Heel veel mensen eten met eindejaar wild maar toch blijven de meningen in Vlaanderen over de jacht uiterst verdeeld. Hoe het komt dat er een discrepantie is tussen degenen die wild eten maar toch tegen de jacht zijn, blijft voor mij een raadsel. Ook is er een groot verschil van opinie tussen stedelingen en inwoners van het platteland, voor zover er nog veel buitengebied resteert in Vlaanderen.
Nooit zal ik tegenstanders trachten te overtuigen van mijn passies. Langs de andere kant ben ik heel open over mijn jacht- en visactiviteiten. Ik schroom me er dan ook niet voor te zeggen dat ik veel plezier aan mijn activiteiten beleef. In mijn professionele omgeving weet iedereen dat ik jaag en vis en eerlijk gezegd, ik ervaar bijna geen negatieve kritiek.
De laatste tijd komt het ook meer en meer over dat men de wildstand zou moeten beheren met bij voorkeur een chagrijnige blik op het gelaat. Met de bureaucratisch regelneverij zullen we moeten leren leven, maar in feite komt alles toch neer op gezond verstand, respect voor elkaar en het wild, kameraadschap en plezier.
Het voorbije weekend werd intensief gejaagd enerzijds in ons jachtrevier, anderzijds in een uitgestrekt bos- en cultuurlandschap langsheen de grootste rivier van Vlaanderen.
Zaterdag werd voor de laatste maal een nog onbetreden deel van ons revier te bejaagd. Aangezien we ons zelf streng beperken qua hazenafschot teneinde het bestand op een gezond peil te houden, mochten nog twee hazen geschoten worden. Ik had er nog één nodig voor mijn vismaat, dus dat kwam goed uit. Op het einde van de namiddag kreeg ik mijn kans. Op zo'n vijfentwintig meter van mij dwarste een mooie haas het weiland. Dit zou de mijne worden .Eén schot in de flank en daar lag hij. Niettegenstaande ik met zware staalhagel schiet en de haas vol geraakt was, was het dier terug niet direct dood zodat een tweede vangschot nodig was. Nog steeds krijg ik een heel wrang gevoel bij het verbod van het gebruik van loodhagel. Staalhagel is omwille van zijn geringere slagkracht echt niet weidelijk in gebruik. Dieronvriendelijk, alhoewel misschien hier deze term ietwat misplaatst is. Bovendien maakt staalhagel van het wild een bloederig geheel wat opnieuw bleek toen ik 's avonds de haas stroopt en en schoon maakte. Voor volgend jaar neem ik me voor staalhagel nog enkel voor de jacht op houtduiven te gebruiken en voor de overige kleinwildjacht tungsten, hoe duur deze patronen ook mogen zijn.
Zondag was een heel intensieve en lange jachtdag waarbij het enkel de jacht op fazanten vrijgegeven was. De hazenstand liet geen verdere bejaging meer toe en op konijnen zou later met fretten gejaagd worden. Een achttal geweren met genoeg drijvers en vier honden waren enthousiast voor wat komen zou. De zon was van de partij en het bleef droog zodat een mooie dag in het verschiet lag. Bosperceel na bosperceel werd bejaagd in een gemengd systeem met geposteerde geweren en geweren in de trak voor terug vliegende fazanten te stoppen. Niettegenstaande de fazanten, mede door de wind, als raketten vlogen bleek iedereen zeer goed bij schot. Ook ikzelf had mijn oude vorm te pakken. Over de middag werd kort onderbroken voor een glaasje en een hapje om daarna weer snel aan de slag te gaan. Supersnelle, superhoge fazanten en zeer bedreven schutters maakten deze dag tot één van de mooiste van het seizoen zodat we op het einde konden terug blikken op een totaal van 42 stuks. De ambiance achteraf was onovertroffen zodat iedereen met een goed gevoel naar huis kon terug rijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten