Zon

Ik wist het deze morgen al. Een ijskoude nacht, weinig wind uit de slechte richting en veel zon. Kunstaasvissen op snoek in het glasheldere water, dat ik voor ogen had, zou niets worden.

Na een half uur vissen in de polder wist ik het zeker, het was niets. Niet de minste aanbeet, zelfs geen halve volger. Mooi weer, maar dat was alles. Behalve verschillende schitterende ijsvogels, die steeds mijn pad kruisten en die me, samen met de muziek van de oer-Amerikaanse Bob Seger and the Silver Band, ertoe overtuigden te volharden, alhoewel ik de afloop reeds kon raden. Meer dan vier uur aan een stuk met lepel, shad, jerkbait en plug met als eindresultaat nul. Het door mij beviste water had redelijk wat te lijden gehad onder snoekmeenemers, maar het kon toch niet zijn dat er niets meer zat.

Ondertussen begon ik me wat grieperig te voelen zodat ik vlug naar huis gereden ben om er onder de wol te kruipen. Morgen mag ik niet missen, dan start immers het jachtseizoen. Ik kijk al uit naar de gemoedelijke sfeer van jachtvrienden onder elkaar, iets wat niet-jagers moeilijk kunnen vatten en door jagers moeilijk te beschrijven valt.