Alleen snoeken in de mist

Zelden vis ik alleen. Met twee vind ik het leukst, met drie gaat ook. Maar toch, met drie in de polder wil het nog wel lukken, maar met drie in de boot is al veel, soms te veel om gemakkelijk te kunnen hengelen. Als het niet goed wil gaan, heb je aan je vismaat niet alleen een gesprekspartner. Als het een beetje meezit, vindt je vismaat het vangende kunstaas van de dag, waar jij natuurlijk je profijt mee kan doen. Al moet ik zeggen dat ik om één van mijn vismaten een beetje op stang te jagen, ik vaak met onbekend kunstaas vis. Kunstaas waarvan ik weet dat hij het niet (bij zich) heeft. Toen de Illex Freddy juist op de markt was, ving ik in Ierland op een moeilijke dag met een exemplaar in de firetigerkleur in 8 worpen 8 snoeken boven en naast een bed fonteinkruid. Direct zag ik teleurstelling op het gelaat van mijn vismakker. Hij had immers dit kunstaas niet. En ik had maar één exemplaar en hij was te fier om mijn kunstaas te vragen. Ik wist toen al, dat, éénmaal hij terug in België zou zijn, direct een heleboel Freddy's in alle kleuren zou inslaan. Het jaar daarvoor had hij immers al de volledige voorraad Abu Atoms opgekocht.
Vandaag ging ik er alleen op uit. Op een zandwinningsplas met de roeiboot en zonder elektronische apparatuur. Zuiver op het gevoel en op de kennis, die ik de laatste jaren over dit water opdeed. In de mist, aanvankelijk geen meter zicht. Zuidoostenwind. Laat ik dit nu samen met mist slechte visomstandigheden vinden.
Op mijn eentje roeide ik dus door de dikke mist de plas op. Luid hoestend omwille van een hardnekkige bronchitis. In de boot een 10 voets Orvis-streamerhengel en een CJW 30 gramsvertikaalstok, die ik ook vaak als plug- en jerkbaithengel gebruik.
Een uurtje streameren leverde geen enkel aanbeet op zodat ik op deze meer dan 10 meter diepe plas, die zowel snoek als snoekbaars bevat, met shads en jerkbaits aan de slag ging. Alhoewel dit meer niet zo intensief bevist wordt, is het ook bij gunstige weersomstandigheden een moeilijk water waar evenwel kanjers van snoeken en snoekbaarzen te vangen zijn. Spijtig genoeg nooit veel. Maar de voldoening is des te groter wanneer je er één aan de haak kunt slaan.
Werpend vissen met het oude model Fox Proshad leverde niets op. Als dat al niet lukte. Had ik het niet gedacht, zo'n slechte visomstandigheden. Ik had beter thuis gebleven en wat achterstallige huishoudelijke klusjes gedaan, mopperde ik inwendig. Maar neen, ik moest zo nodig er op uit. Alleen dan nog, op deze koude en mistige plas.
Aangezien het visbestand op dit water behoorlijk is en volhardend vissen vaak verrassingen oplevert, besloot ik het toch nog niet op te geven. Wellicht zou wat muziek de moed er in houden. Ipod op shuffle, oortjes ingeplugd. En laat nu net het eerste nummer Video Games van Lana Del Rey ( http://www.youtube.com/watch?v=fPb6O52_rYU ) zijn. Momenteel mijn lievelingsnummer van hét talent van 2011. Een betoverende klassieke schoonheid met een fantastische stem. Oneindig mooi om te horen en te zien, alhoewel dit laatste nu spijtig genoeg niet aan de orde was.
Diverse soorten kunstaas hang ik achtereenvolgens aan de speld. Van Pakolepels, tot Uto's, Zalts, Salmo Fatso (die ik prompt aan een obstakel verlies. Balen !) en Saltshakers.
Na meer dan drie uur volharden krijg ik op een zinkende knaloranje Salmo Slider vlak aan de boot mijn eerste aanbeet. Een harde aanbeet waarop ik keurig op tijd aansla. De snoek, die ik zo'n 80 cm raam, schiet echter los. Blijkbaar wil er toch iets bijten. Uren verstrijken zonder aanbeet. Gelukkig houden ook de kuifeenden me gezelschap. Langs de oever zie ik de blauwe schicht van een ijsvogeltje. Altijd blij als ik een ijsvogel zie. Dat maakt steevast mijn dag goed.

Boven de gele Reins Fat Rockvibe



Wanneer de zon doorbreekt, besluit ik het in het diepe te gaan zoeken. Met een kleine groen-gele dullshad proberen snoekbaars vangen. Ik laat deze shad op diep water aan een kop van 21 gram begeleid afzinken om daarna tergend langzaam terug te vissen tot aan de boot.  Bij mijn zoveelste worp wordt de shad in het afzinken heel hard gegrepen. Ik sla tijdig en goed aan. Een vis vecht hard bonkend in de diepte. Ik twijfel tussen een snoek en een snoekbaars. Even later ligt een 80 cm lange snoek in het net. Vlug onthaken en terug zetten. Zou de shad, gevist op diep water, dé oplossing zijn ? Ik besluit te veranderen van kunstaas. Ik besluit eens iets nieuws de kans te geven. Onlangs heb ik 5" Fat Rockvibe Shads van Reins aangekocht. Dit kunstaas met zijn schoepvormige staart houdt het midden tussen een shad en een twister . Ik hang een 28 grams roadrunner jigkop met koperkleurig spinnerblad en gele Fat Rockvibeshad aan mij gevlochten lijn met staaldraad. Ik voorzie de shad bovendien van een stinger met als haak een Mustaddreg nr. 4. Eens kijken wat dit geeft. Al bij de eerste meters binnenvissen na mijn eerste worp wordt dit kunstaas met veel enthousiasme gegrepen door een hardknokkende vis. Na een mooie dril mag ik een dikke gedrongen snoek van terug zo'n 80 cm scheppen in mijn zalmschepnet, dat me reeds meer dan 20 jaar op mijn vistochten vergezelt. Enkel worpen later mis nog een aanbeet. Daarna echter niets meer. De vis lag blijkbaar diep op deze aanvankelijk mistige, maar daarna toch zonnige dag. Gelet op de allesbehalve gemakkelijke hengelomstandigheden ben ik verheugd. Het volharden heeft geloond. Blij terug naar huis. Mijn warme slofjes aan en lekker opwarmen bij een glas rode Bordeauxwijn.