Zuidoosten en lage temperatuur

Zware regenvlagen, komende uit het zuiden, in de namiddag in Nederland voorspeld. Krachtige zuidoostenwind.
Eigenlijk wisten we het al. Qua snoekvissen zou dit niet goed komen.
Maar we hadden onze zinnen gezet op een plassengebied in de buurt van Amsterdam en vissen zouden we. Te meer daar we onze trip combineerden met een bezoekje aan de bekende hengelbouwer Cor Spinhoven. Paul zou met de grote Foxshad aan de slag gaan, ikzelf zou een poging wagen het met een getakelde dode aasvis. Grote spieringen wel te verstaan waarvan ik er nog een voorraadje in de diepvrieskist herberg.  Met spiering vissen  is een goede zaak en niet alleen omdat het een topaas is. Bij iedere zakje spiering dat uit de diepvries haal, wordt immers de tevredenheid van mijn huisgenoten groter. Zij zijn het na al die jaren meer dan moe vanille-ijs met spieringsmaak te moeten eten. Zelfs de spieringkoteletjes, je raadt het al, smaken naar ...spiering.
Na een drie uur durende trip kwamen we bij de botenverhuur aan waar we zeer vriendelijk ontvangen en   verder geholpen werden. Om halfelf waren we klaar om te vissen. We besloten in de weteringen tussen de legakkers te vissen en niet op het grote open water omwille van de wind en de koude. De temperatuur bedroeg immers niet meer dan 3 graden.
Het viswater was in ieder geval veel belovend en de omringende natuur, diverse vervallen gebouwen op de eilandjes buiten beschouwing gelaten, best wel mooi. Een mooie biotoop met een rijkdom aan diverse vogelsoorten, waaronder een wel heel late boomvalk die op zoek naar prooi van eilandje naar eilandje vloog.
De uren gingen voorbij. Paul deed zich naam aan bekwaam schipper eer aan door nauwkeurig varend er voor te zorgen dat de mooiste plakjes met shad en dode aasvis konden bestookt worden. Spijtig genoeg mocht het niet veel baten. Na een dagje werpen en trollen kwam Paul niet verder dan een misser en een mooi gekleurde snoek van zo'n 80 cm. Een snoek met een afwijking want hij een eigenaardige kromming aan de ruggengraat maar dit deerde hem evenwel niet. Ikzelf zat er bij voor spek en bonen. maar ja, er zijn veel ergere dingen in het leven.
Goed natgeregend en redelijk verkleumd kwamen we aan bij de botenverhuur.
Op het einde van de visdag bleven we nog geruime tijd nakeuvelen. Uit de vangst van één van de  regelmatige snoekvissers bleek inderdaad dat het een sofdag was. Ook hij had maar één snoekje gevangen en hij kende het viswater als zijn broekzak.
De avond werd afgesloten in de hengelzaak van Cor Spinhoven. Paul had besloten een stevige vierdelige CJW kunstaashengel aan te schaffen zodat we van de gelegenheid gebruik maakten een bezoekje te brengen aan de plaats waar perfectie eindigt en Cor er pas mee begint.
Alhoewel Cor me al behoorlijk wat hengels bouwde, volgens sommigen zelfs té veel, had ik hem nog nooit in levende lijve ontmoet. De afstand tussen ons is letterlijk wat te groot. Wel onze ontmoeting viel heel goed mee. Cor deed zijn reputatie eer aan en al snel werd over van alles en nog wat gepraat rond het vuur. Zijn alom bekende kopjes koffie dienden we echter af te slaan. We hadden er immers al veel te veel op. Bovendien ontmoetten we enkele medebloggers. Peter en John, de ultralichte hengelaars wiens exploten te lezen vallen in de blog Struinen door de polder,een blog die ik ook al jaren volg. Altijd leuk om eens in real time kennis te maken. Met een order voor een nieuwe spinhengel konden we de verre terugreis aanvatten.