Klaar voor de strijd

Noem het maar een obsessie van mij, maar ik heb graag mijn vis- en jachtgerei bij de hand. Dus overal in huis. Het is immers een manier van leven. Zo denk ik er over.
Geen plaatsje in huis of je vindt er jacht- en vismaterieel terug. Zelfs soms heel lijfelijk. Dit kan een familielid maar al te goed getuigen. Die werd prompt gehaakt toen hij op een rond slingerende plug ging zitten. Het onthaken van zijn linkerbil ging ietwat moeilijker. Spijtig genoeg was bij de onthaakactie een dreg verbogen.
Ook ikzelf kreeg enige tijd geleden in het midden van de nacht een ietwat botte dreg in de voetzool. Een dreg die anders geen enkele vis, zelfs niet met de gevoeligste bek, zou haken. Maar mij wel. Had ik uiteindelijk toch die verloren dreg, nu eens zonder platgeknepen weerhaken, gevonden. Om niemand te verontrusten en een zoveelste vernederende trip naar de spoedeisende hulp te vermijden, dan zelf maar met de combinatietang de dreg uit mijn voetzool gepeuterd.  Om maar te zeggen dat je met een hengelfanaat, maar dan wel van de uiterst verstrooide soort, te maken hebt.
Zoals gewoonlijk heb ik voor de vistrip van morgen daarnet op de bank mijn hengels, kunstaastas en zalmschepnet klaar gezet. Iedereen in huis heeft het moeilijk met mijn verregaande slordigheid. Maar ik vind het zijn eigen charme hebben.
Mijn schepnet, dat ik ondertussen toch al zo'n dertig jaar overal meezeul, is er één van Sharpe's of Aberdeen. Het is een Gye 30 inch salmon landing net. En in tegenstelling tot vele andere goede zaken is het bij mijn weten nog steeds verkrijgbaar Met zo'n schepnet mis je, zeker op stromend water, geen vis. Het enige vervelende is dat de mazen nogal wijd zijn waardoor kunstaas met vis gemakkelijk in het net verward raken. Bij zeer grote vissen en als het er op aan komt gebruiken we dit net. Voor andere gevallen doen we beroep op een rubberen schepnet.
Daarnaast staan vier hengels klaar. Twee spinhengels en twee vertikaalstokken voor vismaat Roland en mezelf. Aangezien Roland veeleer een vliegvisser is, zorg ik voor hengels , molens en kunstaas. Aan roofbleipluggen trouwens geen gebrek. In mijn volgepropte tas zitten twaalf dozen met telkens ongeveer twintig pluggen, poppers, lepels en dies meer. En dan nog heb ik meestal niet het geschikte kunstaasje bij de hand.
Om jullie een idee te geven, heb ik er een onscherp fotootje van genomen.
Maar wat het voornaamste is, zie je een voor een klein deel op de achtergrond. Dat zijn de vis- en jachtvrienden. Het huis hangt dan ook vol met foto's van de vele trouwe vrienden die me op mijn trips vergezelden en het hopelijk nog vaak zullen doen. Vaak onscherpe kiekjes weliswaar. Een goede fotograaf ben ik nog altijd niet. Een enthousiaste vismaat hopelijk wel.
En misschien word ik nu wat melig. Waar gaat het uiteindelijk over ? Over vis en wild ? Ja, maar zeker niet in de eerste plaats. Voor mij primeren de mooie momenten samen. Zien dat je vismaat gelukkig is met de vangst van zijn eerste roofblei. Het samen vloeken bij het zien van die meer dan metersnoek die je jerkbait volgt maar niet toehapt.  Samen varen door de onmetelijke Zweedse scherentuin. Helemaal alleen tussen die honderden eilandjes, met een vismaat op de boeg van de boot, die nauwgezet aanwijzingen geeft om niet op de talrijke, net onder water zittende, rotsen te varen.
Morgen wordt mooi weer voorspeld. Roland en ik gaan er sinds lang nog eens samen op uit. Een mooie roofblei zal onze dag alleen maar beter maken.