Earfood 9 - jeugdsentiment van een natuurliefhebber

Alhoewel ik nog steeds, reeds een beetje oud en versleten zijnde, tracht de hedendaagse muziek bij te benen, heeft veel van mijn geliefkoosde muziek, die me op mijn eenzame vistochten vergezelt, te maken met onvervalst jeugdsentiment. Vaak weet ik nog wat ik deed op het moment dat ik een song voor de eerste maal hoorde. Dikwijls bezorgt mijn auditief geheugen me veel herinneringen, meesta leuk, ook soms intriest.

Toen ik op de middelbare school zat, keek ik steeds uit naar de woensdagnamiddagen. Op BRT radio twee liep toen vanaf 14 uur een muziekprogramma, waarvan ik al lang de naam vergeten ben, zoals ze het nu niet meer maken. Gedurende drie uur werd elke week een langverwachte nieuwe lp voorgesteld waarbij elk nummer gedraaid, uitgespit en diepgaand geanalyseerd werd. Toen werd echt nog aandacht aan muziek besteed ! In de toenmalige wereld zonder kabeltv en internet was die radiouitzending voor mij verreweg het enige venster op de rockmuziek. Het moet in 1979 geweest zijn, dat tijdens een wiskundetaak, mijn aandacht naar de bij ons thuis steeds spelende radio getrokken werd. Een topsong, punkrock, in het Duits dan ook nog en gezongen door een voormalige operazangeres uit de DDR : "Unbeschreiblich weiblich" van de Nina Hagen Band. Was me dat een revelatie. Krachtig, energiek, origineel en vocaal hoogst interessant. Terug ging een nieuwe wereld voor mij open. Geld gespaard en vlug de lp gekocht. Bleek die niet anders dan goede nummers te bevatten, zoals "Auf'm Bahnhof Zoo" en "Rangehn". Keigoed en nog steeds even up-to-date.Ik draai hem nog steeds.

Terwijl ik deze post schrijf, luister ik trouwens via Grooveshark naar "Naturträne". Offnes Fenster präsentiert, Spatzenwolken, Himmelflattern,... Voor mij nog steeds wondermooi en het beste nummer van de plaat.