Een rotweek op het werk heeft me vanavond naar de matchhengel doen grijpen. Recht van de werkvloer naar het kanaal. Dobbervissen met de centrepin als instant therapie.
Voor een keer waag ik me met mijn oude terreinwagen langsheen het wel zeer hobbelig jaagpad. Ik ken namelijk een heel mooie stek waar een waterloop via een gemaal in het kanaal uitmondt. En laat het nu net veel geregend hebben zodat de gemaal volop pompt. Hier moet vis zitten.
Het is te ver sjouwen te voet dus moet het maar met de wagen. Een paar maal vrees ik dat ik me zal vastrijden maar ik geraak er toch.
Voor de monding van het gemaal staat zo'n drie meter water. Met tussenpozen zorgt de pomp voor een hevige stroming om daarna plots maar een flutstrominkje te produceren.
Ik monteer een Drennan Stickfloat van zo'n 4 gram met 12/100 onderlijn en haak nr. 14. Na een behoorlijke voersessie gaan twee maden te water.
Ik start met de onderlijn licht slepend over de bodem maar moet na een drift of twee met deze methode al stoppen. De bodem blijkt begroeid met een soort haarachtige algen waar de haak en het aas steeds blijven in hangen.
Dan maar net boven de bodem gevist.
Opnieuw blijven aanbeten uit. Op deze manier wordt het echt wel een heel slecht jaar. Pas na drie kwartier krijg ik een uiterst korte aanbeet. Toch weet ik een mooie voorn te landen.Ondertussen stroomt het water volop. Plots schiet mijn pen weg en voor ik het goed besef trekt een karper meer dan twintig meter lijn van de centrepin. Langzaam zwemt hij aan de overkant van het kanaal met de stroming mee steeds maar meer lijn nemend. Voor dergelijke karpers is mijn materiaal veel te licht. Ik probeer toch en kan de karper zeker tien minuten aan de lijn houden waarna plots de onderlijn het begeeft.
Vijf minuten nadat ik opnieuw ingegooid heb, krijg ik terug een mooie wegloper. Opnieuw een karper maar ik voel het direct dat hij van een veel kleiner slag is. Toch duurt de dril op de centrepin nog meer dan vijf minuten. Uiteindelijk weet ik een schubkarpertje van zo'n drie pond te scheppen. Mijn drie uur durende vissessie sluit ik af met een mooie winde. Terug geen fabelachtig vangstresultaat maar tenminste toch vis. En bovenal even alle zorgen (bijna) vergeten.
Dat doet me goed om te horen! Begon me al wat zorgen om je te maken; niet dat daar verder enige aanleiding toe zou bestaan maar als je aan jezelf begint te twijfelen omdat je niks vangt dan is dat natuurlijk niet goed. Niet in de laatste plaats omdat je dan - eventueel - behalve het vissen ook het schrijven er tijdelijk aan zou kunnen geven.
BeantwoordenVerwijderenDat zou jammer zijn; ik lees je verhalen erg graag.
Proficiat met het doorbreken van de ban, en dan ook nog op zo'n mooie manier; een karpertje met de centrepin. Heerlijk!