Opening

Ijskoud was het gisterenmorgen. Die eerste koude komt hard aan. Het is nog wennen. De eerste vorst van dit najaar had ervoor gezorgd dat alles mooi wit lag. En toen de zon zich ook liet zien, wisten we het dat een heel mooie jachtdag ging worden.
Geweren en drijvers waren om 9 uur stipt van de partij. We gingen enkele uren voor de voet jagen in beperkt gezelschap. Drie geweren en vier drijvers zijn ruim voldoende voor een klein jachtterrein.
Een eerste fazantenhen ging achter mijn rug op. Recht in de zon kijkend, schoot ik grandioos mis. Mijn jachtvriend miste de eerste haas van het seizoen. Ja, de eerste jachtdag is het nog even wennen.
Anderhalf uur ging voorbij zonder enig wild op de tableau. De nog grote aanwezige partijen maïs maakten jagen moeilijk. Het stille weer zorgde ervoor dat de hazen te vlug het bekende pad kozen.
Een eerste bosje bracht ons succes. Nadat vier fazanten ons te slim af waren door reeds in het begin van de drift zijdelings en buiten schot op de wieken te gaan, trotseerden drie andere fazanten onze geweren. Het werd ze fataal. Een mooie wilde fazantenhaan en twee dito hennen, waren binnen.
Aangezien we vijf hazen nodig hadden, besloten we op een groot stuk grasland verder te jagen.
Op weg er naar toe deden we nog vlug een vijver aan. Even kijken of er eenden zaten. Ook hier bleken een vijftiental wilde eenden ons te vlug af door vroeg en buiten schot weg te vliegen. De volgende keer zouden we er zeker enkele van hebben. Daar waren we zeker van.
Een eerste groot stuk grasland leverde geen hazen op. Het verwonderde me niet. Het gras was me iets te lang en te dichtbegroeid. Hazen houden niet van een terrein waar ze niet het overzicht kunnen behouden en liggen dus zelden op dergelijke gronden. Ik vond ook geen enkel leger dat de aanwezigheid van hazen verraadde.

Het was stralend weer

Het volgende stukken grasland leverden ons zeven hazen op, een achtste werd door mij gemist toen die vlak achter mij er vandoor ging. Ik stond op de verkeerde voet en mijn stuntelige poging tot schieten leverde mij enkel een gigantische misser op. Ik was er meters naast. Hilariteit alom. Een lessenpakket hagelschieten werd me spontaan door mijn medejagers aangeboden. Echter geen probleem, de haas was zeker niet geraakt of gekwetst.

Tot slot deden we nog enkele weilanden aan. De daar verblijvende hazen hadden het veel te vroeg in de gaten en kozen voor zekerheid door op de vlucht te slaan.

We besloten te stoppen. We waren in ieder geval tevreden, we hadden veel wild gezien. We komen wel eens terug als de maïs van de akker is.

We besloten met een mooi diner. Gezellig met zijn allen aan tafel en maar verhalen opdissen. Maar eerst werden enkele flessen champagne op het nieuwe seizoen gekraakt.