Met dank aan de Aruku Shad 85

Om halfacht stipt komt Nico me afhalen. Het is al een tijdje geleden dat we samen uit gingen vissen, maar we besluiten er vandaag voor te gaan. Bootvissen op een 50 ha grote zandwinningsplas staat op het programma. We besluiten ons elk tot een hengel te beperken. We nemen beiden onze zware vertikaalstok. Die laat ons niet alleen toe vertikaal op snoekbaars te vissen , maar ook met grotere shads en ander kunstaas op snoek. Ikzelf vis met een vertikaalhengel van Cor Spinhoven die gemakkelijk 35 gram aan kan. Een gewicht dat ik op snelstromende rivieren vaak nodig heb om goed tegen de bodem aan te kunnen blijven vissen.

Na de zware regenbuien en windstoten van gisteren, is het vandaag op de plas heel rustig. Grote groepen eenden vliegen voor de boot weg. Een ijsvogeltje zoeft ons langsheen de oever voorbij. Het vissen start zeer traag. Na een uur stug doorvissen met de shad hebben we nog geen stootje gezien. Misschien hebben de plotse koude en de vele regenval de snoek en snoekbaars passief gemaakt. We hebben er het raden naar. Ondertussen heb ik mijn snoekbaarsshadje vervangen door een iets grotere Foxshad in regenboogforelkleur. Na ettelijke worpen krijg ik een zeer aarzelende aanbeet en is de eerste vis van de dag een feit. Een snoekje van een goede zestig centimeter ziet kortstondig de buitenlucht.

De dag gaat voorbij zonder aanbeten. Diep of ondiep, shad, plug, jerkbait of lepel, alles wordt straal genegeerd. Sommige windstille en dus heel moeilijke visdagen in Ierland indachtig, besluit ik een grote Arukushad van 28 gram in een vale bruin-witte kleur aan de stalen onderlijn te hangen. Soms weet immers een luid ratelende plug snoek of snoekbaar los te maken. In Ierland is het me in ieder geval op deze manier reeds enkele malen gelukt om heel slechte visdagen alsnog met een paar snoeken af te sluiten. Op de plas weet ik nog een heel mooi langzaam afhellend talud van vier naar tien meter. Daar zal het moeten gebeuren. Ik werp de ratelplug naar de ondiepe zijde en laat de ratelplug afzinken tot de bodem omdat ik vermoed dat de snoek vandaag wel heel diep ligt. Daarna probeer ik langzaam en met rukjes binnenvissend zo goed mogelijk het afgaand talud te volgen. Zelfs met een 28 zware ratelplug is het zeker niet eenvoudig goed contact met de bodem te houden zonder dat de lijn al te veel slap valt. Na enkele malen lukt het vissen met de Aruku langs het talud steeds beter. Ik begin er zowaar zin in te krijgen. Misschien lukt het me op deze manier wel.  Ik besluit halsstarrig op deze gekende hotspot vol te houden. En ja, plots krijg  ik een zeer geniepige aanbeet. Op mijn aanslag buigt mijn hengel zwaar door. De vis vecht hard op een meter of tien diepte. Door het stompen van de vis denk ik eerst aan een grote snoekbaars. Maar als het een snoekbaars is, is het wel een hele grote want na drie minuten heb ik de vis nog niet van de bodem gekregen.  Plots verandert de vis van strategie en komt plots naar de oppervlakte. In de enorme kolk zie ik de contouren van een grote snoek. Geen snoekbaars dus. De snoek probeert nog enkele ontsnappingspogingen onder de boot, maar zonder resultaat.   Een paar minuten later ligt een behoorlijke dikke kanjer, de Aruku dwars in de bek, in de boot.   Even nameten leert ons dat deze moddervette snoek 102 cm lang is.   Mijn dag is nu al geslaagd.  De volgende worp plaats ik een tiental meter verder. De Arukushad zinkt af tot de bodem. Na een vijftal meter binnenvissen langsheen  de bodem komt de ratelplug met een doffe dreun  tot stilstand. Opnieuw vecht diep een snoek. De hengel buigt opnieuw tot het handvat door. Na een hevige , doch korte dril, kan opnieuw een heel mooie snoek geschept worden.  99 centimeter meet ze, net geen meter. Wie durft nu nog te beweren dat grote snoeken buiten het paaiseizoen niet bij elkaar liggen. Wat als een heel moeilijke dag begon, is plots veranderd in een dag met een gouden randje.  Een volgende worp levert opnieuw een zeer harde klap op. De vis neemt direct 20 meter lijn van de spoel. Dit kan toch geen snoek zijn. Het is er ook geen, maar wel een twaalf kilo zware schubkarper die in buikvin gehaakt heb. Mooi, maar niet reglementair gevangen.

Omdat ik maar één Arukushad bij me heb voorzie ik Nico van een Rattlin’ Rapala in firetigerkleur. Deze ratelaar redt zijn dag met twee snoeken. Ook ikzelf weet nog een snoek te vangen zodat het eindtotaal op zes stuks komt.  Vaak ben ik het middelpunt van spot omdat ik een immens grote kunstaastas meezeul. Vandaag waren Nico en ik maar al te blij dat in de kunstaaswirwar toevallig twee ratelpluggen van de partij waren.