Meer dan een maand afwezig op het internet wegens tal van redenen. Computercrash, veeleisend werk en een flinke griep weerhielden me van bloggen. Echter niet van vissen. Nu en dan wat gestolen uurtjes aan de waterkant. Steeds met matchhengel en centrepin. Steeds met maden en zwaar lokvoer op basis van paneermeel, biscuit, polenta en collant. Steeds met Avondobbers of stickfloats die tot zo'n drie gram lood dragen lekker actief driftend vissen. Steeds op twee verschillende Belgische kanalen, die enkel gemeen hebben dat ze naar zee afvloeien en meestal behoorlijk stromen.Ik moet tot nu toe zo'n 8 maal gevist hebben en de resultaten waren, zeker naar Belgische normen, goed tot zeer goed te noemen. Niettegenstaande het overtal aalscholvers, ook in Vlaanderen, is de visstand dankzij de waterzuiveringsinspanningen van het laatste decennium niet alleen toegenomen maar zijn ook de afmetingen van de vis navenant. Op al mijn visbeurten ving toch zeker zo'n 20 blankvoorns van 30 cm of meer. En dat was dertig jaar geleden, toen ik nog vaak witviste, zeker geen waar. Om het kort te houden: gedurende 8 visbeurten ving ik ongeveer 300 blankvoorns, 30 brasems, 10 ruisvoorns, 1 giebelhybride (denk ik, want de vis woog 4 pond), 1 kroeskarper, 1 baars en 1 schele pos. Ook ging ik de strijd aan met drie zware karpers maar met mijn 12/100 dunne onderlijn en matchhengel met ragdunne top kreeg ik ze niet moe en dus ook niet in het net. Ook vonden Paul en ik nog een zondag tijd om te gaan feederen op de rivier in Holland. Het startte slecht. Veel te veel stroming. Veel stortstenen waardoor we 80 grams-korf na korf verloren. Maar na twee uur keerde het tij, letterlijk en figuurlijk. Wat een supervangst. Op vier uur hadden we vijfentwintig zware brasems waarvan de grootste toch de drie kilogram haalde. En de rest moest er bijna niet voor onderdoen. knokken dat die rivierbrasems doen. We raakten er ook nog een tiental kwijt. Paul sloot af met een pracht van een winde. Toen de zwartbekgrdndels begonnen te bijten, vonden we het tijd om huiswaarts te rijden. Maar denk nu maar niet dat we plots het roofvissen achter ons gelaten hebben.
En afgelopen vrijdag was het feest. Meestal ga ik er met een zekere tegenzin naar toe, maar éénmaal ik er ben, ben ik met geen stokken weg te krijgen. Vis- en jachtvriend Roland werd 65. En dat moest tussen gelijkgestemden uiteraard gevierd worden met excellent eten en drinken in een superlocatie. Wat werden we verwend. En wat een pracht van een montage met jachtbeelden van over de gehele wereld. Wat gaat de tijd naarmate je ouder wordt sneller voorbij. De drank deed zijn werk. Nostalgische verhalen werden boven gehaald. Het was dan ook bijna ochtend toen we thuis kwamen. De zaterdag kwam ik te moeizaam door. De laatste Drambuie was er blijkbaar te veel aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten