men kan enkel hopen dat het ooit beter wordt.
Langs de andere kant raakt de doorsnee medemens steeds meer vervreemd van de natuur en het buitenleven. Ik keek toch even op dat National Geographic Channel bij een aantal van hun series voorafgaand waarschuwt dat de inhoud  van hun programma het doden van wilde dieren en het consumeren ervan inhoudt. Langs de ene zijde vindt men het dus normaal dat visbestanden onverantwoord commercieel geëxploiteerd worden, langs de andere kant dient gewaarschuwd te worden voor natuurlijke handelingen.
Optimisme en vertrouwen in een betere toekomst blijft echter een morele plicht. Ondertussen blijven we dus op een verantwoorde wijze verder jagen en vissen.
Zo mochten we op een paar tripjes toch een aantal snoeken vangen met de streamer. En kon ik in mijn eigenste Vlaanderen toch vier snoeken met de Babybuster verschalken. Twee waren rond de 75 cm wat voor België eigenlijk groot te noemen is.
Door een voorzichtig beheer van onze jachtrevieren waren ook dit jaar de afschotresultaten aan hazen en fazanten behoorlijk. En de voor mij mooiste tijd van het jachtseizoen moet er nog aankomen. Momenteel zijn ze er nog niet,
maar binnen enkele weken kunnen we zeker een behoorlijk aantal houtduiven schieten.
En ook het grootse forellenreservoir van Nederland hebben we ondertussen met een bezoekje vereerd. Paul en ik zat het niet echt mee met enkel gemiste vissen, waaronder een echte kanjer van een regenboog die met een korte ruk de 24/100 leaderpunt brak en er met mijn weerhaakloze zonker vandoor ging. Nico had echter het geluk aan zijn zijde met drie kleine forelletje en een echt mooi exemplaar.
Als het weer wat meezit, gaan we er zeker nog op uit dit jaar. Nu een prettig kerstfeest aan allen.