Bij de jacht dood je enkel. Het dan ook belangrijk dat je je jachtrevier door en door kent en je de grootte van je wildbestand goed inschat zodat je niet te veel schiet ("oogst" in een meer verbloemende eufemistische benadering) en het wildbestand goed op peil blijft.
Op het visbestand kun je alvast op één actieve en positieve manier ingrijpen, namelijk door catch and release toe te passen.
Extremisme is echter aan mij niet besteed. Ik heb dan ook geen enkel probleem met hengelaars die soms een visje voor de pot meenemen, tenminste op voorwaarde dat ze hun buit niet nodeloos laten lijden. Ook ik neem occasioneel een snoekbaars voor eigen consumptie mee. Ik denk echter niet meer dan een paar procenten van mijn totale jaarvangst. Bovendien heb ik voor mezelf de meeneemmaat voor snoekbaars rond de 65 cm bepaald. Snoek wordt nooit of te nimmer meegenomen en steeds liefdevol terug gezet.
Mocht het visbestand eindeloos zijn, stelde zich geen enkel probleem. Helaas, aangezien dit niet zo is, doen we er best aan zuinig om te springen met gevangen vis, roofvis in het bijzonder.
 |
| Snel teruggezet om later opnieuw te kunnen vangen |
Omdat snoek, veel meer dan snoekbaars, een roofvis is die zich maar al te gemakkelijk laat vangen, is het snoekbestand bijzonder gevoelig voor onbeperkte meename. Op kleine wateren kunnen onverantwoordelijke vissers binnen de kortste keren het snoekbestand decimeren. Daarom alleen al is terugzetten belangrijk.
Maar wat baat het snoek terug te zetten, als veel sportvissers dit niet behoorlijk kunnen ?
Wat heb ik me al geërgerd aan al dat geknoei aan de waterkant. Afgrijselijk en droevig tegelijkertijd vind ik dat. Snoeken gehaakt op de drie dreggen van een plug met de bek dichtgespijkerd en door de hengelaar niet los te krijgen of te wringen. Ingehaleerde buldawgs met zowel onder als boven haken waardoor de snoekenbek niet meer open te krijgen is. Vissers die schrik hebben van snoekentanden en minutenlang zitten prutsen om liefst zonder enig fysiek contact de haken eruit te krijgen. Het betere trek- en sleurwerk met lompe tangen of ongeschikt onthaakgereedschap. Verminkte snoekenbekken en achteloos in het water geworpen snoek. En ga zomaar verder...verschrikkelijk om te zien. Spijtig genoeg heb ik dit alles al regelmatig meegemaakt.
Sinds mijn tiende ongeveer vis ik met kunstaas en ook ik heb leergeld betaald. Ik ving niet veel snoek, dus ik kon ook niet veel oefenen. Ik heb het de kunst van het onthaken met vallen en opstaan moeten leren. Vroeger gebeurde dit met een snoeksperder (liefst met bollen op het einde in plaats van scherpe punten) of een houten blokje. Later met de kieuwgreep waardoor de snoek makkelijker zijn bek opent.
Uit ervaring kan ik volgende tips geven.
Voorkomen is beter dan genezen : vis steeds weerhaakloos en beperk het aantal haken indien mogelijk. Zorg dat het kunstaas niet van boven en van onder voorzien is van haken zoals bij bulldawgs en sommige softbaits. Knip in dit geval de bovenste haak af. Heb nooit schrik van een snoekenbek (bij pech, helpen pleisters of dokters). Leg de snoek op een goede ondergrond zoals gras of een onthaakmat (maar welke kunstaasvisser sleept dit onding nu mee ?) neer. Gebruik de kieuwgreep goed, dus vingers op de juiste plaats en niet in de kieuwen. Gebruik een stevige tang met rechte of kromme bekken die voldoende lang is (snoeken kunnen soms heel diep gehaakt zijn). Bij "onmogelijke" opdrachten : onthaak langs de kieuwen of knip de haken zo spoedig mogelijk door. Werp de snoek niet met een doodsmak terug, maar zet terug en geef de snoek ondersteuning en de kans om bij de positieven te komen. Handel snel en zet snel terug. Hou de snoek niet nodeloos boven water om foto's te nemen. Soms kan je er niet aan doen en bloedt een snoek uit de kieuwen of is een kieuwboog door. Dit hoef niet dodelijk te zijn. Meer dan 20 jaar terug was in de viskwekerij van de OVB te Beesd voor een snoekexperiment. De dressuurgevoeligheid van snoek werd onderzocht. Als Belgen waren we getuige van een practical joke, spijtig genoeg met onszelf. Een nummertje domme Belgen plagen. Als laatste in de lange rij was het onze beurt om ons kunstaas nat te maken in vijver met vijftig snoeken waar gedurende de laatste vijf sessies geen snoek meer gevangen was. Na urenlang geëxperimenteer kon ik de eer redden. Ik kon nog net drie snoeken met de streamer vangen waaronder één die zo diep gehaakt was dat zijn kieuwen voor de helft doorgesneden waren en derhalve enorm bloedde. We moesten de snoeken in een grote ton bewaren voor onderzoek en direct lag de gehavende snoek met de buik boven rondjes te draaien. Groot was mijn verbazing toen op het einde van de dag deze snoek gewoon weer normaal rond zwom. Volgens de bioloog daar ter plaatse hoefde en bloedende snoek niet per definitie dood te gaan.
Geniet van her vissen maar met respect voor je vangst. Het kan alleen de snoekstand en jezelf ten goede komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten