Het hart van in

Persoonlijk heb ik geen problemen met het doden van dieren, tenminste als het op een correcte wijze gebeurt. Anders zou ik niet jagen of vissen en was ik een vegetariër of veganist. Terwijl men bij hengelen de keuze heeft tussen meenemen  en terugzetten, kan bij de jacht enkel gekozen worden tussen niet schieten of doden. Belangrijk is steeds dat men een dier zo snel en humaan (beetje eigenaardig woord in deze context, vind je niet) mogelijk doodt. Een dier laten lijden is geen optie. In de jacht probeert men zo efficiënt en snel mogelijk te doden door het gebruik van het juiste kaliber of grootte hagelkorrel, het respecteren van schootsafstanden en het juist aanspreken van het wild. Niemand is echter perfect. De omstandigheden zijn ook niet altijd optimaal. Dus komt het voor dat wild enkel gekwetst is. Het is dan voor alles de taak van de jager gekwetst wild zo vlug mogelijk na te zoeken en zo snel mogelijk te doden. 

Wanneer je bij het vissen voor catch and release kiest, zoals ik in 95 procent van de gevallen (ik mag graag eens enkele malen per jaar een snoekbaars eten en ook een gulletje, tong of zeebaars op tijd en stond sla ik niet af), dan is het maar normaal dat je alle voorzorgen neemt opdat de vis zo optimaal mogelijk kan terug gezet worden. Daar ben ik nogal fanatiek in. Het heeft immers geen zin catch and release toe te passen als de teruggezette vis weinig kans op overleven heeft. Dus zorg ik ervoor dat ik weerhaakloos vis en dat onthaakmaterieel steeds stand-by ligt. Wanneer ik met doodaas vis, sla ik quasi direct aan om slikken te vermijden. Uitputtende drils beperk ik tot een minimum door met lijnen met hoge trekkracht en stevige hengels te vissen.  Wanneer ik een kieuwgreep bij een snoek toepas, zorg ik ervoor dat deze correct is en niet dat in de kieuwen zelf van de vis gegrepen wordt, zoals ik nogal eens zie.  Bij een kieuwgreep is het trouwens ook belangrijk middels je duim een goede grip op de snoek te hebben en grote snoeken voldoende te ondersteunen om te voorkomen dat snoeken wild beginnen te spartelen of rond hun as beginnen te draaien.  Ik houd snoeken steeds nat maar een onthaakmat  gebruik ik niet wetens niet praktisch. Wel leg ik geen snoek op aarde of een ruwe stenen ondergrond en probeer ik zoveel mogelijk in het water zelf te onthaken.  Verder ligt in de boot alles steeds klaar om de vis zo snel mogelijk te onthaken en terug te zetten. Voor mij geen eindeloze fotosessies. Hoogstens één enkele foto als aandenken. Dit verklaart meteen ook waarom mijn foto’s meestal niet van goede kwaliteit zijn. Het moet snel gaan, het welzijn van de vis staat voorop. Meer dan eens was ik getuige van reanimatiepogingen van meestal grote  snoeken die minutenlang tot meerdere eer en glorie van hun vanger in allerlei posities gefotografeerd werden. Of die snoeken,die uiteindelijk met verdroogde huid wegzwemmen, veel kans hebben te overleven, vraag ik me dikwijls af. Heeft het op die manier dan nog zin om catch and release te beoefenen ?

Toch gebeuren buiten je wil om toch soms nog dingen die je droevig stemmen. Dit mocht ik vandaag ervaren.

Aangezien ik vlak bij de Nederlandse grens woon,heb ik behoorlijk wat viswater op betrekkelijk korte afstand. Voor het feestgedruis losbreekt ben ik er vandaag met de boot op uit geweest. Een kleine aluminium roeiboot trailert immers vlug en gemakkelijk. 

Een vismaat van mij vindt de Salmo Warrior 15 S de beste jerkbait ook. Alhoewel ik reeds mooie vangsten boekte op de Salmo Warrior Crank, de versie van de Warrior die met een duiklip voorzien is, heb ik nog nooit met de jerkbaitversie gevist. Maar aan zoveel lovende woorden van mijn vismaat over dit stukje kunstaas kan ik toch niet anders dan gehoor geven. Zo bestelde ik naast een voorraad Salmo Hornets, ook een Salmo Warrior 15 bij de internetwinkel Fishing Mart (http://www.fishing-mart.com.pl/sklep/pl/index.html) in Polen. “In Polen ?”, zul je zeggen. Inderdaad een internetwinkel in Polen. Niet alleen heeft deze shop een immens aanbod kunstaas, waaronder veel “speciallekes” voor roofblei, bovendien hanteren ze uiterst competitieve prijzen en verloopt de verzending steeds probleemloos.

Vandaag ging ik sinds lang dus nog eens aan de slag met mijn eendelige jerkbaithengel van CJW met Shimano Calcutte 251 reel en 50 ponds oranjegekleurd dyneema, Torx van Waterqueen. Aan de jerkbaitstang de pas gekochte langzaam zinkende Warrior van 80 gram met baarsprint.

Eerst eens wat proefworpjes gemaakt. Meteen valt op dat deze jerkbait gemakkelijk ondiep, maar ook relatief eenvoudig diep te vissen en te houden is. Dit is een groot voordeel want veel jerkbaits hebben de neiging in het verloop van de worp te klimmen waardoor vaak te hoog gevist wordt. Het water dat ik bevis is tot 15 meter diep. Ik vis langs de taluds die toch gemakkelijk tot 6 à 8 meter diep uitlopen. In deze omstandigheden wil ik toch minstens een drietal meter diep vissen en dit lukt wonderwel met deze jerkbait.

Deze jerkbait is geen glider en slaat dan ook niet uitbundig van links naar rechts. Na wat geëxperimenteer hou ik op  een afwisseling van korte rukjes en langere halen waarbij de jerkbait niet meer dan een verleidelijk wiebeltje laat zien.  In tegenstelling tot veel andere hengelaars, hou ik van deze bescheiden actie. Zeker op drukbevist water, ben ik er van overtuigd dat plug met weinig trillingen en jerkbaits met en minieme actie vaak de beste vangers zijn. Ik besluit te jerkbaiten langs de randen van de zandplaten, daar waar het ondiepe in het diepe overgaat  

Salmo Warrior jerkbait

Nu de werkwijze bekend is, is het een kwestie van volhouden. Een eerst aanbeet zou een flinke aanmoediging zijn en vertrouwen schenken.   Na een uur stug doorwerpen is het zover. Plots voelt het alsof de jerkbait in het vuil vastloopt. Na tientallen jaren kunstaasvissen weet ik wel beter en sla hard aan. Een trage, doch zwaar vechtende vis hangt aan de steeds dieper doorbuigende jerkbaithengel. Gedurende twee à drie minuten krijg ik niets van de vis te zien, om dan plots een kanjer van een snoek juist onder het wateroppervlak  op haar zij te zien rollen. De snoek is met het extra grote schepnet vlug geland en binnen enkele seconden onthaakt. De lintmeter geeft 1,10 meter aan. Een foto kan niet, want de camera ben ik vergeten. Vlug teruggezet. direct gaat de snoek er als een speer vandoor.   Zo’n grote snoek hadden we zelfs dit jaar in Ierland niet. Direct heb ik er een favoriete jerkbait bij. Nu begrijp ik het superenthousiasme van mijn vismaat.

Het vertrouwen is er helemaal dus vis ik supergeconcentreerd verder. Drie uur lang blijven aanbeten uit totdat ik een grote snoek de jerkbait zie volgen tot aan de boot. Bij een volgende worp schiet de snoek onder de boot vandaan om met veel geweld de jerkbait te nemen.  Aangezien het vlakbij de boot gebeurt en ik bijna geen lijn uitstaan heb,  wordt het materiaal tot op het bot uitgetest. En dan gebeurt het. Ik voel de jerkbait losschieten om even vlug terug vast te geraken. Tot mijn verwondering schep ik een minuut later de snoek, die vijfennegentig centimeter lang is. En dan zie ik wat er gebeurt is. De haak is uit snoekenmuil los geschoten om vervolgens de snoek in de flank te haken. Door de korte en extreem hevige dril heeft de haak de flank van densoek opengereten. Ik sta versteld naar een wonde tot een halve centimeter diep en vijftien centimeter lang te kijken. Ik ben er het hart van in. Dit kon nooit de bedoeling zijn maar het onheil is geschied. Zo snel en voorzichtig mogelijk zet ik de snoek terug die vlot wegzwemt maar dit is geen garantie. Infecties liggen immers op de loer. Duizenden snoeken heb ik al gevangen maar dit heb ik nooit meegemaakt. Ik hoop het beste voor de snoek en stop met vissen. Ik heb er geen zin meer in. Dat dit me nu uitgerekend vandaag moet overkomen.