Dood, maar toch levend

Wat een stresserende week was me dit terug. Op dinsdag in de politieschool de laatste dag bijscholing gehad met als afsluiter een examen er bovenop. Hopen werk op het bureau, dus 's avonds steeds laat thuis om daarna op de bank in slaap te vallen.
Het was genoeg geweest. Daarom had ik vandaag me voorgenomen deze morgen heel vroeg met het werk te beginnen. Zo kon ik deze namiddag eerder stoppen om zo nog een uurtje of twee in de polder te vissen.  Het is me nog gelukt ook.

Om vier uur sta ik aan de waterkant met mijn ouwe getrouwe Cor Spinhoven Heavy Spinhengel met bijhorende Abu Cardinal 4 gevuld met 20 ponds dyeema. Het is behoorlijk koud met een zwak windje uit het oosten. Meestal is dit niet het beste snoekweer.

Aan de stalen onderlijn een takel voorafgegaan door een spin 'n glow propellor die ik destijds nog bij Cabelas kocht. Baat het niet, dan schaadt het niet. In ieder geval doet het de actief geviste dode aasvis behoorlijk opvallen. Op de takel een dode blankvoorn van zo'n 15 cm. Voor onverwachte snoekmomenten heb ik er steeds een voorraadje van in de diepvries. Diepvriesaas is niet zo stevig als vers aas, maar qua vangkracht is er weinig verschil.Niettegenstaande ik een behoorlijke verzameling kunstaas heb, gaat bij koud weer en/of druk beviste wateren mijn voorkeur vaak uit naar natuurlijk aas.

Het duurt ruim een uur vooraleer ik een harde aanbeet krijg, die ik vervolgens mis. In één harde ruk is mijn blankvoorn van de takel verdwenen. Vlug een nieuwe voorn aan de haken en een voorzichtige worp op dezelfde plaats. Nog vooraleer ik kan indraaien, hangt er reeds een snoek aan. Een minuutje later zwemt de snoek van rond de 75 cm terug rond. En kwartiertje later vang ik een tweede snoekje van  zo'n 50cm, waarna ik geen beet meer krijg.
Ik vis stug door tot het donker wordt. Ondertussen zwermen de spreeuwen samen om plots gezamenlijk in een sparrenbosje te verdwijnen om te slapen. Ook ik geef er de brui aan en rij naar huis