Niets...helemaal niets

Redelijk onverwacht ben ik vandaag samen met Paul naar Holland gereden om er vanuit zijn boot te vertikalen. Paul had immers in een weersvoorspelling gelezen dat er niet te veel wind zou zijn. Dus zou en moest er gevist worden. Ik kon me met wat moeite vrij maken om samen nog eens op bootvisavontuur te gaan.
Terwijl ik Paul opwacht, zie ik de vlaggen langs de weg behoorlijk wapperen. Zoals dikwijls was er toch meer wind dan verwacht. Als we maar kunnen vissen.
Om 8 uur alles vlug ingeladen en weg zijn we.
Terwijl we over de Zeelandbrug rijden, worden we gerustgesteld. De wind waait wel behoorlijk maar komt uit de goede richting zodat vissen wel mogelijk zal zijn. En zo is het inderdaad. Vlug getrailerd. Om 11 uur liggen we al ettelijke kilometers van de helling verwijderd op een mooi taludje en omringd door grote troepen opvliegende ganzen.
We starten allebei met een 25-grams fireball met op de haak een voorntje van 10 cm.

Alles geprobeerd...

We driften honderden meters langsheen het talud terwijl we op dieptes tussen 7 en 13 meter proberen een snoekbaars aan de haak te krijgen. Na ongeveer een uur blijft Pauls voorntje ergens aan de bodem haperen en hij slaat aan. Heel, heel traag komt op de bodem van de plas een snoekbaars in beweging, Pauls hengeltop veert een paar maal door en plots schiet de vis van de haak.

Na de middag wakkert de wind aan. Om meer uit de wind te liggen, kiezen we voor een drietal stekken een tiental kilometer verderop. Ondertussen heeft Paul zijn fireball verwisseld voor een shad. 

Terwijl we naar één van de nieuwe stekken varen, valt ons een kunstaasvisser aan de kop van een haven op. We zien hem een snoekje vangen dat hij vervolgens zeker een minuut laat spartelen op de stenen. Na veel gepruts slaagt hij erin het snoekje te onthaken en nog een minuut later zien we hem zijn best doen om het snoekje terug te zetten. Spijtig voor de snoek. Als hengelaar scoort deze onbeholpen visser echter beter dan ons beiden.

Na een poosje harde wind en zelfs wat zonneschijn, slaat het weer totaal om. De wind zwakt af, plots komt mist op, waarna het onophoudelijk begint te regenen. Ook de temperatuur gaat plots omlaag.

Wat we de komende uren ook nog uitproberen, we krijgen geen enkele aanbeet. 

Om vijf uur vinden we dat het genoeg geweest is en varen we verkleumd en door de mist de haven binnen. Boot terug op de trailer en op weg naar huis.

Onderweg onderhouden we elkaar met de gebruikelijke uitspraken zoals : "als je niet probeert dan weet je het niet", "we zijn toch terug eens buiten geweest" en "plots wisselend weer is nooit goed". We besluiten met "volgende keer beter".