De afspraak was vlug gemaakt. Op zaterdag visten we in de Hollandse polders. Een aantal kleine weteringen en boezemwaters, waar we voorheen nog niet hadden gevist, waren ons doel.
Al vlug bleek dat op papier en kaart sommige polders er heel aantrekkelijk uit zien, maar dat dit in de praktijk behoorlijk tegenvalt door bordjes "natuurgebied -verboden toegang" of door zeer geringe waterdieptes.
Er werd begonnen op een wetering die rondom de polder liep en waar we vroeger ook al eens met succes ons geluk hadden beproefd. Vandaag leverde het echter niets op. Pauls Salmo Warrior Crank en mijn Kopyto Relaxshad bleven onberoerd.
Na wat zoekwerk vonden we nog een voldoende diepe wetering die kaarsrecht door de polder liep. Een wetering zonder veel kruisingen en lijnrecht, niet bepaald het type dat direct op onze voorkeur geniet. Een ijskoude wind woei hard uit het noordwesten. Bij Paul hing een medium Suick Thriller, een zagende jerkbait, aan de speld, bij mij een zinkende oranje Salmo Slider 10 S. Na een uur vissen had Paul een snoek verkeerdelijk, ergens buiten de bek gehaakt. De snoek schoot dan ook los. Ikzelf kreeg welgeteld één flauwe aanbeet, die ik natuurlijk miste.Het zag er niet goed uit.
Bij een volgende halte aan een duiker tussen twee weteringen kreeg Paul één aanbeet op een Savage 4Play in firetigerkleur. Een mooie poldersnoek had deze swimbait volop genomen.
Bij een volgende stop zag de polderwetering op het eerste zicht er heel mooi uit. Bij mijn eerste worp bleek echter dat mijn kunstaas maar tien centimeter diep zakte en dan nog in het midden. Een verlande wetering dus, vlug verhuizen was de boodschap.
In een volgende polderwatertje, slechts zo'n drie à vier meter breed, kreeg ik bij mijn eerste worp op een Babybuster een snoeiharde aanbeet van een snoek die van onder een gezonken tak te voorschijn schoot. Hij hing enkele seconden aan de haak maar raakte los. Enkel een enorme kolk restte nog. Paul had ondertussen een snoek gevangen op een drijvende Salmo Fatso 10 F in voornkleur. Een half uur later later slaagde hij erin de snoek, die ik gemist had, nu wel te vangen. Zij bleek 90 cm lang te zijn en graatmager. Waarschijnlijk was de vis al afgepaaid. Normaal gezien veel te vroeg, maar ik had dit jaar nog berichten gehoord van andere snoekvissers die nu reeds paaiende snoeken meldden. Onmogelijk was het dus niet.
Het laatste anderhalf uur van de dag werd op een breed maar relatief ondiep boezemwater gevist. Paul kreeg geen aanbeten meer, maar ik wist nog drie, eerder kleine snoeken, op een oranje Salmo Slider te vangen zodat ons eindtotaal op zes kwam. Het nieuwe jaar is in ieder geval met snoek ingezet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten