Tempus fugit

Tempus fugit.
Hoe ouder je wordt, hoe sneller de tijd gaat of althans lijkt te gaan. Ergens las ik dat wetenschappelijk onderzoek heeft uitgewezen dat dit komt doordat naarmate je ouder wordt, je minder nieuwe indrukken opdoet. Je stompt als het ware beetje bij beetje af, je verwondert je niet meer. Dus sta open voor iets nieuws, doe nieuwe impressies op en bevecht het ouder worden actief.
Dit neemt niet weg dat het af en toe nog eens leuk is in oude routines te vervallen. Zo hadden Johan en ik vroeger de gewoonte samen er regelmatig op uit te gaan om op duiven te jagen.
Ondertussen was het toch terug al meer dan 3 jaar geleden dat wij beiden nog eens in het oude eikenbos waren. Een bosje van zo'n voetbalveld groot, omringd door weilanden. Aangezien centraal gelegen kan je, weliswaar met een beetje moeite, vanuit dit mini-bos langs weerszijden de kerktorens onze beiden gemeenten zien staan. Een bij jagers legendarisch bosje omwille van zijn aantrekkingskracht op houtduiven.
Het was echt duivenweer. Droog, met een harde wind. Op zo'n dagen mag je regelmatig "vlucht" verwachten en dus duiven die zich binnen schot aanbieden. Buiten wat plastic lokduiven die net buiten het bosje geplaatst werden, deden we ons niet veel moeite. We gingen elk binnen het bos een vijftig meter uit elkaar tegen een stam van een oude eik aangeplakt staan, het geweer schietensklaar in de hand. Johan met zijn vertrouwde juxtaposé, een oerdegelijke Duitse Merkel. Ikzelf met mijn nieuwe superposé, een tweedehandse (maar eigenlijk quasi nieuwe) Perazzi MX12C, die al een tijdje geleden bij Paul Pletsers te Werbeumont kocht, maar waarmee ik tot nu toe nog bijna niet geschoten had.
Ondanks het goede weer liep het tegen alle verwachtingen in niet zo lekker. In een tijdsbestek van een kleine drie uur kwamen zo'n 15-tal duiven, pijlsnel over de hoge bos scherend, min of meer binnen schot. Aandachtig en ondertussen ervaren als we waren (Johan zeker), konden we er tien uit de lucht plukken. Een mooie jachtdag tussen vrienden, die met koffie en eigen gebakken taart besloten werd. En met veel geouwehoer en grappen
.