Twee doubletten

Na de laatste drift

De wonde in mijn voet heeft me er niet van weerhouden drie dagen te jagen. Moeilijk gaat immers ook. "Tenslotte is een kermis een geseling waard", zoals men hier in de volksmond zegt.

Zondag brachten we een halve dag in ons jachtrevier door op zoek naar fazanten die nog mochten geschoten worden zonder dat de totale populatie er onder kwam te lijden. Intensief zoekwerk langs bermen, in bosjes en rietkragen leverden ons nog drie fazantenhanen en drie hennen op. Gedurende de voormiddag konden bijkomend nog een konijn en een wilde eend gestrekt worden.

Maandag was ik uitgenodigd voor een fazantenjacht deels gedreven, deels voor de voet. Om de populatie op peil te houden mochten geen hazen meer geschoten worden. De week ervoor was voor de eerste maal op dit jachtterrein een vos gezien en ook  geschoten. Hij kwam uit de groenbemesting gelopen, juist binnen schot, met als gevolg dat een attente jager de vos dodelijk kon raken. Aangezien er nog vossen gesignaleerd waren, werd aan de drijvers en de geweren gevraagd extra attent te zijn. De eerste drie bossen, die bejaagd werden, leverden mooie schoten op verre fazanten op. Niettegenstaande er overal op het terrein verse vossensporen zichtbaar waren, waardoor de vossenkoorts bij iedereen steeg, liet Reintje zich niet zien. In de namiddag werd het stuk groenbemesting, zo'n 4 ha groot, waar verleden week de vos geschoten werd, bejaagd. Verse sporen van vossenpoten overal, maar eens te meer bleek de vos niet thuis. Dan maar naar een veel groter stuk mosterzaad. Vier geweren worden op de flanken en op kop geposteerd, twee geweren gingen mee in de drift. Marc stond pas op zijn plaats toen twee schoten weerklonken. Mis. Enkele seconden later zagen we een lichtgekleurde vos langs de zijkant en buiten schot de geweren ontvluchten. Die vos zagen we zeker niet meer terug. Paul en ik gingen ondertussen naar het begin van de drift. Plots was de hond aan onze aandacht ontsnapt. Hij moet wat op het spoor geweest zijn, want tot onze verbazing sprong totaal onverwacht, honderd meter verder en dus terug buiten schot een donkerkleurige, bijna zwarte, vos uit de groenbemesting op de vlucht. Terug een kans gemist. Hoe dan ook is het deze slimme rakkers gegund. Al vraag ik me af hoe uiteindelijk deze vossenhistorie gaat aflopen. Dit jaar ben ik immers bijna op geen enkel jachtterrein geweest zonder tijdens de jacht vossen te zien of zijn minst de sporen ervan. Het was een schitterende jachtdag op fazanten, opgesmukt met de plotse verschijning en verdwijning van twee vossen. Op het einde van de dag lagen op het tableau 30 mooie fazanten. In de jachthut werd natuurlijk uitvoerig nagepraat over de slimme vossen, die ons weer eens te vlug af waren.

Dinsdag zou besteed worden aan een gemengde jachtdag op eenden, Canadese ganzen, fazanten in de voormiddag en hazen in de namiddag. Het was zeer guur weer. De wind was stormachtig. Op mijn vraag kreeg ik een plaats aan de grote vijver toebedeeld waar normaal gezien de eenden en ganzen bijna nooit heen vliegen. De drijvers lieten de talrijke eenden en Canadese ganzen op de vleugels gaan. Twee wilde eenden zwaaiden af. Met twee opeenvolgende rake schoten vielen ze morsdood uit de lucht. Even later kwamen links, doch te ver van mij, een tiental Canadese ganzen aangevlogen. Ik wou juist de pas geschoten eenden oprapen maat toen ik de ganzen zag komen aanvliegen, kon ik me nog net in een bosrand verstoppen. En de ganzen kwamen terug, nu juist binnen schootsafstand. Met twee schoten, vielen twee ganzen met slappe nek en toegevouwen vleugels dood uit de lucht. Twee zware ploffen tegen de grond. Daarin was ik nog nooit geslaagd Tweemaal twee schoten in vijf minuten met 4 stukken wild als resultaat. Twee doubletten. De patronen Mirage steel nummer drie hadden terug hun werk naar behoren gedaan. De volgende twee bossen was het geluk minder aan mijn zijde. Ik miste een fazant die zeker niet te missen was. Te zelfzeker zeker ? Met een ver schot kon ik wel een houtduif binnenhalen. Mijn medejagers wisten nog enkele fazanten en een haas te bemachtigen. De gehele namiddag werd besteed aan gedreven hazenjacht. Een aantal hazen gingen reeds vroeg op de lopers en liepen naar achter en naar achter lopende hazen worden bij ons niet beschoten. Enkele hazen wisten tussen de geweren, die ver van elkaar geposteerd stonden, te ontsnappen  Geen probleem, zo blijft het hazenbestand voor volgend jaar gevrijwaard. De laatst drift stond ik opgesteld achter een rietkraag aan de zijkant van een maïsstoppel. Plots hoorde ik vlakbij het geroep van een patrijs. Voorzichtig keek ik door het riet en zie zowaar een klucht van acht patrijzen slecht enkele meters van mij verwijderd. Als ze me in het zicht krijgen, vliegen ze op over de andere geweren. Onbeschoten. Niet alleen is de jacht op patrijs gesloten, in dit revier worden ze beter gespaard. Nog maar net zijn de patrijzen verdwenen of met een tussentijd van een minuut komen twee hazen me toegelopen. Allebei binnen schot. Allebei met één schot dood. Een mooie afsluiter van een jachtdag met behoorlijk wat wild want ook de andere geweren weten nog een vijftal hazen te bemachtigen.