Verleden zondag, tijdens het nakaarten over de jacht, werd ik uitgenodigd voor een ouderwets voormiddagje hazen jagen, nabij het poldergebied, niet zo ver van mijn woning. Heel prettig om Etienne, de jachtrechthouder van dit kleine jachtparadijsje, na meer dan 10 jaar nog eens terug te zien. Hij is al wat op leeftijd, zijn rug wil niet meer zo goed mee. Dus posteert hij zich steeds op het einde van een drift, terwijl wij, de jongere garde, voor de voet de zompige velden en weilanden bejagen. Mijn compagnons voor deze dag waren M. en S., vader en zoon, jagers sinds nog maar een jaar of vijf. Volledig in de ban van de jacht en goede geweren. Op één misser na werden alle aangesproken stuks gestrekt zodat we tegen de middag een tableau hadden van 5 hazen, vier eenden, 3 konijnen en 1 duif. Etiennes vrouw had voor een vispannetje als voorgerecht, fricandon en appeltaart met ijs toe, gezorgd zodat we wel voldaan in de namiddag naar huis reden. Mooi.
Veel minder mooi is het hengelsport- en visserijbeleid in Nederland. Ik kan er maar niet over zwijgen. Alhoewel het de meeste politici geen ene mallemoer interesseert. Wat zouden ze.En ik kan het weten. Ik zat vaak op de eerste rij bij dit schouwspel.
Het is zover gekomen dat de Nederlanders de Duitsers nodig hebben om hen op hun falend visserijbeleid te wijzen. Dr.Rainer Hagemeyer van Der Atlantische Lachs, een vereniging die de zalm wil herintroduceren op de grote Duitse riviersystemen zoals dit van de Rijn, legt terecht de vinger op de wonde ( zie : http://www.sportvisserijnederland.nl/sportvissers/actueel/6074/brandbrief_nederlands_visserijbeleid.html ). Honderden miljoenen euro (!!!) voor de introductie en instandhouding van een duurzaam zalm- en zeeforelbestand zijn gewoonweg in het water gegooid door de onverantwoorde commerciële visserij op de Nederlandse benedenrivieren. Een visserij, die niet alleen verantwoordelijk is voor de teloorgang van de witvis- en roofvisstand, maar ook van de zalm en zeeforel. En aangezien ik het vroeger meermaals met eigen ogen zag, kan ik naar waarheid getuigen dat ondanks de beschermde status beroepsvissers regelmatig zeeforel aanlandden. Ze zaten toch dood in de netten.
Dr. Hagemeyer schrijft terecht : " How is it possible that for the profit of only a few commercial fishermen the efforts of countless people and institutions and the investments of several millions of euros are jeopardized or annihilated ?
Awel, dat begrijp ik nu ook niet. Duurzaamheid, mijn kl.. zouden ze in Vlaanderen zeggen. Arme politici, arm Sportvisserij Nederland. Of let op mijn woorden, maar kijk niet naar mijn daden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten