Het heet vissen

Onze passie heet vissen en niet vangen. En dat heb ik deze voormiddag opnieuw mogen ervaren.
Voor de tweede maal dit najaar was ik in de polder. Een heel mooie polder, die helaas heel wat (veel ?) te lijden gehad heeft. Hengelaars,die het niet zo goed meenden met de snoek, kwamen deze polder op het spoor. Enkele maanden vissen en meenemen waren voldoende om het bestand te decimeren. Niets is zo gemakkelijk als een water van snoek ontdoen.
Toch geef ik de moed niet op. Er moeten er toch nog minstens een paar zitten. 
Deze morgen was ik bij het ochtendgloren paraat. Het water stond niet alleen heel laag, maar stroomde ook behoorlijk. Het gemaal was in werking. Waarom ze nu juist de waterstand verlagen, is me een raadsel. Bovendien was het ondiepe water zeer helder en kwam de wind uit oostelijke richting. Geen al te goede omstandigheden.

Werkloos vandaag



Daar stond ik aan de waterkant vol verwachting, mijn 25 jaar oude streamerhengel in de hand. Ik vis in de polder steeds met een ietwat onorthodoxe streamerhengel, namelijk een driedelige Loomis European single hand Salmonrod geschikt voor een aftma 9 lijn. Ik hou enorm van deze 3,30 meter lange hengel die me toelaat met alle gemak over brede rietkragen te vissen. Op mijn Hardy Marquis multiplier reel zit een Cortland WF 9 floating. Als leader een meter 50/100 en een meter 40/100. Mijn streamer hangt aan een spinstang van zo'n 15 cm.

Na twee uur intensief streameren langsheen rietkragen en kruidbedden, wist ik het. Het zou niets worden. In twee uur tijd zelfs niets gezien, laat staan een aanbeet gekregen. Toch zou ik nog niet opgeven. De volgende drie uur ging ik met de spinhengel aan de slag. Achtereenvolgens hingen een 15 cm lange shad, de kleinste maat Cranebait, een authentieke Grandmaplug in opgewekte kleuren (wat een actie hebben die pluggen toch), een paars/gele Cormoran Belly Dog (een knaller van een plug, een aanrader) en een Babybuster aan de speld. Het was echter een maat voor niets. Het resultaat bleef nul. Vijf uur vissen zonder enige actie. Zelfs de ijsvogels, die normaal gezien altijd mijn pad kruisen, waren niet op het appel. Langzaam begint de twijfel toch de overhand te krijgen. Zou het echt zo zijn dat in deze eens zo goede polder er (bijna) geen snoek meer zit. Ik weet het niet. De omstandigheden waren niet zo goed dus neem ik me voor het er nog een keer (of twee) op te wagen maar dan bij harde zuidwestenwind. Als dan de aanbeten uitblijven dan weet ik het wel, denk ik.