zaterdag 12 mei 2012

Beroeps

Samen met een aantal hengelaars tracht ik een waterpartij zo duurzaam en ecologisch  mogelijk te beheren. Dit impliceert niet alleen een streven naar de verbetering van de waterkwaliteit en een optimalisering van de inheemse aquatische plantengroei, maar ook de aanleg van paaiplaatsen en vistrappen om de vismigratie te bevorderen. We doen dit nu zo'n tien jaar en langzamerhand  beginnen onze inspanningen vruchten af te werpen. We krijgen steeds meer vis en tevens ook meer soorten.
Voor één keer niet voorbestemd voor consumptie
Door de hevige regenbuien van de laatste dagen was het waterpeil echter zodanig gestegen dat een heleboel karpers (die we rond zagen zwemmen) en  waarschijnlijk ook andere vissoorten een stuw hadden genomen, waar dat ze eigenlijk achter hadden moeten blijven. Hierdoor kwamen de karpers in gevaar. De waterloop waar ze nu in rond zwommen gaf immers uit op een groot gemaal waar ze zeker tot vismeel zouden vermalen worden. Met de hulp van een bevriende visserijbioloog werd een reddingsoperatie opgestart. We kregen een aantal schietfuiken en wat ander materieel uitgeleend.Het zou niet gemakkelijk zijn maar met een beetje geluk zouden we (een deel van) de karpers kunnen recupereren en terug in veilig water uitzetten  Met al die netten tot onze beschikking voelden we ons echte beroepsvissers. Donderdagavond werden de fuiken geplaatst om de vrijdag geledigd te worden. We hadden maar één karper, maar wat een mooie zeelten, ruisvoorns en baars hadden we. En warempel ook een driedoornige stekelbaars. De zeelten in afmetingen van klein naar groot bevestigden ons dat we goed bezig waren. De paaiplaatsen geven duidelijk resultaat. Maar ik kreeg pas echt een glimlacht op mijn lippen bij het zien van vier kanjers van palingen. De grootste woog ruim anderhalve kilogram en joeg enkel toevallige voorbijgangers de schrik op het lijf. Ze dachten waarlijk dat het een slang was. Lang geleden dat ik zo'n mooie, grote en gezonde palingen gezien heb. En ze hebben nog een lang leven voor de boeg want we hebben ze, samen met alle andere vissen,  terug in een water uitgezet waar ze veilig zijn voor de bedreigingen van het gemaal. Dit moment kon eventje mijn gedachten verzetten. Nu ook gaan ze immers uit naar mijn vader die maandag een zware hartaanval gehad heeft en nu in het ziekenhuis ligt. Ik weet zeker dat ook hij blij zou geweest zijn met de vangst. Ik hoop dat hij ook nog mooie vis- en jachtdagen mag beleven.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten