Update

Het is al een lange tijd geleden dat ik nog een bericht gepost heb.
Ondertussen zie ik in de statistieken dat ik behoorlijk wat lezers heb, die blijkbaar geïnteresseerd zijn in mijn leefwereld en passies. Ik vind het dan ook gepast om jullie lezers een update te bezorgen.
De laatste weken ben ik, op één maal na, niet aan vissen toegekomen. Mijn boot dobbert al enkele weken werkloos in de haven. Mijn hengels staan in de hoek maar wat te staan. Eén enkel keer heb ik met de machhengel en maden als aas een aantal uren vlak naast een uitgestrekt veld plompebladeren gevist met als hoofdbedoeling een mooie zeelt te vangen. Het is me niet gelukt. In bijna alle gevallen dat ik inwierp, had mijn dobber niet eens de tijd om te gaan staan. Direct liep de dobber weg met een zoveelste (kleine) ruisvoorn aan de haak. Ik moet er meer dan 100 gevangen hebben. Van zeelt geen spoor, wel ving ik bijna een heel mooie giebel, de grootste die ik ooit gezien heb. Spijtig genoeg schoot de haak vlak voor het schepnet los.
Sindsdien heb ik geen hengel meer aangeraakt, niet meer naar mijn vismaterieel omgekeken, zelden vissites op het internet bezorgd, maar enkele gesprekken met mijn vis- en jachtvrienden gehad en zelfs de laatste nummers van Het Visblad en De Roofvis niet ingekeken.
Zeer veel werk ten dele veroorzaakt door personeelgebrek, veel wind waardoor bootvissen uitgesteld werd, maar ook totaal geen zin in hengelen zijn de oorzaak van mijn visloze periode.
Ondertussen heb ik wel het schitterende liveconcert van Roxy Music in the Apollo, dat in 2001 plaats vond, verschillende malen op dvd herbekeken. Ik heb me naar aanleiding van zijn overlijden verdiept in het werk van Gil Scott Heron, de voorloper van de hedendaagse rapmuziek. "The revolution will not be televised" is een klassenummer. Hoe kan het dat ik dat niet kende. Verder heb ik de nodige documenten verzameld om mijn jachtverlof te vernieuwen (bureaucratie troef !), in een examenjury van de politieschool gezeteld, een persconferentie voor mijn werk gehouden en bij wijle nietsdoend nostalgisch teruggedacht aan vroeger. Bij dit laatste speelde mijn verjaardag zeker een rol.
Ook heb ik op tv "The End of the Line", een documentaire over de toekomst van de visserij in de wereldzeeën, herbekeken. Als je deze ontluisterende uitzending gezien hebt, weet je meteen waarom  je op zee steeds minder vangt. Schandalig hoe politiek en grootschalige visserij uit winstbejag met visbestanden omgaan. Duurzaam, vergeet het ! Nog tot 2050 duurt het, dan is alle vis op.Vroeger mocht ik graag in de zomer 's nachts vanop het strand op tong vissen. Gezellig in het donker met enkel het licht van de petroleumvergasser. Samen met vrienden op het strand gedurende een warme zomernacht, een glaasje wijn of een biertje erbij. Maar dit doe ik omwille van de zwaar tegenvallende vangsten al jaren niet meer. Wat een mooie tongen vingen we vroeger.Niet zo extreem veel, maar groot, tot meer dan een kilogram toe. Strandvissen blijft voor mij de mooiste zeevisserij, maar wat hebben alle inspanningen tot zin als je toch bijna niets vangt.
Binnen enkele weken wordt het op professioneel vlak terug wat rustiger. De zin in hengelen keert wel terug.
Als het zover is, verneem je het in ieder geval.