Als het vriest, jagen we op bosduiven - zondag

Ik ben juist voor een halfuurtje uit mijn bed, de griep en de daarbij horende koorts hebben me sinds enkele dagen in de greep. Toch wil ik jullie een verslagje van onze bosduivenvoormiddag afgelopen zondag niet onthouden.
Bij zonsopgang waren we reeds op pad. De temperatuur was min zes, de wind rond kracht 4, het zonnetje scheen. Goed duivenweer dus.

Het was berekoud maar
het resultaat maakte alles goed

Ditmaal reden we naar een bosje te midden van uitgestrekte weilanden. Aan de rand van de weiden en akkers bevinden zich uitgestrekte bossen waar veel bosduiven vertoeven. Die duiven vliegen 's voormiddags uit om voedsel te zoeken. Een ideaal moment om plaats te nemen onder een vluchtlijn waarlangs de duiven vliegen om ze zo onder schot te nemen. 

Johan nam de kortste weg, een landweg in erbarmelijke staat, om na honderd meter bijna vast te zitten. Dan maar achteruit teruggekeerd om volledig om te rijden. Gemakkelijk is wat anders. We moeten ons parkeren op een hoeve om dan al ons materiaal een kilometer door het veld te dragen.  Op de maïsstoppel vliegt een eenzaam koppeltje patrijzen weg. Zoals overal in Vlaanderen staat het vol met prikkeldraadomheining waar we steeds moeten overklauteren. De laatste prikkeldraad resulteert in een scheur in mijn broek. Johan en ik zijn het er zoals altijd over eens dat prikkeldraad 1000 euro de meter zou moeten kosten.  Ze zouden er zoveel niet plaatsen.

Ik neem plaats in een klein bosje, Johan een honderd meter verder weg in een gracht aan een rij knotwilgen en elzen. In het geweer kaliber 12 Mirage Soft Steel, 32 gram, nummer 3. Ik heb mijn twijfels of zacht staal wel bestaat maar na langdurig testen vind ik dit zowat de beste duivenpatroon in staaluitvoering. Niets kan aan lood tippen maar de wetgever verbiedt het ons.  Lood was in ieder geval veel weidelijker, met staal heb je veel meer ziek geschoten wild.

Rond 10 uur komt het goed op gang. Alleen of in groepjes van drie tot vijf bieden zich heel wat bosduiven aan. Zowel Johan en ik zijn vandag goed bij schot en eindigen om twaalf uur met 27 duiven. Tijd om de rust in het veld te laten terugkeren, ons materiaal een kilometer terug te slepen en bij een straffe koffie straffe jagersverhalen te vertellen.