Blijven proberen zeker

We hadden dinsdag afgesproken aan mijn bureau wat eigenlijk niet zo'n best idee was want ik kon het niet laten om eerst nog wat werk te doen. Maar geen geklaag, ik combineer alles graag en een mooie visdag was in het verschiet.
Roland kwam me stipt op tijd om 11.00 uur afhalen want we waren, zoals altijd in de zomer, van plan een avondlijke roofbleisessie te houden. De ongeveer twee uur durende heenreis naar Nederland kon rustig aangevat worden. Tijd om bij te praten over Rolands jacht- en visavonturen over de gehele wereld.
In de haven werd rustig alles voorbereid. Ik jaag me niet meer op, zoals vroeger wel een het geval was. Twee spinhengels en twee vertikaalstokken werden opgetuigd. Kunstaas werd op het dashboard van mijn boot grijpklaar uitgestald, de dieptemeter/gps geïnstalleerd. Het grote, voorlopig droge, schepnet binnen handbereik gelegd.
Bovendien had Roland een 13 voets tweehandige vliegenhengel voor een 8 lijn mee om wanneer mogelijk met de streamer de roofblei te belagen.
Het weer kon eigenlijk niet beter zijn. Een beetje wind, bewolkt, af en toe een beetje dreigend zelfs.
De laatste vangstberichten daarentegen waren ontmoedigend.
Vlak voor we de rivier opvoeren werd ik nog vlug gebriefd door een plaatselijke sportvisser. Hij gaf ons mee dat het de laatste weken echt niks was, zelfs al gingen we dertig kilometer verder stroomopwaarts. Nu vertel ik al jaren iedereen in de haven dat ik nooit iets vang dus veel verschil zou het niet maken.
De rivieren waar we steeds op vissen zijn eigenlijk redelijk onvoorspelbaar qua stroming en getij. Ik zag het direct. Ik had verkeerd gegokt. De stroming was heel vlug aan het afnemen om dan verschillende uren stil te vallen. Dit zou wachten worden tot er terug stroming in kwam.

Roland eens in de rol van ghillie

Het was dan ook reeds 19 uur toen het water wat in beweging kwam. Het sein om aan het ernstiger werk te beginnen. In een pijlsnel tempo werd van stek naar stek gehopt. Dan eens werd ondiep, dan opnieuw heel diep gevist. Pluggen, shads, lepels en vliegen, de hele zwik werd aan het water toevertrouwd. Het resultaat laat zich gemakkelijk raden. Niets zagen of voelden we.
Maar ik wist nog één laatste stek voor we er de brui zouden aan geven. Eén stek. Een plek waar de rivier van 10 meter diepte naar vijf meter gestuwd wordt. Een plek waar ik in de goede snoekbaarstijd, die spijtig genoeg nu tot het verleden behoort, eens gedurende één zomerseizoen op een tiental sessies meer dan zeventig snoeken met de zinkende vliegenlijn en de streamer gevangen heb. Een plek met heel goede herinneringen. Zoals verleden jaar toen een immens grote snoekbaars besloot mijn plug tot aan de boot te volgen, evenwel zonder toe te happen.
Vlak voor dat we begonnen met vissen, vertelde ik het verhaal aan Roland. En hoe graag ik deze immense snoekbaars gevangen zou hebben.
En dan gebeurde het onmogelijke. Op mijn eerste worp met een diep duikende Shadrap kwam plots in een flits een grote schim naar mijn plug toe gezwommen. In eerste instantie dacht ik dat het een roofblei was en dat riep ik dan ook Roland toe. Ik had dan ook een getuige van wat dan gebeurde. Een immens lange, maar vooral zeer brede snoekbaars, hapte met de stekel omhoog naar mijn plug op het ogenblik dat ik die uit het water wilde halen. Zowel Roland, als ikzelf, zagen in het kristalhheldere water de plug volledig in de bek van de snoekbaars verdwijnen. Ik sloeg aan. Spijtig genoeg in het luchtledige. Even vlug had de snoekbaars de plug uitgespuwd me achterlatend zonder vis maar met een illusie meer. We keken elkaar aan. Zo'n monstervis hadden we beiden nog nooit gezien. En we zijn wat gewoon, al zeg ik het zelf. Die snoekbaars had een rug van vijftien centimeter dik en moest rond een meter zijn. Wat een gemiste kans. Maar dat maakt het vissen net zo mooi. We weten de plaats. We zullen het zeker blijven proberen. En wie weet lukt het ooit eens.
Overigens werd de visdag niet roofbleiloos afgesloten. Ik slaagde er nog in een roofblei van rond de zestig centimeter te vangen. Spijtig genoeg beperkte de actie zich bij Roland tot het scheppen van mijn vis.