De rivier op

Al tientallen jaren vis ik met dezelfde vismaten op dezelfde Hollandse benedenrivieren. Mijn boot ligt nog steeds in dezelfde haven als twintig jaar geleden. We kunnen dus wel over een ruime periode terugblikken. En dat er in die periode veel veranderd is, staat voor ons vast.
Wat ons ieder jaar meer en meer opvalt, is dat het klimaat wel degelijk gewijzigd is. Waar vroeger er veel dagen waren dat je het grote water op kon,  is dat nu heel wat minder geworden. We kunnen ons niet van de indruk ontdoen dat het de laatste vijf jaar niet alleen veel meer waait, maar ook vaak veel harder.
Het water zelf is veel en veel helderder geworden, vaak bij zon met een zichtdiepte van twee of meer meter. Helder water daar hou ik wel van, maar te helder hoeft voor mij helemaal niet en zeker niet voor de snoekbaars. Mede door het zuiverder en klaarder worden van het water is ook het visbestand drastisch gewijzigd. Op veel rivieren zijn de grote snoekbaarsvangsten van weleer een rariteit geworden. De laatste vijf jaar zien we onze snoekbaarsvangsten dan ook zienderogen achteruit gaan.
Waar de baars gebleven is, dat weten we evenmin. Waar vijf jaar terug dagen van 50 baarzen geen uitzondering waren, vangen we er nu nog hooguit een paar per visdag. Snoek daarentegen blijkt langzaam aan wel meer voor te komen.
Ook de roofblei is volgens ons een beetje op zijn retour. Na de explosie van het roofbleibestand een jaar of vijf terug, is roofblei nog steeds aanwezig maar toch in mindere mate.
Toch geven we het riviervissen vooralsnog niet op. Gisteren werd de Boston Whaler nog eens van stal gehaald en voeren Nico en ik de rivier op nieuwe avonturen tegemoet. Aan onze lichte spinhengels kleine plugjes voor de roofblei en andere geïnteresseerde rovers. Verder een paar vertikaalstokjes bij de hand. Kortom , onze gebruikelijke uitrusting
Vrijwel meteen zagen we op een plek een vijftal meeuwen duiken. Meestal een teken dat roofvis bij het jagen aasvis naar boven drijft.  Op deze, voor het overige, weinig zeggende stek, zagen we met de regelmaat van de klok kolken en rugvinnen van azende roofblei.
Twee uur duurde dit spektakel. Twee uur van werpen met alle soorten kunstaas die we bij ons hadden.  Twee uur intensief werpen werd enkel beloond met twee aanbeten op lichtblauwe Rapala Shad Raps. Aanbeten die ik gelukkig wel wist te verzilveren. Mijn eerst roofblei dit jaar vocht een behoorlijk robbertje en mat zo'n 75 cm. Mijn tweede was kleiner maar toch nog altijd rond de zestig centimeter. Nico moest het zonder aanbeten stellen. De rest van de namiddag en de avond was het terug huilen met de pet op. Ik kon enkel nog een baars op de shad vangen. Voor Nico bleef het een aanbeetloze dag. Wat is er toch aan de hand met het visbestand ?