Dus deze morgen in Pauls auto gestapt en samen naar de Hollandse polder. Vandaag hadden we een aantal weteringen in het oog waar we lang geleden nog gevist hadden en een polder waar we tot nu toe nimmer kwamen.
Dan maar een onbekende wetering geprobeerd die redelijk beschut ligt en niet te ondiep is. Paul hangt een grote Cormoran Belly Dog, een soort van dikke Mann's Minus of Big S, aan de lijn, terwijl ik verder vis met de Warrior Crank. Al vlug weet Paul een snoek te verspelen en er één te vangen. Het volgende uur vangt hij er nog één en mist hij er nog twee. Ik schakel tenslotte over op een geelgekleurde Strike Pro Babybuster. Nog geen tien worpen verder vang ik ook een snoekje van rond de 60 cm en weet ik er nog eentje te missen. Ondertussen waait het steeds maar harder en harder. We passeren een poel van waauit een twintigtal talingen opvliegen. Echt een mooi zicht.
We besluiten in een polder 10 km verderop waar Paul nog een laatste snoekje weet te vangen.
Niettegenstaande het uitstekende snoekweer een mager resultaat. Vier snoeken gevangen en een zestal snoeken verspeeld. Je ziet : goed weer heeft geen automatische vangstgarantie.
Moe en tevreden naar huis, maar eerst stoppen aan de grens om bij Mc Donalds onze gebruikelijke warme hap te halen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten