Feederen in de zon

Als roofvisser kom in niet zo vaak aan witvissen toe. In het voorjaar mag ik wel graag eens plaats nemen langs de grote rivieren in Nederland om er met de feederhengel de winde en brasem te belagen.

Bijna 40 cm blankvoorn

Niettegenstaande heel wat stukken Lek, Merwede, Waal, Nederrijn en Ijssel in de lijst der viswateren ingebracht zijn, valt het soms zwaar tegen om een stekje te vinden dat het mogelijk maakt om van de oever af te vissen. Liefst vissen we immers vanaf een krib in de rivier. Op zoek naar mooie kantstekken hebben we ondertussen honderden kilometers rivieroever afgereden. Het resultaat viel zwaar tegen. Veel heel mooie kantstekken zijn gewoonweg niet bereikbaar of toch niet op legale wijze. Overal bordjes "verboden toegang", "natuurgebied" en onmogelijkheid te parkeren verhinderen het vanaf de oever te hengelen op plaatsen waar je op papier visrecht hebt. Ik schreef hierover al regelmatig naar Sportvisserij Nederland maar kreeg nooit afdoende gehoor. Nochtans ligt in het bereikbaar maken van kantstekken aan de rivier een mooie taak voor SN weggelegd. Veel kantvissers zouden tevreden zijn.

Gisteren was het onze eerste trip naar de grote rivieren. Een lange autoreis was nodig om de plaats van bestemming te bereiken. Na de auto geparkeerd te hebben haden we nog een lange voettocht voor de boeg vooraleer we plaats konden nemen op de krib. Nog een halsbrekende klim over losliggende stenen en we bereikten uiteindelijk de kop van de krib. Weinig wind, een warm zonnetje, maar spijtig genoeg geen stroming. Heavy feederhengel met een korf van 50 gram opgetuigd, voer met maden in de korf en vissen maar. We konden het weten. Geen stroming, geen vis. Bovendien had het 's nachts nog gevroren wat de bijtlust ook al niet ten goede komt. Vier uur aan een stuk werpen we volle korven uit en halen we lege binnen zonder ook maar één stootje te krijgen. In de late namiddag wordt de ban gebroken. Op vijf minuten tijd vang ik zowaar twee Kesslers grondels. Een half uurtje later een korte aanbeet. Iets trekt zwaar aan de hengel. Voorzichtig haal ik op 12/100 nylon en een haakje zestien de vis binnen. Het blijkt een hardvechtende rivierbrasem van zo'n drie pond te zijn. Vanaf dan krijgen we regelmatig miniscule aanbeten maar weten die niet te verzilveren. Uiteindelijk vang ik nog een heel mooie blankvoorn van rond de 40 cm om even later door lijnbreuk nog een heel mooie vis te verspelen.

Ondertussen is het avond geworden, Het wordt donker en we vangen de tocht naar België, met obligate tussenstop bij Mc Donalds aan de grens, terug aan. Volgende weken zullen de vangsten wel verbeteren.