Alleen, mijn vismaten zijn immers allen verhinderd. Spijtig, maar helaas niets aan te doen.
Desondanks wil ik toch het jaar al vissend afsluiten. Binnen enkele dagen start immers het werkjaar opnieuw en dan zal er veel minder tijd zijn.
Op de plek aangekomen word ik terug welkom geheten door de overmijdelijke woeste horde aalscholvers. Her en der zijn ze al aan het duiken. Het kan toch niet anders dan dat ze de aanwezige vissen verjagen.
Het is mistig en windstil, geen snoekweer dus. Het water is door de smeltsneeuw behoorlijk troebel. Geen al te goed voorteken. Maar ik ben er nu toch en wie niet waagt, niet wint.
Vlug aangekleed. Mijn pas aangekochte Le Chameau Vierzonord Plus (5 mm neopreen !) laarzen sluiten goed aan en zijn uitstekend tegen de koude. Deze laarzen zijn echt een aanrader voor wie veel kilometers struint.
Mijn vertrouwe Cor Spinhoven hengel opgetuigd met een Quantum PTI Energy 20 molen. Aan de Torx 15 lbs gevlochten lijn een spinstang met daaraan een knalroze Mann's shad van 15 cm. Je weet wel nog één van die oude slappe shads die direct stuk zijn maar toch vangen.
Al bij de tweede worp - mijn Ipod is nog maar pas aan de intro van Sweet Jane van Lou Reed toe- een schot van onder een restant in het water drijvend gras, een droge tik, aanslaan en hangen. Een korte dril. De snoek vecht niet zo hard omwille van de koude, denk ik en enkele minuten later ligt een moddervette snoek van rond de 85 cm op oever. Onthaken is een fluitje van een cent. Reeds geruime tijd vis ik immers enkel weerhaakloos, niet alleen uit respect voor de snoek, maar ook uit zelfbehoud. Ik belandde immers al drie keer op de spoedafdeling (waarvan één maal in Ierland, na een trip van 60 km naar het "dichtsbijzijnde" ziekenhuis) met dreggen die muurvast zaten.
Alhoewel mijn dag nu al goed is, heb ik voor de rest van de vistijd weinig vertrouwen. Al te vaak heb ik meegemaakt dat na een vroeg gevangen snoek er geen enkele meer volgde.
 |
| Eén vande 8 snoeken die de Babybuster wel lustte |
Mijn gedachten dwalen af naar het voorbije jaar. Vriesweer in het begin waardoor van kunstaasvissen in januari en februari niet veel terecht kwam. Mijn jaarlijkse Ierlandreis met Frank eind april die zeer geslaagd was. Wij visten uit de bellyboot en vingen samen in zeven dagen 336 snoeken. Ons record was daarmee gebroken. Mijn trip met Paul naar de onontgonnen scherentuin naar Oskarshamn, Zweden, in juni. Verblijf in een blokhutje van 17m² in een dorpje met 10 inwoners. In the middle of nowhere dus. 500 km² kustwater met talloze eilandjes en een onnoemelijk aantal gevaarlijk onderwaterrotsen, waar onze Zweedse gastheer tweemaal tegen aanknalde en wat hem enkel de uitspraak "a rock" ontlokte, stoïcijns zoals hij was. We waren te laat in het seizoen, zo bleek later. Het werd bijna niet meer donker en volgens de autochtonen beïnvloedt dat de bijtlust van de snoek in negatieve zin. Toch in zeven dagen nog een een vijftigtal snoeken gevangen. Niet veel en niet zo groot, maar de natuur, de rust en de fauna waren fantastisch . Zoals gewoonlijk van juni tot november op de grote rivieren gevist. De vangsten waren niet goed, zeker snoekbaars en baars gaan achteruit. Toch één memorabele dag met Nico beleefd waarbij wij op anderhalf uur tijd 10 roofbleien tussen de 65 en 80 cm vingen en er nog eens een vijftal even grote kwijtspeelden. Een matig jachtseizoen, gehinderd door de weersomstandigheden. Maar toch geslaagde bosduivendagen met meer dan 100 stuks. En op persoonlijk vlak de beroerte die op het einde van het jaar mijn altijd actieve moeder trof en direct liet inzien hoe relatief alles is. Gelukkig is ze nu herstellende.
Ondertussen bleef ik routinematig verder vissen. Aangezien enig teken van leven uitbleef heb ik de shad dan maar verwisseld voor een pas aangekocht driedelig Foxplugje in firetigerkleur. De 10cm lange zinkende Fox Trojan is een soort imitatie van de Illex Hamakura maar heeft toch een ietwat andere actie. Tien worpen met deze nieuwe plug, een korte stoot, hangen en ...los. Nog een halfuurtje verder geprobeerd maar zonder resultaat.
En dan de ingeving van de dag. Een Strikepro Babybuster inde Nemokleur(oranje met zilver/zwarte strepen) aangeknoopt. Wat dan gebeurde had ik nooit durven verhopen, maar was een zeer mooie afsluiter van het jaar. Aan dit jerkbaitje kon ik immers op een goede twee uur tijd nog 8 snoeken vangen die qua afmeting tussen de 65 en 90 cm zaten. Op ongeveer vijf uur vissen dus : 9 snoeken en 3 missers. De laatste snoek van het jaar ving ik tijdens het hardrocknummer High Voltage van AC/DC.
Een zeer goede afsluiter. We kunnen met een gerust gemoed 2011 in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten