Het gaat beter met mijn moeder en verder geen kopzorgen, dus ik zei volmondig ja. In België waren alle kanalen en grachten ijsvrij dus dat zou wel geen probleem zijn. Bovendien werd een storm verwacht, dus zeer goed snoekweer. We zouden in de ons bekende polders rondom Rotterdam vissen. Voor ons toch direct een trip van een 400 km, heen en terug. Maar ja, we hebben het al zoveel gedaan. Wegens de storm gingen in ieder geval de vliegenhengels niet mee.
Ik had de nacht van vrijdag op zaterdag bijna geen oog dicht gedaan. De wind raasde rond het huis en de regen kwam met de bakken tegelijk naar beneden. Normaal gezien slaap ik deze omstandigheden goed, maar nu niet dus. Dan maar op één of andere Franse zender naar de 25ste verjaardag van de Rock 'n Roll Hall of Fame gekeken. Mijn zin was echter over toen ik Bono met U2 zag optreden. Ik heb het niet zo begrepen op zijn niet aflatend gedram.
Vandaag was Paul om 8 uur stip bij mij thuis om mezelf in onuitgeslapen en ongeschoren toestand te komen afhalen. Zoals gewoonlijk vertrekken we ten vroegste om 8 uur, zelfs al hebben we nog twee uur rijden voor de boeg. Aangezien ik al wat ouder ben geraak ik immers steeds moeilijker uit bed. Bovendien is onze redenering : als ze niet bijten, zijn het (te) lange dagen. En als ze wel bijten, kan het ons niet schelen of we er nu vijf, dan wel tien vangen.
Onze trip naar Rotterdam wordt opgevuld met de gebruikelijke koetjes en kalfjes , aangevuld met de nodige (politieke) commentaren en grapjes. Sinds Arrow Classic Rock niet meer op de autoradio te vinden is, luisteren we noodgedwongen naar Radio Nostalgie.
 |
| Paul incognito klaar voor de strijd |
Omdat Paul een advertentie van Hengelsport De Watertoren te Dirksland gezien heeft in het SNB-blad Snoekerijen maken we nog vlug een omweg naar deze zaak. We vinden er niet alleen een ruim assortiment (en dit niet enkel voor de kunstaasvisser), maar de uitbaters blijken ook gepassioneerde hengelaars te zijn . Paul doet nog wat inkopen met het oog op onze boottrip naar Ierland, terwijl ikzelfnog wat method-feedermateriaal koop. Een mens heeft immers nooit te weinig hengelmateriaal. Zo troost ik althans het gat in mijn portemonnee.
Omstreek de middag bereiken we onze bestemming. Tot onze verbazing aanschouwen we een arctisch tafereel, overal op de wetering drijven enorme ijsschotsen die het vissen totaal onmogelijk maken. Dan maar rnaar een volgende polder gereden. Onderweg bemerken we nog sneeuw tot 30 cm dik in de taluds van de grachten.
Op de volgende locatie is de toestand evenmin rooskleurig, het water ligt her en der bedekt met ijs, maar we kunnen wel vissen.
Paul kiest omwille van de harde wind voor zijn jerkbaitstok met reel en drijvende Salmo Fatso. Ikzelf tuig mijn hengel op om actief met een doodaastakel te vissen. Hiervoor heb ik een tiental diepvries blankvoorns van zo'n 12 à 15 cm bij mij.
Het eerste uur vangt Paul enkel een dikke donkere brasem in de rug. Als ik vervolgens nabij het dorp het eerste snoekje van de dag vang, is letterlijk en figuurlijk het ijs gebroken. Paul begint pas te vangen als hij zijn Salmo Fatso voor een zinkende Salmo Slider vervangt. Nog 7 snoeken tussen de 50 en 75 cm volgen totdat we uiteindelijk om 16 uur stoppen. Paul en ik vangen elk 4 snoeken, eerlijk verdeeld dus. We missen er ook nog een viertal. We rijden tevreden terug.
Vier uurtjes vissen en acht snoeken : zeker geen slecht begin van het jaar. Morgen jagen, dus geweer klaar gezet en vroeg in bed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten