Wie zoekt, die vindt soms

Je mag de beste kunstaasvisser zijn, maar als je viswater geen of een slecht snoekbestand heeft, vang je weinig of niets.
Vaak hoor ik in Vlaanderen, maar ook in Nederland, dat de snoek het niet doet. Hij bijt niet. Dit komt uiteraard wel eens voor. Meestal is er echter meer aan de hand. Vaak blijkt het immers over waters te gaan waar (bijna) geen snoek zit. En die bestaan zeker. Veel meer in Vlaanderen, dan in Nederland natuurlijk. Echter ook in Nederland kan het behoorlijk tegenvallen.

Naast een goede hengeltechniek valt of staat een succesvolle hengeldag met de aanwezigheid van de vissoort die je belaagt.
Alhoewel een mens nooit volleerd is, menen we van ons zelf dat we behoorlijk kunnen kunstaasvissen. Dus wordt veel tijd geïnvesteerd in het zoeken naar nieuwe en goede roofvisstekken. En soms slagen we daar zelfs in. Om vervolgens die stekken lekker voor onszelf te houden. Egoïstisch ? Helemaal niet in dit geval, vinden we. We hebben immers veel tijd, kilometers en het is nu eenmaal zo, ook geld  geïnvesteerd en dat zien we graag beloond in visplezier. Waarom zou je je stekken te grabbel gooien ? Je mag er immers zeker van zijn dat je enkele weken later  daar zelf niet meer hoeft te vissen. Om dan nog van die niet zo sportieve hengelaars te zwijgen of hengelaars die er financieel gewin trachten uit te halen Bovendien is eenieder vrij om, net zoals wij, zelf op zoek te gaan. Vissen mag volgens ons niet te gemakkelijk zijn.

Zo worden we regelmatig lid van nieuwe hengelsportverenigingen zodat we nieuw hengelwaters kunnen ontdekken. Dit is dikwijls een ware zoektocht aangezien vele hengelwaters vaak heel cryptisch en onduidelijk omschreven zijn. Veel hengelsportverenigingen beschikken heden ten dage nog steeds niet over goede viswaterkaarten. Hoe is het toch mogelijk ?

Paul en ik gingen dus gisteren naar Nederland op zoek naar nieuwe horizonten. We zouden enkele reeds bekende wateren combineren met onbekende.

Om onszelf te motiveren werd het eerste uur doorgebracht op een wetering waarvan we weten dat er in de winter behoorlijk snoek zit. Vandaag zaten ze er ook. Weliswaar klein van afmeting maar Paul wist twee snoeken te vangen op zijn nieuw aangekochte jerkbait van Abu, de Abu Rocket Jerk. Een mooi traag zinkende jerkbait met mooi uitslaande actie.

Deze gretige snoek had de 17 cm lange
 shad volledig binnen gespeeld. Dankzij
de weerhaakloze dreggen ging onthaken
supersnel.                                                     



Vervolgens werd gevist in een polder waar we al enkele malen - in onze onwetendheid -blijkbaar illegaal gevist hadden en we veel en heel mooie snoeken gevangen hadden. Vandaag zou het voor de eerste maal echt mogen. We hadden immers na veel zoekwerk dé passende vergunning te pakken gekregen. Onze grote verwachtingen werden niet ingelost. Op anderhalf uur vissen kregen we geen enkele aanbeet. Een lokale visser die even bij ons stopte wist ons te vertellen dat we te laat waren. De polder zou door hengelaars met aasketeltjes herhaalde malen afgevist zijn en de snoek meegenomen. Het zou inderdaad kunnen, maar we zullen nog eens proberen. Als het dan niets is, weten we genoeg.

Vervolgens kwamen een hele reeks ons onbekende oude poldergrachten aan de beurt. Zonder enig succes. De grachten bleken vaak verland en ondiep. Het water was eerder bruinig troebel. We kregen geen enkele aanbeet. Dit zag er niet zo goed uit.

Het laatste anderhalf uur voor zonsondergang werd afgesloten op een grote wijde wetering waar we al vaker visten. Hopelijk leverde dit nog wat op. Nog geen enkele aanbeet had ik immers tot nu toe gehad. Met de Foxsproshad verzwaard met 10 gram lood kon ik nog twee snoeken aan de kant brengen. De laatste was rond de  zeventig centimeter en had de shad volop genomen. Verder miste ik nog twee klein snoekjes van de rond veertig centimeter, waarvoor de shad blijkbaar te groot was.

Ons eindresultaat was al bij al magertjes. Maar dit is de prijs die je voor zoekwerk betaalt. De volgende keer zit het wellicht beter mee.