Nog eens een update

Door drukke werkzaamheden was ik nog niet aan het verslag van het afgelopen weekend toegekomen.

Visdag gered met een Dullshad van Spro 

Zaterdag ging ik terug op mijn ééntje met de roeiboot erop uit. Mijn vismaten daarentegen verkozen een clubwedstrijd in de Hollandse polder. Ikzelf voel niet zoveel voor wedstrijden en dat weten en respecteren mijn vrienden. Dus bleef ik alleen achter.

Maar af en toe eens enkele uren voor jezelf hebben, is ook niet mis. Om negen uur dobberde ik al rond op de zandwinningsplas. Mijn ene (snoek)hengel voorzien van een Foxshad van 17 cm, mijn andere (snoekbaars)vertikaalhengel voorzien van een kleine geel-groene Dullshad. Drie uur werpend vissen op snoek met grote shads, jerkbaits, lepels en pluggen bracht geen enkele actie teweeg. Een getakelde dode vis op een drachkovitztakel leverde me welgeteld één volger van een piepklein snoekje op. Ondertussen was de zuidenwind, nochtans een goede windrichting, dermate aangewakkerd dat ik steeds weer honderden meters tegenwind diende te roeien om dan te snelle driftjes te kunnen maken.  Heel veel inspanning voor weinig effectieve vistijd. Aangezien het succes uitbleef, was ik dan maar overgeschakeld op de hengel met de kleine shad. Misschien zou het me wel lukken een snoekbaars te vangen. Na tien minuten diagonalen - door de strakke wind lukte vertikalen al lang niet meer - kreeg ik op zo'n 10 meter diepte alsnog een korte droge tik op de shad. Wat geeft die dunne gevlochten lijn toch de aanbeten goed door. Aanslaan en hangen. Enkele minuten later lag een snoek(je) in de boot. De Dullshad was, zoals gewoonlijk, volledig kapot gescheurd. Goede vangers deze shads van Spro, maar degelijk ? Vergeet het maar. Bijna elke vis kost je een shad.  Even later begint het dermate te  waaien dat roeiend vissen met mijn aluminiumboot niet langer gaat. Zo komt vroeger dan verwacht een einde aan deze visdag.
De zondagvoormiddag brengen we door in het jachtrevier. Het plan is honderden meters lange en brede rietkragen te bejagen op zoek naar fazanten. We weten dat er een behoorlijk aantal fazanten aanwezig is, maar deze wilde vogels zijn ware meesters in het zich verschuilen in de dekking. Bovendien gaan deze fazanten, zeker de hanen, bij het minste gerucht op de loop en geven ze je het nakijken. De wind wakkert aan tot stormachtig wat het jagen en schieten er zeker niet gemakkelijker op zal maken. En zo geschiedt het inderdaad. Fazanten gaan plots en totaal onverwacht op uit de dekking, keren zich snel om en vliegen plots pijlsnel achteruit. Pang, pang. Mis natuurlijk. Fazanten gaan ver en buiten schot op. Terug een kans gemist. We lachen erom. Geen vuiltje aan de lucht zolang de fazant maar heel goed gemist wordt en niet gekwetst.  Qua schietkunsten moeten we op deze  winderige dag voor elkaar niet onderdoen. We krijgen zeker kans op vijftien fazanten, maar halen uiteindelijk maar twee hanen en vijf hennen binnen. Het tableau wordt vervolledigd met een konijn en een bosduif. Onze drijvers zijn eerst verbaasd en daarna lichtjes kwaad. Moeten zij zoveel moeite doen opdat wij telkenmale zouden missen ? We sluiten de jachtdag af met de belofte volgende zaterdag beter te presteren. Meer kunnen we niet beloven. Gelukkig maken een stevige maaltijd en enkele glazen uitstekende wijn uiteindelijk veel goed.