Zuidwest 6

Gisteren was het op bepaalde momenten zuidwest 6. Heerlijk, niemand op het grote water, maar wel moeilijk, heel moeilijk vissen.
Toen we in de haven kwamen twijfelden we nog even of vissen wel mogelijk zou zijn. De enige schipper in de haven, ook een visser, keek ons maar meewarig toe toen we onze hengels optuigden.
Toch hebben Paul en ik het gepresteerd om 's namiddags een uurtje of zes met mijn al te gemakkelijk verlijerende boot te vissen. Na die tijd had ik het wel gehad. Doodop was ik van constant de boot in de wind te corrigeren.
Het werd terug een mix van varen, vertikalen, werpend vissen met plugjes en shadjes en vooral trollend vissen. Wat kan een mens anders in zo'n strakke wind.
Paul opende de score met een behoorlijke snoekbaars op een witte culpritshad aangeboden op een 45 grams loodkop. Ja, zoveel gewicht was nodig om het kunstaas tegen de 7 meter diepe bodem te krijgen. Daarna bleef het stil, heel stil. De wind wakkerde aan. Varen en vissen werd hoe langer hoe moeilijker.
Vlug even wat bekende roofbleistekken afgevist. Ze gaven niet thuis. Ook de bekende baarskuiltjes bleken visloos.

Dan maar trollen : op een uurtje tijd volgden 5 grote baarzen (rond 40 cm) en 1 snoekbaars van rond de 60 cm, waarna gedurende lange tijd terug niets meer. In ieder geval hadden we genoten van de dril van deze moooie vissen op de 15 grams spinghengel en 20/100 nylon. 

Een talud van 8 naar 12 meter leverde nog een snoekbaarsje op, waarna we besloten vooraleer te stoppen nog eens een oude beschoeiing werpend met shadjes af te vissen. Al bij mijn eerste worp werd mijn klein roze saltshakertje met een keiharde aanbeet door een kanjer van een snoek gegrepen. Echter niet voor  lang. Twee seconden later stond ik daar met enkel nog een wapperend eindje dyneema in de hevige wind. De lijn spijtig genoeg doorgebeten. Meteen het einde van de visdag. Uitgewaaid waren we zeker.