Daar sta je dan. Enkele malen per jaar, als weer en wind meezitten, gaan we de zee op. Wijtingen en scharren vangen. Wat lekkere en gezonde zeevis inslaan. Dit zat er zaterdag dus niet in.
We besloten dan maar in de polder te vissen, wetende dat de eerste vrieskou, gecombineerd met weinig wind, niet bekend staat als hét snoekweer.
In de voormiddag had ik niets anders dan ellende. De pas opgespoelde dyneema bleek alleen maar te kinken zodat ik op een uur tijd vier maal uiterst moeilijke knopen diende te ontwarren en stukken verse dyneema diende weg te knippen. Na een goed uur vissen resteerde nog zo'n veertig meter op mijn spoel. Terug 20 euro de vuilnisemmer in. Bovendien attendeerde Paul me er op dat ik een deel van mijn Quantum werpmolen kwijt geraakt was. Inderdaad het beschermdopje van mijn slinger was zoek. Ook iets dat nergens meer te vinden zal zijn
En aanbeten ? Wel, die kreeg ik niet. En toen ik na vier uur werpen dan toch een korte tik op mijn shad kreeg, was ik nog net op tijd om een kanjer van een snoek mijn shad te zien uitspuwen. Een shad, een goede oude Foxshad dan nog, die ik trouwens vijf minuten later reddeloos op de bodem parkeerde. Paul scoorde uiteindelijk een minisnoekje en miste een groter exemplaar.
Verder kreeg ik het 's namiddags plots superkoud zodat ik 's avonds koorts constateerde. Een verkoudheid is wat ik heel zeker missen kan. Niet alleen is het superdruk op het werk, zondag staat mijn eerste jachtdag op de duiven op het programma.
Was dan alles kommer en kwel ? Welnee. Paul ving immers met een grote Salmo Slider de vis van de dag. Weliswaar niet op de gebruikelijk wijze maar in de rugvin. "Een baars", riep hij. Maar het was een kanjer van een ruisvoorn. 40 volledige centimeters lang. Jaren en jaren geleden dat ik nog zo'n kanjer zag. We weten nu in ieder geval een stek waar we met vlieg en vlok op kanjerruisvoorns terecht kunnen. Eéntje zit er zeker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten