Nu mijn vismaat Paul eveneens terug uit Ierland is, zijn we, zoals we vaker doen in de gesloten roofvisperiode, deze morgen naar de grote rivieren gereden om er te feederen.
We hebben een voorkeur voor getijderivieren met een behoorlijke stroming. Men moet er niet te subtiel vissen. Als er maar stroming genoeg zit, bijt de vis wel. Aangezien het de laatste weken weinig of niet geregend heeft, verwachtten we echter dat er niet veel stroming zou zijn .
Om 10.00 uur kwamen we op een ons onbekende stek aan. We zijn nieuwsgierig aangelegd en vissen dus vaak op plekken die we niet kennen. Onze Grote Provincieatlassen brengen ons al twintig jaar op boeiende en minder boeiende visplekken.Toen we begonnen met feederen stond het water tot de voet van de dijk zodat we vlot over de stortstenen konden vissen. Al vlug zou deze ideale situatie nadelig veranderen. Op een tijdsbestek van vier uur zakte het water dermate dat we bijna niet meer konden hengelen. Overal lagen spekgladde stortstenen en basaltblokken voor ons.
Niettegenstaande de moeilijke visserij was de vis wel van de partij. Al na vijf minuten hadden we beet en zo bleef het gedurende onze vissessie van zes uur.
Ondertussen kregen we vaak bezoek van een fuut die zwartbekgrondel na zwartbekgrondel van tussen de stenen bovenhaalde. Deze visjes, die zich vastzuigen, zijn blijkbaar voor een fuut gemakkelijk te grijpen. Plots kwam de fuut boven met een piepklein palinkje. Na vijf minuten van kopschudden lukte het hem om deze gladde maaltijd naar binnen te werken. Echt mooi om te zien.
De samenstelling van de visvangst was niet zo gevarieerd. Naast één behoorlijke blankvoorn en een vijftal kleinere brasems, vingen we hoofdzakelijk blei en hybriden en de onvermijdelijke zwartbekgrondels. Deze stek was echter niet door deze laatste soort verpest. Het bleef bij een vijftiental stuks. Ook vingen we ook deze keer geen enkel winde niettegenstaande we regelmatig in het wateroppervlak actie van windes zagen. Terwijl we verleden jaar steeds grote windes vingen, hebben we dit jaar er nog geen één.
Van de vijf grote brasems die we aanhadden, verspeelden we er vier. Enerzijds omdat we in functie van de aanbeten gedwongen waren relatief licht en met kleine haakjes te vissen (14/100 nylon en haakjes 16) en anderzijds doordat het water plots zo laag stond waardoor we verplicht werden de brasmes over de stortstenen te halen met lijnbreuk door schuren tot gevolg.
In ieder geval hadden we een mooie dag met een totaal van een vijftigtal vissen.
Aan de auto werden we opgewacht door een kranig oud vrouwtje dat ons per se een ansichtkaart met bijbelse inslag wou meegeven.De achterzijde van de kaart zegt in zeven talen : "Geloof in de Heere Jezus Christus en gij zult behouden worden". Met een gerust gemoed konden we de reis naar huis aanvangen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten