Alleen in een bootje op de plas

Voor het jaar afloopt, heb ik de gewoonte alleen en eenzaam in een bootje op de plas rond te dobberen op zoek naar roofvis. Alleen, maar natuurlijk met de oortjes van de Ipod in. Met Exile on Main Street van The Stones en Hot Rats van Zappa op de achtergrond. Mijmerend over het afgelopen jaar en wat volgend jaar beter moet.
Voor het licht werd, waren tacklebox, hengels, schepnet, anker en proviand reeds in de boot geladen. Drie hengels had ik mee : een vertikaalstok, jerkbaithengel en vliegenhengel. Plaats was er toch voldoende voor handen.
Vandaag had ik voor de eerste maal een pas bij FTCN aangekocht warmtepak van Geoff Anderson aan. Het moet gezegd : dit pak is werkelijk van heel hoge kwaliteit, zit lekker soepel en is voorzien van tal van handige zakken. Voorlopig niets dan lof dus.
Met een harde zuidwestenwind was ik er van overtuigd dat dit zeker heel goed snoekweer zou worden.
Mijn plan was om, nu dat ik de boot voor mij alleen had, overwegend met de streamerhengel aan de slag te gaan. Tenminste als de harde wind het zou toelaten.
De Sparton General Flyrod aftma 9-11 werd te voorschijn gehaald en voorzien van een Hardy Marquis multiplier. Omdat de diepte van de plas varieert van 2 tot over de tien meter werd de hengel opgetuigd met een zwarte snelzinkende Wet Cel Hi-Speed Hi-D  met anderhalve meter 45/100 leader en spinstang. Naar gewoonte hing een 25 cm lange geel-oranje tandemstreamer aan de speld.
Om de twintig meter ging ik voor anker om gedurende zeker 20 minuten tot een halfuur het water rondom mij langzaam af te vissen. Je zou er immers van versteld staan hoe lang het soms duurt vooraleer een snoek toehapt. Door de harde en van richting wisselende wind was het werpen lastig in die zin dat ik steeds aandachtig moest zijn om met de tandemhaken mezelf niet te haken. Anderzijds kon ik door de harde rugwind de vliegenlijn telkenmale volledig uit de hengel schieten. Bij mijn eerste worp telde ik eerst het aantal seconden vooraleer de streamer de bodem raakte, om bij de volgende worp twee à drie seconden minder te tellen vooraleer binnen te strippen. Zo doet de streamer zijn verleidelijk werk net boven de bodem.
Om half tien kon ik mijn eerste snoek landen. Een zwaar vechtend en dik exemplaar van rond de 90 cm. Daarna bleef het echter angstwekkend stil. Stek na stek viste ik machinaal af. Ik was geenszins van plan op te geven vooraleer het pikdonker was. Tot half vier in de namiddag had ik op enkele halve en dus ook gemiste aanbeten echter geen succes meer. Daarna keerde het ij gelukkig toch nog. Met nog drie snoeken varierend tussen de 40 en 65 cm extra, kon ik vermoeid de dag afsluiten. Op de weg terug ontdekte ik opnieuw enkele onbekende vliegwerpspieren. Naar bed want morgen stond nog een visdag in de polder met Paul  op het programma.