Het spel, niet...

Het spel, niet de knikkers. Daar gaat het voor mij in eerste instantie om. Kunstig en sierlijk vissen, is dat niet mooi gezegd . Maar voor wie nooit knikkers wint, is het evenmin leuk. Een beloning op tijd en stond, wie wil het niet  ? Je kan geen leven lang plaatjes kijken. The real thing, you know ?

Hopelijk blijven we ze vangen (en terugzetten)

Ik begrijp heel goed dat wie honger heeft, liever zijn vangst opeet dan te opnieuw laten zwemmen. Geen prioriteit aan visplezier maar hongerige magen voeden.
Laten we eerlijk zijn.
De aarde was nooit bestemd om zoveel mensen te dragen. Laat staan te voeden. De draagkracht is al lang bereikt. Exponentiële groei en zucht naar welvaart. Begrijpelijk, menselijk, doch niet houdbaar.
We zijn hier meestal nog altijd in de luxe-positie niet te moeten vissen om te overleven. Daartegenover staat dat wie in de steeds kleiner wordende wereld afhankelijk is van vis om zich te voeden, het steeds moeilijker krijgt. Immer slinkend visbestand. Weg biodiversiteit.
Kleine bootvisserij op tong voor Zeebrugge blijkbaar dit jaar (opnieuw) een ramp. Alles door kotters weggesleept of in warrelnetten gevangen.
Zeebaarsvisserij op de beide Scheldes : vergeet het maar. Quasi nihil. Zelfs de bruinvissen sterven van honger. In zoverre dat zelfs de politici zich al vragen stellen. Alhoewel die meestal uit eigenbelang ingegeven is. Politici, ik heb op zijn minst twijfels. Meer nog.
Zelf de Vlaamse visserijcommissies geven aan dat stroperij in België welig tiert. Onder andere gevolg van een open Europa met opinies en ways of life die mijlenver uit elkaar liggen.
Economisch gezin brengt sportief hengelen veel meer op dan beroepsvisserij, zeker wat het hengelen op zoet water betreft.
Naar gezondheid toe, blijkt nog steeds hengelen heilzaam te werken, tenminste als er al eens wat kan gevangen worden. Anders wordt het mijns inziens eerder een frustrerende bezigheid.
Eigenlijk veel woorden om duidelijk te maken : balanceer eens alles uit. Verzoen beroepsvisserij met hengelsport. Maar zorg dat er nog voldoende vis overblijft voor alle generaties die komen.
Ondertussen blijf ik tegen beter weten in de economie ondersteunen. Zopas terug van de hengelsportwinkel : een paar plugjes, een tube Stormsure om mijn bellyboot (hopelijk) te repareren (anders 70 euro voor een opblaasbare zitje van een Outcast-bellyboat, niet meer dan een plastic vel met een vierderangs ventiel) en een tiental doosjes vliegbindhaken en oops  meer dan 100 euro kwijt.
Er blijft één economische regel : er is altijd iemand die er wel bij vaart. Money makes the world go round. But, does it make you happy ?